Frederique Constant - precisie en efficiency

Bij een bedrijfsonderzoek begin ik altijd met de kernwaarden. In dit geval, zien die er zo uit:

• DESIGN. We pay particular attention to design. We like our watches to be classical and traditional whilst remaining timeless. Every timepiece is created with a genuine passion for details.
• INNOVATION. is continuously innovating and invests massively in this domain to offer creativity and outstanding technical features in its timepieces.
• PASSION. The passionate young watchmakers from Geneva. FC watches are defined by their high quality, differentiation and precision in design and manufacture. We have a passion for design of our beautiful watches.
• QUALITY. Each watch is hand-assembled and each watch is checked and controlled over a long period of time by both human beings as well as special equipment to ensure optimal quality. Making no compromises in terms of quality is a strict priority .

Mijn eerste vraag is hoe die kernwaarden enige relatie hebben met Zwitserland en of Geneve. Kwaliteit, ja, innovatie? Passie? Design?

Een artikel gaat in hoe de twee Nederlanders die horlogemerk Frederique Constant tot een wereldsucces maakten, zelf omgaan met de tijd (bron: Jeroen de Boer, 20 okt 2017):

“Op een display van 60 tot 80 centimeter in de winkel leggen wij 25 klassieke horloges. Als je zoiets gaat mengen met bijvoorbeeld sporthorloges … dan ben je op een gegeven moment niet meer herkenbaar.” De aandacht voor ordening en details zit diep bij Peter Stas, topman van het Zwitserse horlogemerk Frederique Constant. “We hebben altijd een bijna religieuze behoefte gehad om consistent te zijn en het merk klassiek te houden.”

Als twintiger begon de als bedrijfseconoom geschoolde Stas, wiens overgrootvader wijzerplaten maakte voor Friese staande klokken, samen met zijn vrouw Aletta Stas-Bax een eigen horlogebedrijf in Zwitserland: Frederique Constant, een verwijzing naar hun middelste namen (Aletta Françoise Frederique en Peter Constant). Dat was in 1988.

Aletta Stas was in Leiden opgeleid als juriste en werkte na haar afstuderen enkele jaren voor ING. Van jongs af aan had ze een fascinatie voor horloges ontwikkeld: “Sinds ik van mijn vader op zesjarige leeftijd m’n eerste horloge kreeg, een Timex, was ik geboeid door het miniatuurwerk en design van horloges”, zegt ze tegen Business Insider tijdens een kort bezoek aan Amsterdam.

Zwitserse precisie, Hollandse efficiëntie. Eind jaren tachtig van de vorige eeuw viel het Peter en Aletta tijdens een vakantie in Genève op dat horloges meestal óf mooi en extreem duur waren, óf goedkoop en lelijk. Ze zagen een gat in de markt: mooie en kwalitatief hoogwaardige horloges voor een scherpe prijs. Of wat stijlvoller gezegd: affordable luxury. Met dat idee begonnen ze samen horloges te ontwerpen, die ze aanvankelijk in beperkte series in Zwitserland lieten maken.

Zwitserse techniek en precisie, met een Hollandse bedrijfsvoering: het bleek een gouden combinatie.

“Onze Nederlandse inbreng is zeker een van de redenen voor het succes geweest”, beaamt Aletta Stas. “Die Hollandse aanpak hebben we erin gehamerd in Zwitserland. Bijvoorbeeld bij onderhandelingen over de inkoop van onderdelen. Dat je constant bedenkt hoe iets op een goedkopere manier kan, zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit. Veel mensen kiezen de makkelijke weg. Maar zo kom je er niet.”

In 2004 was het ondernemersduo zover dat ze in Genève het gehele productieproces in een eigen manufacture onderbrachten. Anno 2017 verkoopt Frederique Constant zo’n 160 duizend horloges per jaar in de prijsklasse tussen de duizend en vijfduizend euro, via ruim 2.800 verkooppunten in meer dan honderd landen.

Andere spelers in het middensegment van de horlogemarkt, zoals Raymond Weil en Maurice Lacroix, werden in de loop der jaren voorbij gestreefd. “We groeien ten koste van andere merken”, zegt Peter Stas. “Alleen Longines, dat onderdeel is van Swatch, is nog groter in ons deel van de markt.”

