De communicatie-expert tegen de Telegraaf
Verontwaardigd sprak hij de woorden, "een jongentje van negen jaar," terwijl hij deze woorden tegen het einde van de zin steeds verder uitrekte, dacht ik dat er geen einde meer aan zou komen... Zo belangrijk was het.
Gelukkig kon ik na de column weer rustig adem halen, en zodoende horen wie dit oordeel had geveld; ik zocht de persoon op het internet op, en op dezelfde site van BNR vond ik:
... spreekt op BNR over alles wat met communicatie te maken heeft, in de breedste zin van het woord.
Het geloofwaardigheidsprobleem van communicatiedeskundigen is m.i. dat ze over alles wel een mening kunnen hebben en dat ze de reikwijdte van hun beroep zo breed nemen dat ze daarmee onbewust iedereen voor de voeten kunnen lopen.
De rol van communicatie (deskundige) zit soms dichter bij show business dan bij normale business. De mensen die communicatie-expert zijn, zijn ook vaak halve showmasters; ze laten aan hun publiek zien hoe belangrijk communicatie is en dat de hele bedrijfsvoering er van afhankelijk is. Vaak luistert het management ook nog gewillig naar deze personen en naarmate ze meer gehoor krijgen pakken ze automatisch meer onderwerpen tot hun expertise. Voor dat je het weet hebben ze over de hele bedrijfsvoering een mening en meestal leidt dat tot een oordeel dat alles anders moet. Binnen communicatie is namelijk alles eenvoudig: je kan het zo gek niet bedenken of het is mogelijk.
Organisaties zijn echter veel minder plooibaar. Wat je vandaag bedenkt, komt met een beetje geluk een jaar later op de markt en dan in de vorm waar niemand nog tevreden mee is. Niet in de laatste plaats de communicatie-experts omdat die dan al lang weer een andere visie of mening hebben of gewoon hun blik weer op iets nieuws hebben gezet. "Of de heren en dames van de organisatie maar mee willen rennen, de tegengestelde richting op."
Een ander probleem met showbusiness is dat het totaal niet geloofwaardig is. In het programma waar ik graag naar kijk, maar steeds weer hetzelfde zie tegenwoordig - DWDD, zag ik kort ene PREM ... die even verontwaardigd was als de communicatie-expert over de rol van de Telegraaf.
Daarmee was de BNR columnist dus niet origineel en dat is als marketeer / communicatiedeskundige zeer pijnlijk, want deze wordt afgerekend op kreativitijd.
Maar de toeschouwers van DWDD en andere showbusiness bedrijven weten wel beter. Als het vakantie geweest zou zijn, dan zou het jochie niet door de showmakers van DWDD of Pauw & Witteman zijn ontvangen met aandacht. Deze show-programmas gaan namelijk gewoon op vakantie in tegenstelling tot bedrijven (die niet tot de showbusiness behoren) die altijd open zijn en doorwerken. Als het vakantie was geweest zou er dus geen Prem geweest zijn met een verontwaardiging tegenover de Telegraaf.
De Telegraaf is misschien wel de uitzondering op deze showbusinessbedrijvenregel. Zij werken ook het hele jaar door en hebben om personal interest hun businessmodel opgezet. Daar hoef je het niet mee eens te zijn, maar vooralsnog werkt het wel.
Zit je dan toevallig op de rand van het betamelijke - dan kan je altijd achteraf fout bekennen. Zo werkt de hele showbusiness tot aan YouTube toe; die laten ook eerst die maffe filmpjes toe en komen later pas met censuur en of correcties anders werkt het businessmodel niet meer.
Overigens - als je afstand doet van de waan van de dag, hetgeen ook moeilijk is voor sommigen - dan kan je je afvragen of deze Ruben extra getraumatiseerd is geworden door een Telegraaf journaliste. Laten we reëel blijven. En laten we onze eigen rol niet vergeten, want ook als zijn momenteel Pauw & Witteman en DWDD met reces, de problemen in de wereld draaien gewoon door.
Gelukkig kon ik na de column weer rustig adem halen, en zodoende horen wie dit oordeel had geveld; ik zocht de persoon op het internet op, en op dezelfde site van BNR vond ik:
... spreekt op BNR over alles wat met communicatie te maken heeft, in de breedste zin van het woord.
Het geloofwaardigheidsprobleem van communicatiedeskundigen is m.i. dat ze over alles wel een mening kunnen hebben en dat ze de reikwijdte van hun beroep zo breed nemen dat ze daarmee onbewust iedereen voor de voeten kunnen lopen.
De rol van communicatie (deskundige) zit soms dichter bij show business dan bij normale business. De mensen die communicatie-expert zijn, zijn ook vaak halve showmasters; ze laten aan hun publiek zien hoe belangrijk communicatie is en dat de hele bedrijfsvoering er van afhankelijk is. Vaak luistert het management ook nog gewillig naar deze personen en naarmate ze meer gehoor krijgen pakken ze automatisch meer onderwerpen tot hun expertise. Voor dat je het weet hebben ze over de hele bedrijfsvoering een mening en meestal leidt dat tot een oordeel dat alles anders moet. Binnen communicatie is namelijk alles eenvoudig: je kan het zo gek niet bedenken of het is mogelijk.
Organisaties zijn echter veel minder plooibaar. Wat je vandaag bedenkt, komt met een beetje geluk een jaar later op de markt en dan in de vorm waar niemand nog tevreden mee is. Niet in de laatste plaats de communicatie-experts omdat die dan al lang weer een andere visie of mening hebben of gewoon hun blik weer op iets nieuws hebben gezet. "Of de heren en dames van de organisatie maar mee willen rennen, de tegengestelde richting op."
Een ander probleem met showbusiness is dat het totaal niet geloofwaardig is. In het programma waar ik graag naar kijk, maar steeds weer hetzelfde zie tegenwoordig - DWDD, zag ik kort ene PREM ... die even verontwaardigd was als de communicatie-expert over de rol van de Telegraaf.
Daarmee was de BNR columnist dus niet origineel en dat is als marketeer / communicatiedeskundige zeer pijnlijk, want deze wordt afgerekend op kreativitijd.
Maar de toeschouwers van DWDD en andere showbusiness bedrijven weten wel beter. Als het vakantie geweest zou zijn, dan zou het jochie niet door de showmakers van DWDD of Pauw & Witteman zijn ontvangen met aandacht. Deze show-programmas gaan namelijk gewoon op vakantie in tegenstelling tot bedrijven (die niet tot de showbusiness behoren) die altijd open zijn en doorwerken. Als het vakantie was geweest zou er dus geen Prem geweest zijn met een verontwaardiging tegenover de Telegraaf.
De Telegraaf is misschien wel de uitzondering op deze showbusinessbedrijvenregel. Zij werken ook het hele jaar door en hebben om personal interest hun businessmodel opgezet. Daar hoef je het niet mee eens te zijn, maar vooralsnog werkt het wel.
Zit je dan toevallig op de rand van het betamelijke - dan kan je altijd achteraf fout bekennen. Zo werkt de hele showbusiness tot aan YouTube toe; die laten ook eerst die maffe filmpjes toe en komen later pas met censuur en of correcties anders werkt het businessmodel niet meer.
Overigens - als je afstand doet van de waan van de dag, hetgeen ook moeilijk is voor sommigen - dan kan je je afvragen of deze Ruben extra getraumatiseerd is geworden door een Telegraaf journaliste. Laten we reëel blijven. En laten we onze eigen rol niet vergeten, want ook als zijn momenteel Pauw & Witteman en DWDD met reces, de problemen in de wereld draaien gewoon door.
Reacties