Speaking of Economics (Arjo Klamer)

 Ik heb dit boek in een eerdere Nederlandse uitgave gelezen, toen het als feuilleton - meen ik - op het internet te vinden was voor de definitieve publicatie. Nu moet ik het gelezen hebben voor mijn eigen project (#dOvdE).

En dit vind ik een bijzonder boek door het relatieve zeldzame thema. Klamer is het best wanneer hij schrijft over zijn eigen gebied, i.p.v. als spreekbuis voor of tegen een economisch probleem zoals de Euro. Als professor van economie van kunst en cultuur heeft hij (o.a.) de visie dat kunst tot doel heeft om betekenis aan ons leven te geven.  


Het boek begint wat technisch "Exordium" (dat in de nieuwe versie verdwijnt) maar die taal blijkt later functioneel. In feite is het idee achter economic conversations, volgens Klamer een boek dat hij al twintig jaar in zijn hoofd had, en aansluit op Conversations with Economists (dat ik ook nog moet lezen), heel simpel: cultuur = taal en wanneer je niet de taal van je publiek spreekt, krijg je geen aandacht. Die "attentie" is de kern van het verhaal.

Dat zie je ook terug in de inhoudsopgave. Deze is nagenoeg zelf verklarend en werkt als een goede samenvatting voor het boek:

  1. .the strangeness of the discipline
  2. . economie is een conversatie, of een bundel conversaties
  3. . what it takes to be an academic dog, or the culture of the academic conversation
  4. . It's the attention stupid
  5. . A good scientific conversation: truthful, meaningful and serves interests
  6. . the art of economic persuasion: about rethoric
  7. . why disagreements amongs econmists persists, why econmiists need to brace themselves for differences withing their simultaneous conversations and their conversations over time, and why they may benefit from 
  8. . knowing about classicism, modernism and postmodernism.
  9. . how and why everyday cnversations differ from academic ones and how aacademic conversations clash with politicl ones
Hier wat losse observaties.

Hoofdstuk zes is ook te vinden in een ander boek en waar de auteur tevens naar verwijst (n.m.l. die van D. McCloskey).

De auteur noemt een aantal (auto)biografieën, zoals die van John Stuart Mill, Herbert Simon, Charles Kindleberger (The life of an economist) of die van Milton en Rose Friedman (Two lucky people, 1998).  

Het boek begint met een conferentie van zesduizend economen en op het eerste gezicht lijkt het alsof de schrijver dat niet serieus neemt, maar zo´n conferentie is precies waar economie over gaat, ook al zijn sommige presentatie monotoon en saai.

De doelgroep voor het verhaal is breed, van studenten economie, praktiserende economen, bekende economen, methodisten, retorici, aanhangers van de diverse ec. scholen en de toekomstige generatie. Want het boek impliceert een verandering van het vakgebied. Tot de echte outsiders.

Het imago van de econoom is niet altijd positief leer ik van de opmerking dat cultuurdragers (mijn woord: artiesten, schrijvers en andere culturele professionals) vinden economen een soort van Filistijnen, en Rationelen (berekenend?).

Economen halen de literatuur meestal niet, uitzondering zijn Robinson Crusoe, hard Times (Dickens) en Grapes of Wrath van Steinbeck, in Dubious Battle (Sinclair Lewis). [in Nederland kan je Grunberg toevoegen, met zijn boek Huid en Haar, waar Deirdre McCloskey aan meegeholpen heeft].
Economen kom je in alle lagen van de samenleving tegen ("in Mexico onder veel ex-presidenten") en economie en politiek gaat niet goed samen. En dan is er het vak economie en de economie. Blijkt dat niet iedere student die economie belangrijk vindt. En dan is er de economie als wetenschap: daar is ook veel op aan te merken. Economie is zoals tennissen zonder net, lees ik verderop: het is vaak niet te falsificeren (en dan ook geen wetenschap).

Een bundel van conversaties... Dat klopt natuurlijk wel, maar wat ontbreekt is waar die gesprekken plaats vinden. Onder economen, maar waar? Openbaar, in achterkamertjes, in het toilet en nu digitaal, waar precies?

Op twitter: But it does point to the importance of some kinds of "scenes" (barbershops, coffee shops, dogwalking parks, etc.) that allow for extended conversations batting around thoughts between people who share an interest.

later meer...


Reacties

Populaire posts van deze blog

Typisch Spaans: Balay

Voorbij goed en kwaad (Nietzsche)

Begraven of cremeren?