Van startup tot mondiaal horlogemerk. Het succes van Frederique Constant bleef niet onopgemerkt bij het selecte gezelschap van bedrijven dat de mondiale horlogemarkt domineert. In 2015 werden Peter en Aletta Stas benaderd door twee strategische partijen voor een overname. “Uiteindelijk hebben we gekozen voor het Japanse Citizen, met een omzet van zo’n 3 miljard euro een van de top 3-spelers in de wereld. Dat had te maken met de distributiekracht, maar ook met het feit dat de Japanners ons zelfstandig lieten opereren. Ons managementteam bleef ongewijzigd, er kwamen geen directeuren uit Japan bij.”

Over de overnameprijs willen de twee ondernemers geen mededelingen doen, net zomin als over omzet- of winstcijfers. “Dat is zo afgesproken met de Japanners”, aldus CEO Peter Stas.

De afronding van de overname in 2016 markeerde op zakelijk én persoonlijk vlak een belangrijk omslagpunt: van directeur-eigenaar werden Peter en Aletta Stas topmanagers, ofwel hoge werknemers. Ze legden zich wel voor nog eens vijf jaar vast bij Frederique Constant, maar daarna ligt de toekomst in beginsel open.

Als ondernemers die een eigen startup uitbouwden tot een mondiaal horlogemerk, hebben Peter en Aletta Stas een schat aan ervaring opgedaan. Uiteraard ook op het gebied van time management. Wat is het geheim van hun succes en welke lessen hebben ze in de loop der jaren geleerd?

1. Opereren als team: eigen rollen en verantwoordelijkheid

“Peter is mede door z’n economie-opleiding degene geweest die zich op de marketing en verkoop heeft toegelegd; mijn terrein is het management van de productieketen. Design hebben we altijd samen gedaan.” (Aletta Stas)

“Ondanks dat je de hele dag met elkaar werkt, heb je toch gescheiden werkgebieden. Daarin hebben we elkaar altijd redelijk vrij gelaten en dat is essentieel geweest.” (Peter Stas)

“Als chief executive en chief operating officer moet je eigenlijk alles met elkaar kunnen doorspreken. Onze karakters verschillen van elkaar, maar zijn ook aanvullend. Zonder al te veel te generaliseren: mannen willen soms sneller grote stappen zetten. Ik ben soms iets terughoudender. Misschien komt dat ook door m’n rechtenachtergrond, waardoor je bepaalde risico’s graag wil kunnen overzien. Het mooie is dat je elkaar een spiegel kunt voorhouden.” (Aletta Stas)

2. Groeien is ook delegeren

“In het begin nam je je werk mee naar huis. Aan de keukentafel namen we grote strategische beslissingen. Maar als je groeit en meer buitenlandse vestigingen krijgt, dan wordt het op een gegeven moment een stuk complexer.” (Peter Stas)

“De beslissing om een compleet managementteam op te zetten, is heel belangrijke stap geweest. Dat betekent ook dat je niet meer alles zelf doet, dat je dingen bewust moet loslaten. Privé is het belangrijk om op een gegeven moment te beperken wat je thuis doet. Daarin moet je ook grenzen stellen.” (Aletta Stas)

3. Ieder z’n dagritme

“Ik probeer rond zes uur ‘s ochtends op te staan. Dan mediteer ik eerst twintig minuten, ontbijt en werk een reeks mails af. In de korte periode dat het ’s ochtends stil is, kun je veel doen. Eenmaal op kantoor, zo rond negen uur, loop je bij mensen binnen en beginnen de eerste besprekingen. Het managementteam komt in de ochtend wel altijd bijeen voor een kort rondje, om te kijken welke problemen er spelen die dezelfde dag nog aangepakt moeten worden. ’s Middags gaat het dan verder met meetings. Ik probeer wel vaak rond zes uur af te sluiten op kantoor. ’s Avonds na het eten bekijk ik vaak nog wat mails, maar doe meestal niet al te veel meer.” (Peter Stas)

