Grieks. De taal van de Goden

 Bij Bol.com staan vele taalboeken van deze schrijfster. Ze - Andrea Marcolongo - heeft volgens eigen schrijven een passie of beter gezegd een obsessie met het Grieks. Zelfs zo erg dat ze "boos" is op haar vader door haar Andrea - in feite "Man" - te dopen.

de taal van de goden is in het Spaans als vertaling beschikbaar maar schreef ze in het Italiaans, haar moederstaal. ze stelt dat er negen redenen zijn om van het Grieks te houden, maar die negen zijn wat symbolisch. In de laatste reden gaat ze in op meer de Indo-Europese taaloorsprong en dat de Grieken het enige volk zijn wiens taal overgeleverd is (maar geldt dat ook niet voor het Hebreeuws?). En daar hebben ze het zelf erg moeilijk mee. Dat inzicht heeft ze dan weer via een boekreferentie. 

De eerste reden om van het Grieks te houden was wel de mooiste of meest imposante. Een feit dat ik in ieder geval niet kende: Grieks is niet te vergelijken met andere talen, ook niet met het Latijn en dan vooral door het tijdgebruik. Tijd zoals - wanneer iets gebeurt - is in het Grieks niet te vinden, maar gaat vooral om Hoe iets gebeurt. Dat zorgt er dan vanzelf voor dat je weet in welke tijd je moet denken. Zoals bij intentie. (Ik las echter niets over Chronos versus Kairos)

Nostalgie is geen oud-Grieks woord. Dat soort bijzonder vondsten kom je gedurende het hele boek tegen. Het was ik meen een Zwitser (even nachecken) die op dit neologistisch idee kwam. Marcolongo heeft andere boeken geschreven, diversen, en een daarvan specifiek over etymologie.

Er is een speciale reden die gewijd is aan het vertalen. Ook die is belangrijk: vertalen van het Grieks, maar dat geldt breder, gaat om het herleven van de cultuur. Waarom schreef iemand een bepaalde tekst. zij komt met het voorbeeld uit eigen keuken toen ze nog op het lyceum zat (dat is een instituut dat wel in Italië, maar niet in Spanje bestaat, naar ik weet) en ze een tekst vertaalde en niet doorhad dat het over vrouwen ging en niet over ratten, zoals de titel leek te suggereren.

Zelf heb ik meerdere keren Grieks proberen te leren. Ik heb de boeken decennia geleden al in huis gehaald en vele aanstalten gemaakt. Maar net als met pianospelen denk ik niet dat ik ver zou komen en dus ben ik er langzaam mee gestopt. Misschien toch weer eens oppakken.

Maar dit boek, met de nodige Griekse voorbeelden, inspireert je wel weer om die boeken terug te lezen. al is het maar om er af en toe mee bezig te zijn... 

Waarom is dit boek zo'n succes geworden? Ik denk omdat de oudheid altijd blijft aantrekken, maar ook omdat ze schrijft over de oude Griekse samenleving, de democratie en de stad, de gedecentraliseerde cultuur. Toen het globaliseringsproces kwam verdween het Grieks en de cultuur. Daarnaast blijft de klassieke oudheid altijd aantrekkelijk. Haar oproep om Grieks te leren valt in een voedingsbodem waar fundamenten vaak moeten wijken voor de hype van het moment...

Misschien toch iets van Nostalgie...

 

Kritiek is er ook, bijvoorbeeld op het onderwijs. Andrea vertelt hoe zij steeds maar weer lijstjes moest opdreunen en dat het vele stampwerk niet echt motiveerde om de taal god te leren en vooral te begrijpen...  

-- 17 aug 2023. Inmiddels zijn er twee nieuwe boeken op de markt waar het Grieks een (grote) rol speelt: Kairos, een nieuwe bevlogenheid van Joke Hermsen en Alkibiades, van Ilja Leonard Pfeijffer. Alkibiades begrijp ik wel als titel, het is een held. Maar Kairos, oké Joke is Filosofe, maar zou klassieke titel, is dat leuk bedoeld in contrast met nieuwe bevlogenheid?

--

2023/06/de-schrijver-het-boek-en-de-tijdgeest