De eeuw van China (Tamames)

 Vanaf Mao tot de eerste wereldmacht.

De auteur Ramon Tamames, is hoogleraar economische structuur aan de universiteit van Madrid (UAM).

Ik wilde dit boek grondig lezen maar daar ben ik niet echt aan toe gekomen. het boek vertelt in negen hoofdstukken heel wat over China, een globaal overzicht, afsluitend met de Spaanse ondernemingen in het land, of in het voorafgaande hoofdstuk de EU en China. Het begint met het keizerrijk in decadentie voor de tweede wereldoorlog (vanaf 1908) en het belang van Mao en de start van de eerste republiek. Wat duidelijk is is de agrarische afhankelijkheid van de economie en dus de cultuur van het land (...). De auteur gaat kort in op de dood van 30 miljoen Chinezen onder zijn bewind. Mao zocht richting in de utopische communistische bewind. En wat Mao in ieder geval bereikt heeft is dat het land en haar inwoners weer de grootsheid heeft weten her te vinden en het minderwaardigheidscomplex van de inwoners naar de achtergrond heeft verschoven.

Hoofdstuk twee gaat vooral over de politiek van Deng en de aansluiting bij de rest van de wereld, via de WTO. Filosofisch maakt de auteur onderscheid in lijn met de Chinese traditie dat Deng vooral de Ying-kant heeft opgezocht, terwijl Mao duidelijk een Yang aanhang had, "met zijn dramatische experimenten."

Via vele tabellen krijgt de lezer inzicht in de omvang en groei van de Chinese economie. In het volgende hoofdstuk komt die groei verder aan de orde: de reus ontwaakt. De bevolkingsdichtheid is vooral groot in het westen van het land. Met ca. 29 biljard usd is de economie rond 2020 even groot als die van de VS.

Zijn er grenzen aan de groei, schrijft de auteur retorisch? Dan weten wij al hoe de economie er met onroerend goed problemen Evergrande inmiddels voorstaat.

H4: demografie. H5: sectorale omgeving van de economie.  H6. Financiële sector en de multinationals. H7 buitenlandse politiek...

... wordt vervolgd.

-- december 2023, in het NRC:

"China-correspondent Garrie van Pinxteren neemt afscheid. ‘Dit is een land waar alle zuurstof uit is verdwenen’"

-- 10 januari 2024, hoor ik een belegger Nico Inberg vertellen op een presentatie (Youtube) dat Chinezen van Status houden. Met als aanleiding de ontwikkeling van het luxe bedrijf LVMH dat in China veel producten verkoopt, want in China is status belangrijk. Vreemd eigenlijk voor een communistisch land, toch?