“De horlogemakers op de fabriek in Genève beginnen doorgaans om zes uur ’s ochtends, in de zomer soms nog eerder. Die werken dan tot drie, vier uur ’s middags en hebben nog een heel leven daarnaast. Zelf ben ik niet zo’n ochtendmens. Ik sta meestal tussen zeven en half acht op. Net als Peter begin ik wel om negen uur, al heb ik niet altijd fulltime op kantoor gewerkt. In één opzicht ben ik altijd erg Nederlands gebleven: in Zwitserland hecht men aan de lange middaglunch, maar dat vind ik echt zonde van de tijd. Liever eet ik een sandwich achter m’n bureau, al vinden Zwitsers dat een doodzonde. ’s Avonds kan ik nog bergen werk verzetten tussen negen en elf uur. Dan komen vaak ook de beste ideeën voor nieuwe ontwerpen van horloges. Want momenten van inspiratie en creativiteit ... dat is iets wat je juist niet goed kunt plannen.” (Aletta Stas, https://www.businessinsider.nl/hoe-de-twee-nederlanders-die-horlogemerk-frederique-constant-tot-een-wereldsucces-maakten-zelf-omgaan-met-de-tijd/)

--

Aletta and Peter Stas sell their watch brands to Citizen. The co-founders of the Frédérique Constant group yesterday announced that they have sold their three brands to the Japanese. Why? 27 May 2016

https://en.worldtempus.com/article/industry-news/business/frederique-constant-aletta-and-peter-stas-sell-their-watch-brands-to-citizen-21772.html

...

In 1994, Aletta and Peter Stas were obsessed by one idea. In their view, there were only two kinds of watch on sale: superb but unaffordable timepieces and shoddily-made models. And so they dreamed of producing watches that were innovative, high-quality – and reasonably-priced. That led to them launching the first Frederique Constant watch: the Heart Beat, soon to become the firm’s signature piece. In 2004, they moved to Geneva and joined the select circle of Manufactures, presenting the first Frederique Constant to be fully designed and assembled in-house. Naturally, this took the brand upmarket, but the couple’s conviction remained unchanged: the pleasure of luxury should be made more widely available.

*On the occasion of GMT Magazine and WorldTempus' 20th anniversary, we have embarked on the ambitious project of summarising the last 20 years in watchmaking in The Millennium Watch Book, a big, beautifully laid out coffee table book. This article is an extract. The Millennium Watch Book is available on www.the-watch-book.com, in French and English, with a 10% discount if you use the following code: WT2021.

https://en.worldtempus.com/article/industry-news/people-and-interviews/frederique-constant-aletta-et-peter-stas-29469.html

--

Hoe twee Nederlandse horlogemakers cashen met Frederique Constant. De enige Nederlandse horloge-CEO in Zwitserland, Peter Stas, blijft opzien baren met zijn Frederique Constant. Hij verkoopt het merk dat hij samen met vrouw Aletta exploiteert nu aan de Japanse horlogegigant Citizen!

... ‘Laten we direct beginnen.’ Peter Stas (52) spreekt gepolijst en vlot. Met een zinsbouw die doet vermoeden dat hij alles wat hij tegen je zegt, drie jaar geleden al wist. En waarschijnlijk is dat ook zo. Er is dus geen enkele reden om te twijfelen aan zijn woorden wanneer hij zegt: ‘Over een paar jaar zullen we 180.000 horloges per jaar maken. Volgend jaar misschien 160.000. De groei zal zo met stapjes vooruitgaan.’

Een kraakheldere visie en kleine stapjes; dat zijn de managementwapens waarmee Aletta en Peter Stas de conservatieve horlogemarkt veroverden. ‘Accessible luxury was de basis van wat we deden’, zegt Stas. ‘En dat zal het blijven. Mooie, klassieke, kwalitatief hoogstaande horloges voor een scherpe prijs.’

Die uitspraken zijn geen holle marketingretoriek. Ze vormen het bestaansrecht van zijn bedrijf. Gezeten in een grote meeting room, omringd door horlogevitrines in zijn eigen manufactuur in Genève, vertelt de geboren Gouwenaar zijn verhaal met opmerkelijke, bijna Zwitserse kalmte.

‘We wilden een mooi horloge, maar hadden niet het geld om daar vijfduizend gulden voor te betalen. Daar zat ons gat in de markt. We wilden zélf dat horloge maken. Ook beseften we dat klassieke schoonheid minder snel zou vergaan dan modieuze designs.’ Accessible luxury bleek de juiste keuze. Inmiddels is het merk het op een na grootste in het segment van €500 tot 3.000.

Frederique Constant opereert daarmee in misschien wel het meest competitieve horlogesegment, waar veel grote merken hun bread and butter verdienen. De productie bedraagt op dit moment zo’n 150.000 stuks, waarmee het alleen Longines voor zich moet dulden. By far, dat wel, maar toch.

