Management, Cultuur & Verandering

Adaptability, the art of winning in an age of uncertainty (2012) van Max McKeown beschrijft een vaardigheid die steeds belangrijker schijnt te worden in onze hedendaagse economie. Ik zag een presentatie van de schrijver in Amsterdam (youtube) en daarin merkte ik dat het een goede communicator is, af en toe wel wat overdreven, maar dat hoort erbij denk ik dan, je moet opvallen. Hij doseert precies wat hij wel en niet wil zeggen. Zo begon hij te vertellen over zijn grootvader, een Ier, etc... Maar op twitter lees ik het volgende profiel: Curious Psychologist + Author + Artist + Speaker + #Nowist #Strategy Book + #Innovation + #Adaptability Translated into 15 languages. #FRSA #Leadership #Remain Hij woont dus waarschijnlijk in Noord-Ierland. Nergens wordt dat duidelijk, er is geen wikipedia-pagina over hem. Hij verkiest #Remain in het #Brexit-proces, en ik vraag me dan direct af, is dat adaptability? Waar zit nu het grote aanpassen bij #Brexit; zijn de #Leavers, degenen die zich aanp

Om dit boek te schrijven heb ik genoten van het "writers in residence" programma van het Fonds voor de letteren uit Nederland. Bijzonder is deze steun, gegeven waar het onderwerp over gaat: over de ontbrekende ethiek van de Business Schools in de wereld, in het concrete voorbeeld dat van de HEC Paris, la école des Hautes etudes Commerciales de Paris. Dat is zeg maar de Franse variant van de Amerikaanse Harvard Business School of de RSM in Nederland. "Ik ben econoom en bied mijn excuses aan," (Florence Noiville, 2009) is de titel van het boekje (een korte verzameling van essays) over de relatie tussen de Business Schools en de kredietcrisis. Wat direct opvalt op het moment dat je leest dat het over de business schools handelt dat economen meestal niet in deze business schools opgeleid worden. Het gaat voornamelijk om financiering en marketing. De twee top-materies / disciplines voor bedrijven waar de afgestudeerden van deze scholen komen te werken.  Het boe

De eeuwige puber, of de eeuwige puberteit. Het eerste waar ik dan aan denk is aan het Peter-Pan-syndroom, maar dat is toch wat anders. Peter Pan wil jong en speels blijven. Als ik nu zou denken of ik nog een keer een verhaal schrijf, of een boek, dan komt deze titel in me op. Ik moest hier aan denken toen ik de "hulpverlener," - c.q. verzorger, c.q. ik weet niet goed welke functie hij heeft - van mijn zus schreef nadat ik hem een keer persoonlijk ontmoet had. Ik vertelde dat ik mijn zus altijd vanuit mijn verleden zou blijven benaderen, en dat haar moeilijke karakter voor mij op de eerste plaats komt als verklarende factor. Terwijl hij, zo dacht ik, haar enkel gezien had als patiënt, en voor hem zou altijd haar ziekte op de eerste plaats komen. Waardoor wij dus verschillend denken over zaken die haar betreft. Mijn zus is bipolair, maar borderline, of manisch-depressief (md) zijn ook ooit gepasseerd als ziektebeeld. Of dat nu niet helemaal scherp was of dat de tijd heeft ge

Die titel kan je maar beter zo laten zo als hij is. Een medepassagier in het vliegtuig was dit boek aan het lezen. Ik vroeg hem iets (toen ik een plaatje zag waarvan ik nu weet dat het in hoofdstuk vijf staat, over overleven versus creatief leven) en zo begon er een gesprek dat pas eindigde toen we weer landden. Breaking the habit, is zo'n boek waarvan ik er wel meer van heb gelezen - niet veel - en die grote indruk op me hebben achter gelaten. Het boek zet je wel aan het denken, niet in de laatste plaats omdat de boodschap in feite niet bijzonder is. Aan de hand van een heel eenvoudig voorbeeld, van auto leren rijden, kom je erachter dat een groot percentage in je leven onbewust gebeurt. Of dit percentage 90% is dat is dan minder belangrijk. Maar je leert autorijden in een chaotisch proces, waar je op alles en overal moet letten en bij de eerste praktijkles denk je dat je het nooit zal leren. En wanneer je - zoals ik, en dit staat niet in het boek - een ingreep ervaart bij het r

Influence, science & practice is een boek uit 2001. Maar toch nog wel actueel. De referentie aan de schrijver, Robert Cialdini ben ik een aantal keren tegengekomen. In het Nederlands krijgt het boek de ondertitel, de zes geheimen van het overtuigen mee. In het laatste hoofdstuk komen die zes factoren nog even aan het bod, met de motivatie van de auteur om je als persoon in een door informatie-overladen maatschappij niet gek te laten maken en zeker niet om je te laten misleiden, door allerlei trucs die de kenners van deze geheimen gebruiken om je dingen te laten doen die je nooit gedaan zou hebben. Bijvoorbeeld je wilt een discotheek binnen, maar de uitsmijter zegt dat je moet wachten omdat het te druk is. Wanneer je dan eenmaal binnen bent en er is bijna niemand, ga dan meteen weer weg is het advies van Cialdini, "omdat het gewoon een eenvoudige marketing truc was, om je te lokken." De mens is namelijk in de informatie overladen maatschappij  een soort aangeschoten wild

