Management, Cultuur & Verandering

Op uitzendinggemist.nl vind ik een serie verhalen over mensen die El camino de Santiago  bereist hebben. De interviewer vraagt naar de ervaringen van verschillende reizigers en ik hoor onder andere iemand vertellen over de heilige werking die el camino heeft waardoor ze van een burn-out geneest.  Het bewandelen van El camino staat ook op mijn verlanglijstje.  Toen ik een paar maanden geleden in Leon en Asturias was kwam ik erachter dat er niet één weg naar Santiago is, maar verscheidene. Er is niet één Camino, maar er zijn er meer; Santiago lijkt op Rome . Je kunt langs de zeedorpen lopen (Asturias) maar ook landinwaarts via Leon. Wij verbleven in El Parador van Leon en daar is onder andere een film opgenomen met Martin Sheen met ook een verhaal over reizigers van El Camino. Mijn grote vraag die ik dan wil beantwoorden is hoe belangrijk "De Weg" voor veranderingen is. Iemand die net een burn-out heeft ondergaan ziet de route als mogelijke geneeswijze. Het kan, maar

Het is algemeen bekend dat in het zonnige Spanje zonne-energie minder wijdverbreid is dan in Duitsland. Windenergie werkt weer wel in Spanje. Er zijn diverse windenergieparken en die opgewekte energie kan de energieprijs beïnvloeden. De energieprijs wordt bepaald via een veiling ("subasta"). De uitkomst is moeilijk te verifiëren maar bij een stormachtig klimaat met veel wind zou je een lagere prijs verwachten. Dat schijnt dan niet altijd te gebeuren. Hoe dit proces precies werkt is niet erg doorzichtig en mij op dit moment niet geheel duidelijk. En ik ben denk ik niet de enige; de meeste Spanjaarden kijken lijdzaam toe dat sinds ex-president Aznar adviseur is bij een van de grootste energieproducenten in Spanje de prijs exorbitant is gestegen . Wat wel bekend is is dat in de grootste bedrijven in de elektriciteitssector er veel ex-politici werken. Bijgevoegde figuur laat zien welke ex-politici bij welk elektriciteitsbedrijf werkt. Een plaatje zegt meer dan duizend woorde

Ser españoles is een nieuw boek over de Spaanse identiteit en cultuur. In een radio-interview vertelt de schrijver hoe hij deze identiteiten - want het gaat om een diversiteit aan identiteiten, er is niet één Spaanse identiteit - heeft onderzocht aan de hand van symbolen en andere facetten in de Spaanse cultuur van de twintigste eeuw. het boek besteed aandacht aan  verschillende thema's van de Spaanse burgeroorlog tot aan het belang van sport. Een zo'n symbool van de cultuur is de Stier die her en der in het landschap te vinden is. Juist die stier heeft mij de laatste tijd aan t denken gezet wat deze nu precies vertegenwoordigt als cultureel erfgoed en specifiek bedoel ik dan wat het belang is van het gevoel van Moed voor de Spaanse identiteit. Staat die stier symbool voor een moedige natie en bevolking of is het een spiegel waar de Spanjaard zich aan projecteert als ideaal dat ver van de werkelijkheid staat. Of anders gesteld is de Spanjaard moediger dan de Nederlander? Om

De beleidsmakers in Spanje spelen met de gedachte om de klok een uur terug te zetten, in lijn met Groot-Brittannië. Sinds gisteren echter kopt de Spaanse krant el País dat Spanje 30 jaar terug gaat in de tijd met de "nieuwe" abortuswet. Deze wet zet ook Spanje apart van de rest van Europa op dat thema; het is een stap terug waar de rechten van de vrouw m.b.t. tot abortus bijna nihil zijn, vooral als blijkt dat bij de drie gevallen waar abortus toegestaan is er een forse bewijslast nodig is, zoals in het geval van verkrachting... De abortuswet heeft een opt-out-karakter, waarbij het in principe niet is toegestaan, tenzij... Daar waar anno 2013 er een Paus is gekomen met menselijke trekken, valt Spanje verder terug richting haar inquisitoire verleden. Dit kan alleen maar komen door de invloed van de kerk. Korte tijd terug heeft de vorige regering een verandering gemaakt in de inkomensdeclaratie van de burgers. Daar was het usance dat deze belastingbetaler automatisch een bedr

Falen en faillissement behoren tot verschillende symbolische families, maar zijn toch wel nauw met elkaar verbonden. Ik ben failliet, is een puur economisch begrip. Het is een resultaat van een poging of een onderneming in de niet-juridische zin die niet tot het beoogde bezit heeft geleid. In feite heb ik verloren, daar waar iemand die wel slaagt wint. Bij de één nemen de bezittingen toe - van reputatie tot financiële middelen - bij de ander nemen de bezittingen af. Wat overblijft is een gevoel van mislukking (de relatie met falen) en een finaciële kater. In de nrc las ik een long-read over de script-writer van de serie van Roxanne die op de top van zijn carriere besloot om meer tijd te besteden aan zijn gezin. Hij zegde zijn baan op en dacht later wel weer opnieuw aan 't werk te kunnen. Dat viel tegen, de markt was veranderd en naar zijn talent was de vraag opgedroogd. Zijn bezit dat hij had opgebouwd viel uit elkaar toen de leningen op zijn hypotheek niet verder geborgd konden

Na een aflevering P&W gedeeltelijk gewijd aan het overlijden van Nelson Mandela bleef ik zitten met deze vraag: hoe moet het nu verder met Zuid Afrika. Adriaan van Dis en Conny Braam hielden beiden een verschillende visie over het land en het succes van de leider als icoon van de veranderingen. De eerste vond dat er toch wel een middenklasse was ontstaan in Zuid Afrika, en dat mochten we als positief beschouwen. Een belangrijk feit over Mandela kreeg geen aandacht, namelijk dat hij altijd in Soweto is blijven wonen, Soweto was destijds het black township nabij het  capitalistische en overheersend blanke Johannesburg. Deze nederige voetnoot geeft de grootheid van Madela aan. Conny Braam had een heel scherpe opmerking die verder geen vervolg kreeg, ze zei: Ja, het is nu de vraag wat er nu gaat gebeuren nu hij er niet meer is, hij was toch een soort vader die toezicht hield, maar de jonge generatie heeft toch een eigen visie en ervaring. Ik weet niet of ik het hier goed verwoord,