"Alcibiades was een omstreden Atheens politicus en veldheer uit de tweede helft van de 5e eeuw v.Chr., die een sleutelrol speelde in de afloop van de Peloponnesische Oorlog.
Alcibiades werd geboren rond 450 v.Chr. te Athene uit een zeer rijke en aanzienlijke familie (zijn moeder was een Alcmaeonide). Na de dood van zijn vader Clinias in de Slag bij Coronea werd de vijfjarige Alcibiades opgenomen en verder opgevoed in het huis van zijn oom Pericles, die zijn voogd werd. Als jongeman was hij zo bijzonder knap van uiterlijk dat hij op iedereen (vrouwen én mannen) een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefende.
...
 |
Jean-Baptiste Régnault (1754-1829): Sócrates probeert
Alcibíades uit de armen van Vrouwe Voluptia te houden, 1785. (wikipedia.es) |
Alcibiades is de (Atheense) geschiedenis ingegaan als het schoolvoorbeeld van de geniale, gefortuneerde en briljante jongeman die, zonder de rem van een geweten, de leer der sofisten in praktijk bracht en alles en allen ondergeschikt maakte aan de bevrediging van zijn eigen tomeloze eerzucht en machtsdrift. Er is veel gespeculeerd over de mogelijke afloop van de Siciliaanse Expeditie, die uiteindelijk voor de Atheners op een smadelijke nederlaag uitdraaide, als hij die had kunnen voltooien en niet steeds gedwarsboomd was door zijn tegenpool Nicias."
Dat schrijft men op de Nederlandse Wikipedia over deze Griekse Staatsman - die ook nog voor Sparta zijn diensten heeft ingezet - een belangrijk detail. De laatste van de vier bronnen wordt recentelijk ingevuld door: Ilja Leonard Pfeijffer - Alkibiades, De Arbeiderspers, 2023
Wat opvalt is dat de Spaanse versie van dezelfde Wikipedia-pagina, ongeveer tien keer zoveel woorden bevat (8807 in het Spaans, versus 648 in het Nederlands!). Die pagina sluit af met een belangrijk gegeven, waar ook Pfeijffers' boek zo populair door is geworden:
"De uitdrukking "De hond van Alcibíades" verwijst naar een afleidingsstrategie om de aandacht van het publiek af te leiden. Dit komt door een anekdote volgens welke Alcibiades in het openbaar de staart van zijn hond afsneed en toen hem werd gevraagd waarom hij zich zo absurd gedroeg, antwoordde hij dat terwijl ze het over zijn hond hadden, ze het niet hadden over de willekeur en corruptie van zijn regering. " (wikipedia.es)
Alkibiades, het boek van Pfeijffer, is een bestseller geworden als ik het goed begrepen heb, en dat is mede te danken aan de grote campagne van de uitgever die al een maand voor publicatie torenhoge posters op de dam (?) had gehangen. [In een andere variant hierop, zou je kunnen zeggen dat dit werk na zijn al bestaande oeuvre en een werk als
Grand Hotel Europa, hem richting dit succes heeft geleid]
Wat mij vooral opvalt is dat Pfeiffer trots is op zijn gymnasium-achtergrond en deze nu eindelijk kan inzetten voor een algemeen doel. Namelijk te laten zien dat de problemen van nu, al in Athene voorkwamen. Het publiek werd afgeleid van waar het echt om gaat en de democratie staat op losse schroeven. Het is geen volledige verklaring en uittreksel, maar het idee is belangrijk: schrijf een boek dat past bij de tijdgeest en die een verklaring geeft. "De democratie staat onder druk."
De auteur is daarmee meer een boodschapper, een prediker dan een echte fictieschrijver. Dat iemand zijn werk geen roman noemt vind ik zelf geen probleem of zwakte, want je kan het ook zien dat hij in navolging van anderen zoals Vestdijk (en misschien Tolstoj) het genre van Historische Roman wat weet op te rekken.
Maar prediken is wel typische Nederlands. Dat zie je aan de verschillen op Wikipedia. In het Nederland is er nauwelijks echte diepgaande informatie over deze figuur, maar men vindt de mening van een topauteur belangrijker.
--
Reacties