De dwingend rustige toon waarop Stas spreekt, camoufleert ternauwernood de gedrevenheid die zich in hemzelf afspeelt. In zijn woorden dreunen de ambities door die hem brachten waar hun nu staat. ‘Het verschil tussen de nummer één en de nummer twee is veel te groot. Dat gat móeten we verkleinen.’ Stas is niet tevreden met de tweede plek.

‘Die drijfveer om verder te komen... Die is er zeker, anders zou ik dit niet doen. Ik had altijd een sterke drive om onafhankelijk te zijn. Zou je diep graven, dan kom je waarschijnlijk uit bij familieomstandigheden, en misschien niet altijd de meest positieve. Daardoor heb ik ook altijd geprobeerd een bepaalde onafhankelijkheid te creëren. Maar dat is niet het enige. Ik denk dat we zo’n tien jaar geleden al financieel onafhankelijk waren. We zijn daarna net zo hard doorgegaan. Het is vooral ook de drive om iets te creëren. Dat zit er gewoon in. Ik zou niet weten of dat ook psychisch te verklaren is. Sommige mensen hebben dat, die willen iets neerzetten.

Al in mijn tienerjaren richtte ik kleine bedrijfjes op. Een klein database-softwarebedrijfje bijvoorbeeld. Een andere interessante onderneming was om met heliumballonnen huizen te fotograferen vanuit de lucht. Maar dat werkte niet; die ballonnen bleven niet stil hangen en de camera’s waren niet bepaald zo klein als nu. Ook heb ik nog eens een psychologisch testprogramma op de markt gebracht, dat ik uiteindelijk voor vijftigduizend gulden heb verkocht.’

Na zijn studie Bedrijfseconomie aan de Erasmus Universiteit werd Stas aanvankelijk consultant bij Loyens & Loeff in New York en later product marketing manager bij Philips. Daarvoor werkte hij op verschillende plekken in de wereld. ‘In mijn Philips-tijd heb ik zeker het meeste geleerd. In die tijd ontstond ook het idee voor Frederique Constant. Samen met Aletta woonde ik toen in Azië. Daar zag je veel horloges die weliswaar kwalitatief prima waren, maar vrijwel zonder uitzondering afschuwelijk lelijk. Hier in Zwitserland was de hele industrie ingezakt, maar waren de designs veel mooier. Wij vroegen ons af: waarom zijn die goedkope horloges toch zo lelijk? Het idee achter accessible luxury was om de kwaliteit van het een te combineren met de schoonheid van het ander.’

Toen hij 26 was, richtte Stas het bedrijf officieel op. ‘Let wel: in 1988 hebben we alleen de naam en de legale structuur vastgelegd. Met de echte activiteiten zijn we pas in 1991 begonnen. In die tussentijd hebben we research gedaan, hebben we goed om ons heen gekeken en ons georiënteerd op de markt. In 1992 kwamen onze eerste horloges op de markt.

We ontwikkelen alles stap voor stap. Geen businessplannen die verkondigen: hier staan we over twintig jaar. Binnen de grote strategie die altijd hetzelfde gebleven is, zijn er wel veel veranderingen geweest. In 1994 introduceerden we ons eerste mechanische horloge, terwijl we vooraf niet hadden gedacht dat we dat zouden gaan maken. We werkten indertijd met een partner die de horloges assembleerde, uitleverde, et cetera. Daarna zijn we naar Zwitserland verhuisd. Een belangrijke stap in 2001 was een eigen in-huis uurwerkontwikkeling. Die mondde uit in onze eigen manufactuur. Allemaal schijnbaar losse stappen, die in retrospectief een heel uitgedokterde strategie lijken.’

Achter Stas breekt de Zwitserse nazomerzon door die zijn leefomgeving is in een helder licht zet: het Geneefse industrieterrein Plan-les-Ouates. Zijn buren vormen letterlijk de bakermat van de Zwitserse horlogerie: Vacheron Constantin, Patek Philippe en Rolex.

