Sociale Controle
Cultuur wordt in het leven gehouden door diverse mechanismen en één daarvan is misschien wel de belangrijkste: sociale controle.
Sociale controle is een impliciete controle van dwingende-ogen. Anderen kunnen ons gedrag waarnemen, en oordelen over dat gedrag. Via een soort van geweten let diegene op wat hij doet. Een sociaal geweten, dat in stand wordt gehouden door sociale controle.
De term taboe is hierbij niet onbelangrijk en geeft de grens aan van wat wel en niet geaccepteerd is binnen de gemeenschap.
Als iedereen het binnen de Europese (Monetaire) Unie heeft over het ontbreken van een politieke coördinatie dan klopt dat natuurlijk. Het economische systeem is volgens menig hoogleraar niet houdbaar omdat er een politieke unie ontbreekt en die ook niet gewenst is.
Maar wat we vergeten in dit kader is misschien wel de oudste manieren waarop cultuur doorgegeven wordt: sociale controle.
In het nieuws werden we de afgelopen periode getrakteerd of verhalen over een land als Griekenland die onze fantasie te boven gingen. Massale belasting ontduiking, een groot ambtenaren apparaat en pensioenen die in sommige gevallen als bij de vijftig beginnen.
Het was zelfs zo erg dat er binnen de overheid commissies bestaan voor het toezicht op zaken die al niet meer bestonden. Een voorbeeld was de commissie voor het klimaattoezicht op een meer dat al sinds 1930 droog stond...
Wij lachen erom, maar Griekenland staat publiek aan de schandpaal. En dat zou wel eens een begin kunnen zijn waarom er in het land grotere hervormingen gaan komen, die anders voor onmogelijk waren gehouden.
Hoe dan ook is sociale controle een erg sterk mechanisme. Elk land staat nu in de etalage als het gaat om ontoelaatbare of onbegrijpelijke situaties. Op dit moment wordt Spanje onder de loep genomen en misschien komt Nederland een keer aan de beurt.
Het nadeel van sociale controle is echter dat het niet snel tot veranderingen zal leiden, maar in dit geval is het een element in het bewustwordingsproces. Daar beginnen veranderingen vaak mee.
Sociale controle is een impliciete controle van dwingende-ogen. Anderen kunnen ons gedrag waarnemen, en oordelen over dat gedrag. Via een soort van geweten let diegene op wat hij doet. Een sociaal geweten, dat in stand wordt gehouden door sociale controle.
De term taboe is hierbij niet onbelangrijk en geeft de grens aan van wat wel en niet geaccepteerd is binnen de gemeenschap.
Als iedereen het binnen de Europese (Monetaire) Unie heeft over het ontbreken van een politieke coördinatie dan klopt dat natuurlijk. Het economische systeem is volgens menig hoogleraar niet houdbaar omdat er een politieke unie ontbreekt en die ook niet gewenst is.
Maar wat we vergeten in dit kader is misschien wel de oudste manieren waarop cultuur doorgegeven wordt: sociale controle.
In het nieuws werden we de afgelopen periode getrakteerd of verhalen over een land als Griekenland die onze fantasie te boven gingen. Massale belasting ontduiking, een groot ambtenaren apparaat en pensioenen die in sommige gevallen als bij de vijftig beginnen.
Het was zelfs zo erg dat er binnen de overheid commissies bestaan voor het toezicht op zaken die al niet meer bestonden. Een voorbeeld was de commissie voor het klimaattoezicht op een meer dat al sinds 1930 droog stond...
Wij lachen erom, maar Griekenland staat publiek aan de schandpaal. En dat zou wel eens een begin kunnen zijn waarom er in het land grotere hervormingen gaan komen, die anders voor onmogelijk waren gehouden.
Hoe dan ook is sociale controle een erg sterk mechanisme. Elk land staat nu in de etalage als het gaat om ontoelaatbare of onbegrijpelijke situaties. Op dit moment wordt Spanje onder de loep genomen en misschien komt Nederland een keer aan de beurt.
Het nadeel van sociale controle is echter dat het niet snel tot veranderingen zal leiden, maar in dit geval is het een element in het bewustwordingsproces. Daar beginnen veranderingen vaak mee.
Reacties