Beleggen. De juiste metafoor vinden

Beleggen is zo eenvoudig en moeilijk als je het zelf wil zien. 

Denk eens aan de visser, die heeft een hele eenvoudige hengel. Op een gegeven moment ziet hij een andere visser die een grotere vis binnenhaalt met een werphengel, of verderop iemand met een vissersboot, zo'n drone die het aas op de juiste plek legt... NU wil de eenvoudige visser dat ook...

Die eenvoudige visser is de spaarder. Die ziet dat zijn maandelijkse inleg aangroeit, maar dat anderen om hem (m/v) heen veel meer rendement behalen.

Dus wat doet deze: hij gaat ook op zoek naar meer: beleggen. Haalt vervolgens wat mooie vissen binnen en wordt echt enthousiast... Dat kan hij ook. Maar inmiddels zit de buurman op zee te vissen naar haaien. Waar stopt de drang naar rendement?

De “Gone Fishing portfolio,” is een echt boek geschreven voor beleggers, waar deze metafoor overigens niet in staat. Voor echt beleggen is de metafoor van vissen niet altijd handig. Om een eenvoudige reden dat de opbrengst, de vis een consumptieproduct is. 

Beleggen is op twee manieren te benaderen. En dan is de vergelijking met kunst beter. Kunst is geen consumptieproduct maar een investeringsproduct, en dat kan je op twee manieren gebruiken: als belegging (de kunstverzamelaar), of voor handel (kunsthandel). Daar zit een wereld van verschil tussen. 

De spaarder verzamelt ook. We kennen in Nederland een typische spaarderscultuur, waar we het idee van postzegels verzamelen hebben doorgetrokken naar de supermarkt waar je zegeltjes kon gaan sparen, om later een mooie handdoek te kopen. Of een walkman.

En veel beleggers denken nog steeds aan deze manier van sparen, het sparen voor later en dan moet je een album (lees portefeuille) opbouwen. En die verkoop je nooit. Dat is voor later...

De kunsthandelaar denkt natuurlijk heel anders. Want die begint met de vraag, wat is dit allemaal waard? De markt doet zijn intrede.

-- 
2016/03/een-groep-wandelaars-als-metafoor