Dit boek is de vertaalde uitgave van "Embarrassment of Riches," van Simon Schama, geschreven / gepubliceerd in 1987. Ik kwam het tegen in een bananendoos met nog een aantal boeken die je "kon uitzoeken voor 2 euro 50." Ik vroeg later aan de man waarom hij dat deed, en toen zei hij, o.a.: "ik wil mijn boeken wegdoen." En gaf het motief. Overvloed en onbehagen gaat over "de Nederlandse cultuur in de Gouden Eeuw." Die focus is erg belangrijk en zoals het schilderij "De zogenaamde Delftse burgemeester," laat zien op de kaft zit het boek vol met verwijzingen naar schilderijen. Het boek zou je kunnen lezen als een tentoonstelling in een museum, waar de auteur even een rondleiding geeft. Het Bataafse temperament geeft de inleiding. Daarin beschrijft Schama de anekdote van Henry James toen deze in 1874 "een Hollandse dienstmeid de stoep zag poetsen," tot verwondering, mede omdat dit trottoir al behoorlijk schoon leek. Wat moest er

The Flash Boys (2014), Flitshandel in het Nederlands, is een boek van Michael Lewis die al bekend was van the big short . Op een soortgelijke manier beschrijft hij in dit boek in een vorm die op fictie lijkt, het verhaal van een aantal betrokkenen bij de flitshandel. Flitshandel en HFT (high frequency trading) in het Engels, is een term die populair werd nadat duidelijk werd(o.a. door dit boek) hoe snelle handelaren, de wereld van de beurshandel hadden veranderd. Elektronische en computer-gestuurde beurshandel bestaat al sinds 1987, toen zelf meende men dat de computerhandel de oorzaak was achter de crash van dat jaar. Maar sindsdien is er veel veranderd; de handel is steeds sneller gegaan. Dat snelheid van informatie en een soort voorkennis wapens zijn bij de beurs is niet nieuw. Al ten tijden van Napoleon had de familie Rothschild duiven afgericht om informatie te transporteren en ook daar werd misbruik gemaakt van de kennis die enkelen hadden over wat er in de oorlog gebeurd

The Rational Optimist (2010), is een boek van Matt Ridley, in het Nederlands krijgt het boek de ondertitel "over de evolutie van welvaart mee." Ridley is evolutionair bioloog. Ik ben dit boek al een aantal keer tegengekomen, als referentie binnen andere werken. Na het lezen van de eerste hoofdstukken dacht ik, dit is een soortgelijke boodschap als die van Steven Pinker met Tabula Rasa, Blank Slate. Klopt dat ook? Het boek sluit af met de woorden: " durf een optimist te zijn ." Die afsluiting is een onderdeel van het laatste, samenvattende hoofdstuk  over De Katallaktiek. Dat is een begrip van Friedrich von Hayek, maar in het laatste hoofdstuk komt von Hayek niet meer aan bod. Dat is wel vreemd. Het boek begint, met het voorwoord en daar staan twee objecten in een figuur gepresenteerd, een vuistbijl van 500,000 jaar oud en een computermuis. De eerste is een enkelvoudig product, van een element, de tweede een ingenieus product waar duizenden mensen aan gewerkt heb

Het is al weer enige tijd geleden dat ik dit boek las, maar na het lezen van "The Dollar Trap," kwam ik erachter dat beide boeken uit dezelfde tijd zijn (geschreven in ca. 2014). Twee verschillende boeken, met toch een gelijksoortig onderliggend thema. Dat is interessant. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat de schrijver van dit boek, niet de kennis had van The dollar trap . ... Een journalist is een handelaar. Om dat te begrijpen, kan je de opbouw van een krant bestuderen en die bestaat uit katernen die elk een bepaald gebied beslaan. Elke krant heeft een economie en een sportsectie. Dat zijn ook zo'n beetje de enige constante in de krant over de jaren heen. Alle andere onderdelen krijgen steeds een andere naam, maar sport en economie doorstaan elke verandering. Een sportverslaggever is een handelaar in sportnieuws. Hij zoekt uit het grote aanbod, het meest relevante sportnieuws af en vat dit samen voor de ontvanger, de vraagkant die de laatste ontwikkelingen wil

