Management, Cultuur & Verandering

De afgelopen twee jaar heb ik heel wat opera's "gezien." Welke de mooiste was? Puf. Dat is een lastige vraag. Ik merkte bij de laatste opera - Andrea Chenier - dat ik een beetje opera-moe werd. De muziek viel me wat tegen, en dat terwijl ik die muziek - als combinatie van zang en orkest - al redelijk vaak gehoord had en daar nu juist van onder de indruk was. Toen ik terug liep naar huis, kwam het idee in me op dat dit wel eens heel goed het laatste bezoek zou kunnen zijn. "Als Parsifal op de agenda komt," dan ga ik daar misschien heen, maar dat acht ik ook weer onwaarschijnlijk want het is een verhaal en uitvoering van ... zoveel uur en dat feit alleen maakt het lastig als commerciële operatie.  Het operabezoek is mede ingegeven, denk ik, door mijn moeder. En door haar overlijden, maar ook daarvoor al probeerde ik haar ervaring te herleven. Samen keken we nog naar Madame Butterfly, en toen moest ik denken aan mijn eigen reis naar Japan, decennia eerder. Maar ope

 In dit boek onderzoekt journalist Ricardo de Querol, de vraag hoe het toch komt dat het tijdperk van het grote verbinden, geleid heeft tot het tegengestelde: we zijn minder vebonden geraakt met elkaar. Dat is zijn stelling en het is een fenomeen waar iedereen die zich met sociale media bezighoudt, wel van overtuigd is. Behoudens misschien de influencers (zelf) en anderen die vooral door sociale media groot zijn geworden. Een illusie (twee decades terug) en de deceptie (van nu). In twaalf korte thema's zet hij zjin betoog uiteen. Dat begint met een overkoepelende vraag, wat moeten we "vrezen," van... 1. de digitale giganten. Hebben de magnificent seven ons leven verbeterd of juist meer problemen gebracht? Dat is een vraag die ik me zelf stel, een beetje off-topic. Maar wat - vraagt de journalist -heeft ervoor gezorgd dat de reputatie van Silicon Valley in verval is geraakt. Het is een bekend thema, van de winnaar krijgt alles, en dat de giganten zoals Amazon miljarden ver

Het vervolg van De 48 wetten van macht Allereerst de laatste wetten, 11 t/m 48.  Vervolgens komen nog wat extra voorbeelden aan bod, waarin de wetten geprojecteerd zijn op historische figuren. Wet 11 - Leer om mensen afhankelijk van u te houden. Om je onafhankelijkheid te behouden moet je altijd nodig en gewenst zijn. Hoe meer je bent waarop u vertrouwt, hoe meer vrijheid u heeft. Zorg ervoor dat mensen van u afhankelijk zijn voor hun geluk en welvaart en je hebt niets te vrezen. Leer ze nooit genoeg zodat ze zonder je kunnen. Wet 12 - Gebruik selectieve eerlijkheid en vrijgevigheid om uw slachtoffer te ontwapenen. Eén oprechte en eerlijke zet zal tientallen oneerlijke bewegingen verdoezelen. Openhartige gebaren van eerlijkheid en vrijgevigheid doen zelfs de meest achterdochtige mensen niet op hun hoede zijn. Zodra uw selectieve eerlijkheid opent een gat in hun pantser, je kunt ze naar believen misleiden en manipuleren. Een tijdig geschenk – een Trojaans paard – zal hetzelfde doel dien

Een verkeersleider is een verkeersleider, toch? in ons dorp, maar ook vroeger al zag je een agent of een vrijwilliger het verkeer regelen vlak voor de school waar veel kinderen lopen. Verkeer regelt zichzelf, maar niet altijd. En vooral niet in de luchtvaart. Op de radio hoorde ik een interview met Martijn Duikers, waar ik al luisterend wat aantekeningen* over maakte. Hoe productief is een luchtverkeersleider nu precies, vroeg ik me tijdens het interview af. Alles in het verhaal heeft met ruimte te maken. En met filevorming. Het is een van de functies waar wiskunde misschien wel de basis is voor alles wat deze professional doet. Wiskunde of economie. Want ruimte kan je gebruiken en volstoppen, want in deze tijd is ruimte - in tijdstermen - goud geld. Maar hoe ver kan je hierin gaan? En wat is business-as-usual en wanneer zijn er uitzonderingen. De weersgesteldheid heeft hier een grote vinger in de pap. Bij stormen is het regelen van het verkeer nu eenmaal een andere business dan bij &q

