Leren vallen en opstaan
Kinderen zijn het vallen verleerd, schreef het NRC onlangs. Op gymles moet men weer aandacht geven aan het leren vallen. Het probleem werd opgemerkt in de ziekenhuizen, als resultaat van business intelligence:
Volgens de stichting belanden 39.000 kinderen tussen de acht en twaalf jaar na een val in het ziekenhuis. Dat is bijna een verdubbeling ten opzichte van zes jaar geleden. Eén op de vijf komt in het ziekenhuis met een gebroken pols. Enkelbreuken, hersenschuddingen en hoofdwonden komen ook vaak voor. Omdat kinderen dikker zijn dan vroeger, zijn ze minder goed in staat hun eigen val te breken, stelt een woordvoerder.
Vallen hoort bij het nemen van risico’s. Leren vallen is een belangrijk onderdeel van sport en uit bovenstaand verhaal kan het ook zijn dat kinderen niet goed weten hoe ze warm moeten lopen (opwarmen). Er lijkt me een mogelijke relatie met het aantal sportblessures vooral in voetbal, waar deze leiden tot de onmogelijkheid om topspelers te plaatsen (Robben, ...).
Maar ook in het echte leven is vallen belangrijk, en nog fundamenteler is het leren opstaan en doorgaan, zoals we van de Nederlandse wielrenner konden leren. Niet vallen of te weinig een arm gebroken hebben, kan ook betekenen dat men te weinig risico heeft genomen in een leven.
Vallen doet pijn, dat is een eerste feit, maar elke volgende val doet relatief vaak minder pijn met de wetenschap dat de pijn zo weer over is. Het leren omgaan met pijn is weer onderdeel van emotioneel volwassen worden. Met het leren omgaan van veranderingen.
Volgens de stichting belanden 39.000 kinderen tussen de acht en twaalf jaar na een val in het ziekenhuis. Dat is bijna een verdubbeling ten opzichte van zes jaar geleden. Eén op de vijf komt in het ziekenhuis met een gebroken pols. Enkelbreuken, hersenschuddingen en hoofdwonden komen ook vaak voor. Omdat kinderen dikker zijn dan vroeger, zijn ze minder goed in staat hun eigen val te breken, stelt een woordvoerder.
Vallen hoort bij het nemen van risico’s. Leren vallen is een belangrijk onderdeel van sport en uit bovenstaand verhaal kan het ook zijn dat kinderen niet goed weten hoe ze warm moeten lopen (opwarmen). Er lijkt me een mogelijke relatie met het aantal sportblessures vooral in voetbal, waar deze leiden tot de onmogelijkheid om topspelers te plaatsen (Robben, ...).
Maar ook in het echte leven is vallen belangrijk, en nog fundamenteler is het leren opstaan en doorgaan, zoals we van de Nederlandse wielrenner konden leren. Niet vallen of te weinig een arm gebroken hebben, kan ook betekenen dat men te weinig risico heeft genomen in een leven.
Vallen doet pijn, dat is een eerste feit, maar elke volgende val doet relatief vaak minder pijn met de wetenschap dat de pijn zo weer over is. Het leren omgaan met pijn is weer onderdeel van emotioneel volwassen worden. Met het leren omgaan van veranderingen.
Reacties