‘In eerste instantie werden we überhaupt niet serieus genomen. We werden ontvangen met een gevoel van: ach, dat merkje verdwijnt wel weer. Toen wij hier deze manufactuur bouwden, werd er al met meer interesse gekeken naar wat we eigenlijk aan het doen waren. Maar nog steeds zien onze directe buren ons niet echt als concurrentie. Ze zien ons meer als een merk dat mensen hun eerste horloge geeft, mensen die op een later moment wel hun horloges zullen kopen.’ Zelfs toen Frederique Constant het oude merk Alpina (uit 1883) opkocht om het aanbod te diversifiëren, keken de buren louter toe.

De eerste keer dat de Zwitserse horlogerie echt te maken kreeg met het karakter van Peter Stas, was in 2011. De machtige Swatch Group was met zijn dochteronderneming ETA tot dat moment de belangrijkste leverancier van mechanische uurwerken voor zo’n beetje de hele horlogerie, waaronder ook Frederique Constant. Maar Swatch Group wilde die leveringen aan externe partijen stoppen, waardoor de kleinere horlogemerken in de problemen kwamen. Het ontwikkelen en kunnen produceren van eigen uurwerken is immers een zeer kostbare en tijdsintensieve bezigheid.

https://www.quotenet.nl/lifestyle/a179172/hoe-twee-nederlandse-horlogemakers-cashen-met-frederique-constant-179172/

// ACCESSIBLE LUXURY. LIVE YOUR PASSION

-- 4 juni:

Op de wachtlijst voor een Nederlands horloge van 155.000 euro. Horlogemakers In het universum van het mechanische horloge is ‘Swiss made’ de norm. Maar het Nederlandse horloge is in opkomst. De wereld van de CVDK Planetarium, de 1941 Grönograaf en de PreLiminality, waar alles geruststellend klopt, zolang je het opwindt (https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/01/seconden-minuten-uren-planeten-a4165108)

-- 28 juli. Ook interessant is dit verhaal wat weinig mensen weten, over de crisis die aan dit Zwitserse succes vooraf gegaan is:

"Toen Seiko in 1969 het eerste quartz uurwerk introduceerde, had de Zwitserse horloge-industrie geen idee wat haar te wachten stond. Kwartshorloges waren nauwkeuriger dan mechanische horloges en een stuk goedkoper en sneller te produceren. Terwijl sommige Zwitserse merken aan hun eigen versies van quartzhorloges werkten - waaronder Longines, Omega en Rolex - waren deze niet zo succesvol.

In wezen gingen horloges van luxe producten gemaakt door bekwame vakmensen naar in massa geproduceerde tijdwaarnemers gemaakt in grote fabrieken. Veel bekende merken stonden voor grote uitdagingen in de nasleep van de kwartscrisis, en nogal wat werden verkocht of stopten de productie helemaal. Grote namen als Breitling, Zenith, Heuer, Longines, Blancpain en Omega zaten in grote problemen maar wisten op verschillende manieren te overleven.

Seiko's eerste quartz uurwerk introduceerde massaproductie in de horloge-industrie. Andere bekende merken hadden minder geluk en gingen daardoor failliet. Sommige van deze inmiddels ter ziele gegane merken zijn erg populair geworden bij verzamelaars als vertegenwoordigers van het grote pre-kwarts vakmanschap van mechanische uurwerken. Een paar van de meer bekende namen die verdwijnen, zijn de afgelopen 20 jaar weer tot leven gewekt, maar al te vaak heeft dit geresulteerd in merken die niet dezelfde voortreffelijke producten aanbieden als hun historische naamgenoten. Laten we eens kijken naar enkele horloges van merken die de kwartscrisis niet levend hebben doorstaan, maar die tot op de dag van vandaag nog steeds een sprankelende reputatie genieten.

Het eerste merk is Universal Genève. Oorspronkelijk opgericht in 1894, staat dit merk bekend om hun iconische chronografen. Hun meest bekende chronograaf is waarschijnlijk de Universal Genève "Nina Rindt" Compax. Het horloge dankt zijn bijnaam aan de vrouw van de beroemde Duitse autocoureur Jochen Rindt, die toevallig ook een uurwerk naar hem vernoemd heeft, namelijk de Heuer Autavia 2446 “Jochen Rindt.”