EEN. Terwijl is de voorbereiding begon over deze biografie van Herbert Lottman, checkte ik het internet. Daar kwam ik dit "vreemde verhaal [tegen] over hoe een joodse familie – de Rothschilds – in de loop van de afgelopen twee eeuwen een bliksemafleider werd voor complottheorieën." Mike Rothschild, auteur van de bestseller The Storm Is Upon Us van Q-Anon, scheidt de mythe van de werkelijkheid om de waarheid over deze antisemitische complottheorieën en hun verspreiders te vinden. In 2018 deelde congreslid Marjorie Taylor Greene via sociale media haar vermoedens dat de bosbranden in Californië waren veroorzaakt door ‘ruimte-zonnegeneratoren’ die werden gefinancierd door krachtige, mysterieuze geldschieters. Onmiddellijk verzamelden duizenden mensen zich om haar heen en gaven de schuld aan ‘Joodse ruimtelasers’ en uiteindelijk aan de familie Rothschild. Al meer dan 200 jaar is de naam ‘Rothschild’ synoniem met twee dingen: grote rijkdom en complottheorieën over wat ze er ‘echt’

Vorig jaar, het begin  Ergens vorig jaar begon ik me te verdiepen in deze journaliste Oriana Fallaci (OF), waarbij de aanleiding een artikel van een historicus was die over haar schreef, ik meen, als een soort memorandum.* Inmiddels ben ik een jaar verder, en lees ik nog wat aantekeningen na, hier wat rommelig opgetekend: Ze werd geroemd om haar moed, ze was een ‘raddraaier van de redelijkheid’ had kritiek op de islam. Ze was - dat is een bekend patroon - eerst Florentijnse, en dan pas Italiaanse, dat hoor je veel in Zuid-Amerikaanse landen. De achtergrond van haar leven was te zien in de oorlog en het fascisme vooral in Italië. Ze had een goede relatie met moeder, maar schrijft niet over "Tosca", haar naam. Dan, slaat ze - de biografe - een groot motief om te schrijven over:  - Of begon medicijnen te studeren. Haar ouders vonden schrijven onmogelijk om te overleven (om van te leven) dus begon ze medicijnen, maar ze had er te weinig mee. Dan vertelt ze over dat haar vader in

Het staat er, maar dan in meervoud. Als alle details er toe doen in de filosofie dan moet dat erbij gezegd worden. ‘We zijn huismussen en zwervers’ Joke Hermsen schreef een filosofisch memoir over thuis-zijn. ‘Van jongs af aan dacht ik al: mijn ware thuis bevindt zich elders.’ ... Hermsen is op twee plekken thuis. In haar huis in Amsterdam, met de hoge plafonds en de vele boekenkasten, de plek waar ook haar beide kinderen zijn geboren. En in haar huis in de Bourgogne, waar ze zich een paar maanden per jaar terugtrekt om te schrijven en filosofische cursussen te geven. Ten tijde van het interview legt ze de laatste hand aan haar nog te verschijnen boek, dus vertoeft ze in la douce France. Met de camera van haar laptop laat ze de woonkamer zien: zandkleurige stenen muren, rode plavuizen op de vloer, lichte gordijnen die de felle zon tegenhouden. Zo’n tweeënhalf jaar werkt Hermsen nu aan het boek Onder een andere hemel, maar hoe ze het moet omschrijven blijft lastig. ‘Het is een literair

El español es un mundo, is de oorspronkelijke titel en is een boek van filologe Lola Pons Rodriguez. Ze geeft sinds 2003 les in Sevilla maar is afkomstig uit Barcelona. Het boek trok mijn aandacht maar de inhoud is toch net onder mijn interesseniveau. Ze besteedt in diverse "delen" aandacht aan de Spaanse taal als een wereld van talen (1), geluiden (2), boeken, grammatica (4), woorden (6), als taal in een wereld die vijandig is (7), in een wereld van de politiek, in de wereld van de grootheden (8) en een wereld van professies.  Daarmee vertaal ik het niet identiek. Maar in die verzameling vond ik een kort deel over de Spaanse taal als een wereld van Pecados: zonden. Ze gaat kort in - elke zonde krijgt iets meer dan een of twee pagina's - de zeven (of acht) hoofdzondes. En ja, dat is misschien wel typisch Spaans, de hoofdzondes, of Latijns dan wel Romaans.  Precies dat deel is ook te vinden in een artikel van El País: [Ocho pecados. .. Cuando el verano tendría que haber si

Via de radio, NPO1 vroege vogels hoorde ik over dit boek en dat het een succes is geworden waar de hele media aandacht aan gegeven heeft.  Een blogger (Adri de Groot) van de vogeldagboeken schrijft over de Canon, o.a.: " 50 karakteristieke soorten planten en dieren Niet omdat ik Dick persoonlijk ken – dat wil ik graag vooraf gezegd hebben – maar zijn Canon van de Nederlandse Natuur is een meesterwerk. Ik weet dat het boek onder grote tijdsdruk is samengesteld, maar dat doet niets af aan de kwaliteit. De Canon ligt vanaf zaterdag in de boekwinkels. Van de uitgever had ik al weken geleden de proefdruk gekregen zodat ik deze pennenvrucht in alle rust kon lezen en beoordelen. Een canon geeft een overzicht van belangrijke verschijnselen, van personen, kunstwerken, geschiedenis enz. Bekend is de Canon van Nederland met vijftig markante onderwerpen uit onze geschiedenis. Het ’toverwoord’ bij canons is vijftig. Ook de Canon van de Nederlandse Natuur bevat vijftig thema’s. De auteur moet n