De iconische Universal Genève "Nina Rindt" Compax racechronograaf heeft een roestvrijstalen kast van 36 mm met een iconische zwart-witte panda-wijzerplaat. In de koffer vind je het beroemde handmatige Valjoux 72 chronograaf uurwerk. Dit uurwerk is gebruikt door tal van grote merken zoals Breitling, Heuer en Rolex, waardoor het geliefd is bij verzamelaars van klassieke chronografen. Het vinden van een Universal Genève "Nina Rindt" Compax is mogelijk, maar verwacht prijzen van $ 25.000 en hoger te zien. De gemiddelde prijs medio 2021 was ongeveer $ 24.000 op Chrono24.

Enicar is een andere legendarische horlogefabrikant die de kwartscrisis niet heeft overleefd. Ariste Racine en zijn vrouw, Emma Blatt, richtten het merk op in 1913. Hun meest iconische serie was waarschijnlijk de Sherpa. Geïnspireerd door de wens om 's werelds hoogste toppen te beklimmen, rustte Enicar in 1956 een Zwitserse expeditie naar de Mount Everest uit. De top trok het merk behoorlijk wat aandacht van een breder publiek, wat Enicar ertoe bracht de Sherpa-collectie te creëren.

Een van de populairste modellen uit de collectie is de Sherpa Graph uit begin jaren 60. De kast meet 40 mm, wat in die tijd behoorlijk groot was, en zijn kracht komt van het Valjoux 72-uurwerk. Deze chronograaf vond zijn weg naar de pols van de beroemde Britse autocoureur Jim Clark. Hoewel Clark ook links heeft naar de Breitling Navitimer, zal hij voor altijd verbonden zijn met de Enicar Graph 300. Deze horloges worden vaak voor meer dan $ 10.000 verkocht, hoewel de huidige prijzen op Chrono24 rond de $ 5.000 tot $ 6.000 liggen.

Wittnauer is nog een andere bekende naam uit het verleden die tegenwoordig erg populair is bij verzamelaars. Opgericht in New York in 1885 door de Zwitserse immigrant Albert Wittnauer, maakte het bedrijf al snel naam als het perfecte merk voor ontdekkingsreizigers, navigators en astronomen. Toen Amelia Earhart in 1932 als eerste vrouw de Atlantische Oceaan overstak, was haar vliegtuig uitgerust met Wittnauer-instrumenten. Neil Armstrong droeg ook een Wittnauer tijdens zijn Gemini 8-missie in 1966. Bovendien was het merk in de race om het officiële NASA-horloge voor de maanlanding te worden.

Geruime tijd dachten volgers uit de industrie dat de Wittnauer 242T de Longines/Wittnauer-inzending was voor de maanrace (Longines kocht Wittnauer in 1950), maar het was eigenlijk de Wittnauer 235T. Dit werd pas onlangs ontdekt, aangezien NASA destijds alleen de winnaar onthulde: de Omega Speedmaster. Hoewel de 39 mm Wittnauer 242T niet in de race was, is het nog steeds een opmerkelijke chronograaf uit de jaren 60. Het horloge valt op door zijn unieke wijzerplaatontwerp dat wordt gekenmerkt door een grote cirkel die de subdials kruist, evenals grote lichtgevende wijzers en puntindexen.

In de roestvrijstalen kast vind je – wederom – het Valjoux 72 uurwerk. Dit is de belangrijkste reden waarom het horloge zo populair is geworden bij verzamelaars. Het merk rustte meerdere iconische horloges uit met dit uurwerk, maar de 242T is de bekendste. Verwacht prijzen te zien variërend van $ 7.000 tot $ 10.000, afhankelijk van de staat van het horloge.

Het laatste horloge op onze lijst is afkomstig van een vrij bekend merk die je vandaag de dag nog kunt zien. In 1858 richtten de broers Charles en Hyppolite Robert het bedrijf “H. & C Robert.” Ze begonnen kort daarna met het registreren van merknamen en het merk Minerva werd geboren in 1887. De naam Minerva werd al snel bekend vanwege het creëren van enkele van de beste chronografen ter wereld. Minerva wist de kwartscrisis te overleven dankzij haar uitstekende reputatie bij horlogeliefhebbers. Dat betekent natuurlijk niet dat de productie ongeschonden is gebleven. Tegenwoordig maakt Minerva deel uit van het merk Montblanc en is het niet langer een op zichzelf staand bedrijf. Montblanc gebruikt de 160 jaar geschiedenis van de horlogemaker om enkele van de beste chronografen ter wereld te maken.

De Minerva 1335 chronograaf is een horloge dat perfect laat zien waar Minerva in de jaren 40 voor stond. Dit model is beroemd onder verzamelaars vanwege het legendarische kolomwielkaliber 13-20. De huisbeweging oogstte lof voor zowel de architectuur als de hoogwaardige constructie. Het horloge met een diameter van 34 mm was ook waterbestendig, wat in die tijd een hele prestatie was voor een chronograaf. Bovendien is het ontwerp onberispelijk, waardoor deze vintage chronograaf ongelooflijk aantrekkelijk en verzamelwaardig is. De Minerva 1335 chronograaf is zeer gewild bij verzamelaars en kost vandaag ongeveer $ 5.000."

(bron: https://www.chrono24.com/magazine/bankrupt-during-the-quartz-crisis-history-making-timepieces-p_80468/)

--

Dezelfde website heeft ook een artikel over Genève als bakermat van de horloge-industrie:

"Na de succesvolle lancering in 2020 als een van de eerste grote live watch-evenementen sinds het uitbreken van de coronaviruspandemie, keren Geneva Watch Days dit jaar terug in hybride fysiek-digitale vorm. Van 30 augustus tot en met 3 september tonen grote horlogemerken als Breitling en Bvlgari hun nieuwste trends. Maar waarom gebeurt dit allemaal in Genève en wat maakte deze Zwitserse stad tot het centrum van de horlogewereld? 

Wanneer we denken aan Zwitserse luxe horloges, is Genève meestal de eerste plaats die in ons opkomt. Dit is geen verrassing, aangezien tal van prominente horlogemerken, zoals Patek Philippe en Vacheron Constantin, in de stad zijn opgericht. Of, zoals in het geval van Rolex, hun hoofdkantoor bevindt zich in deze horlogehoofdstad. Bovendien kunnen we "Genève" trots vinden op de wijzerplaten van nogal wat luxe uurwerken. Bewust of onbewust is deze naam een afkorting geworden voor de hoogste niveaus van horlogemaken en heeft zich al lang in onze geest gegrift als een kenmerk van kwaliteit. Maar hoe werd Genève de horlogestad die we vandaag kennen en waar we van houden? Waarom vertegenwoordigt het vakmanschap van de hoogste kwaliteit? Net op tijd voor de Geneva Watch Days van dit jaar nemen we de horlogehoofdstad onder de loep. Misschien ontdekken we onderweg nog een of twee andere bezienswaardigheden die horlogeliefhebbers tijdens het komende evenement kunnen bezoeken.

De geschiedenis van Genève is nauw verbonden met de horlogemakerij. In 1536, tijdens de Reformatie, bekeerde de stad zich tot het protestantisme en werd sinds 1540 een belangrijk toevluchtsoord voor Italiaanse en Franse protestanten die op de vlucht waren voor religieuze vervolging. Toen ze zich in hun nieuwe huis vestigden, hebben getalenteerde ambachtslieden - waaronder die in de sieraden- en uurwerkhandel - de samenleving en economie van de stad Genève en de omliggende regio enorm verrijkt. Toen de hervormer Johannes Calvijn in 1541 een strikte kerkelijke discipline invoerde, die mensen verbood om opzichtig juwelen en andere luxegoederen tentoon te stellen, was het uur van de Geneefse horlogemakers aangebroken. De beperking bracht niet alleen het ambacht van horlogemaken steeds meer op de voorgrond, maar dwong ook steeds meer juweliers om hun talenten op horloges toe te passen. In tegenstelling tot sieraden werden horloges gezien als essentiële voorwerpen voor dagelijks gebruik en werden daarom uitgesloten van het verbod. Bekwame ambachtslieden perfectioneerden de kunst van het uurwerken en maakten zo plaats voor de geboorte van een hele industrie. Genève ontwikkelde zich snel tot een hoofdstad van horloges en werd synoniem voor het allerbeste op het gebied van horlogevakmanschap.

Patek Philippe is slechts een van de talloze luxe horlogemakers gevestigd in Genève.

Wat betekent "Genève"? Maar waarom heeft de naam "Genève" zo'n hoge reputatie in de horlogewereld? De lijst met in Genève gevestigde horlogefabrikanten is lang en de namen die erop staan, zoals Rolex, Patek Philippe en Vacheron Constantin, behoren tot de beroemdste luxe horlogemerken ter wereld. Dit feit alleen al heeft een grote rol gespeeld bij het lanceren van de reputatie van Genève in de horloge-industrie. Als Zwitserse uurwerken al de belichaming zijn van luxe horloges van hoge kwaliteit, dan markeert de naam "Genève" de crème de la crème in zijn klasse (hoewel merken uit andere Zwitserse regio's natuurlijk niets zijn om aan te ruiken!).

Het is niet voor niets dat veel andere bekende luxe horlogemerken nieuwe locaties in de horlogemetropool hebben geopend om de naam "Genève" op hun wijzerplaten te kunnen graveren. Het is vergelijkbaar met de naam "Glashütte", die een soortgelijk effect heeft voor Duitse horloges: het suggereert een bepaalde standaard van knowhow. Maar de Geneefse horloge-industrie heeft de afgelopen eeuwen veel meer gedaan dan een uitstekend imago opbouwen. Samen met de naam hebben de horlogemakers van de stad ook industrienormen opgesteld die uitstekende kwaliteit vertegenwoordigen en een voorbeeld zijn van enorme toewijding en vaardigheid. Een van deze standaarden zijn de zogenaamde "Geneva Stripes". Dit patroon komt voort uit een bepaalde afwerkingstechniek. De brede, rechte strepen zijn een van de meest gebruikte en bekende vormen van decoratie voor uurwerken. Een ander teken van kwaliteit is het "Zegel van Genève". Dit zegel, geïntroduceerd in 1886, wordt toegekend aan horloges die exclusief in Genève zijn geproduceerd en van uitzonderlijk hoge kwaliteit zijn. De voorwaarden voor het verdienen van het zegel zijn in 1957 aangescherpt en gelden vanaf 2012 voor het hele horloge in plaats van alleen voor het uurwerk. Evaluatiecriteria voor het Zegel van Genève zijn onder meer precisie, gangreserve en waterbestendigheid.

De “Geneva Stripes” is een veel gebruikte, bijzondere techniek van bewegingsafwerking.

Moeten horlogeliefhebbers naar Genève reizen? Hoewel de veelzijdige stad Genève elke bezoeker veel te bieden heeft, is het een waar eldorado voor horlogeliefhebbers. De stad is een eeuwige favoriet voor grote horloge-evenementen, zoals de jaarlijkse "Watches & Wonders" (vóór 2020 bekend als "SIHH"), die in wezen Baselworld heeft vervangen als de must-attend horlogebeurs. Op "Genève Watch Days" hebben exposanten als Breitling of Ulysse Nardin een show opgezet

kamers verspreid over de stad om hun huidige collecties tentoon te stellen. Bovendien houden de veilinghuizen Christie's en Antiquorum in Genève regelmatig veilingen, waar verzamelaars kunnen bieden op enkele van de meest begeerde uurwerken.

Een van de beroemdste horlogeveilingen is waarschijnlijk de Geneva Watch Auction, die jaarlijks wordt georganiseerd door het beroemde veilinghuis Phillips. Tijdens ditzelfde evenement vorig jaar gingen enkele stukken uit de collectie van Jean-Claude Biver onder de hamer. Voor de meeste horlogeliefhebbers is gewoon voor het hoofdkantoor van Rolex of Patek Philippe staan en een selfie maken genoeg opwindend genoeg om een reis naar Genève te rechtvaardigen. Maar als ik naar de stad zou reizen, zou mijn persoonlijke voorkeur uitgaan naar het Patek Philippe Museum. Deze collectie bevat talloze schatten voor horlogeliefhebbers, om nog maar te zwijgen van fascinerende verhalen over de oorsprong en achtergrond van dit aloude merk. Daarna zou ik naar het herkenningspunt van de stad gaan, de Jet d'Eau. Grappig genoeg heeft zelfs deze beroemde fontein in het midden van het Meer van Genève een band met uurwerken. Oorspronkelijk was de fontein slechts enkele tientallen meters hoog en deed hij dienst als overdrukventiel voor de machines van horlogemakers en juweliers. Later in 1891 werd het verplaatst naar het meerbekken en uitgerust met een grotere waterdruk. Sindsdien is het een populaire toeristische attractie en een wereldberoemd herkenningspunt geworden." (bron: https://www.chrono24.com/magazine/geneva-the-ultimate-watch-city-p_82259/)