The dollar trap (2014), letterlijk vertaald met de dollar val , dat zo minder spectaculair klinkt, heeft een duidelijke stellingname: de dollar kan misschien wel vallen (dat is de ene kant van de val of " trap "), maar de andere kant is dat deze niet minder "waard" wordt. De waarde in dit geval betekent dan voornamelijk de waarde als vluchthaven, als asset waar men toch het belang van zal inzien, ondanks de problemen die er met de valuta zijn. En het grootste probleem is de grote schuld die er achter deze valuta schuilt. Waarom de dollar dan toch haar waarde als investeringsvehicle zal blijven houden ziet de auteur in het feit dat er toch geen alternatief is. Het alternatief moet uit het BRICS-kamp komen, en geen enkele munt heeft de status van de dollar. Zelf wanneer China de machtigste economie op aarde wordt, het geen voor 2030 zo zal zijn, dan zal de Renminbi of Yuan niet tevens een investeringsmunt worden. Puur omdat de instituties die er in China tegenover

Everyday millionaires , 2018, Is het resultaat van interviews van de auteur - Chris Hogan - met miljonairs, over ... miljonair worden. Deze samenvatting is via blinkist: 1. Je wordt geen miljonair wanneer je er niet in gelooft. EN wanneer het je lukt, moet je trots zijn. De Amerikaanse droom is niet ten einde. Ook al geloven mensen er minder in, de beste remedie is, proof them wrong . Er zijn ca. 11 miljoen miljonairs in de VS, en deze weten dat ze winnaars zijn in de financiële wereld, oa. door hard te werken, maar dat betekent niet dat ze altijd winnen. Ze laten zich niet uit het veld slaan door een tegenvaller, en dat motiveert hen om opnieuw te winnen. 2. De meeste rijken verdienen hun geld met hard werken, en ze verdienen het. De mythe is dat de rijken niet werken en hun geld cadeau kregen, maar niets is minder waar. Zo is er het verhaal van Thomas, die zijn beide ouders verloor die aan de drank waren. Hij wist dat hij drank en armoede wilde ontlopen. Hij zorgde voor een o

No hard feelings (2018) van Liz Fosslien en Mollie West Duffy gaat over emoties op werk. Een vertaling zou zijn: Het is niet persoonlijk (bedoeld)! Ik sta helemaal achter deze "stelling," emoties op werk zijn nodig of onvermijdelijk en mensen laten zich te snel van slag af brengen... Ik heb het boek niet gelezen, vind mezelf ook niet meer in de doelgroep, maar cultuurspecifiek ben ik geïnteresseerd in de inhoud. Een samenvatting is voldoende: Het is mogelijk om een gezonde emotionele cultuur op te bouwen op werk, door kleine positieve acties. De vraag is waar je liever werkt, een plek waar emoties geuit kunnen worden, of waar deze verdrongen blijven. Onderzoek () wijst uit dat compassie op de werkplek zorgen tot minder verloop. Of dat managers die bot zijn slechte beslissingen nemen en belangrijke informatie over het hoofd zien. Er is niet zo veel voor nodig om emoties op werk toe te laten, of aan te moedigen. Bij een hotelgroep zijn er concrete regels om mensen te gro

Afscheid van het kapitalisme... Wie wil dat nu niet? Over de aarde en onze economische orde. Het boek(je) is van socioloog Egbert Tellegen die zich de laatste jaren van zijn (vijftig jaar beslaande) academische leven is gaan richten op milieukunde. Dit werk is een soort afscheid van die periode; het afscheid van het kapitalisme is moeilijk te vinden in het boek, maar lijkt inderdaad meer een eigen afscheid te zijn, van de wetenschap. Het boek geeft een overzicht van het economisch denken van auteurs die kritiek hebben op het bestaande model. Zoals bijvoorbeeld dat van Galbraith, the affluent society . Daarin uit hij kritiek op de samenleving al is het boek uit een andere tijd dan die van de kritiek die nu geuit wordt door economen die een nieuw model voorstaan. Hij begint met een korte geschiedenis van de aarde, geef de aarde een kans was een gedachte van ().. en van de menselijke soort. En wanneer het holoceen over gaat op het antropoceen, en wie die term bedacht. Dat was volgen

Dit boek is een vervolg op "Asi se domina el mundo," van Pedro Baños. "El Dominio Mundial," De overheersing van de wereld, machtselementen en geopolitieke sleutels," geeft een overzicht van alles wat op het wereldtoneel gebeurt vanuit politiek oogpunt. Het is een kolossaal boek, een vorm die laat zien dat het de auteur en de uitgeverij menens is geweest, en de auteur - een ex-kolonel van het Spaanse leger - alle ruimte krijgt om zijn visie te geven over wat er in de wereld gebeurt. Het is haast een plaatjesboek geworden, dat was wat het me eerste opviel, maar in tegenstelling tot veel boeken, die als referentie gebruikt worden, zijn er toch zaken die ik niet eerder had gehoord. Zoals de Earth Overshoot day. Dat is de kalenderdag in het jaar waarop een land (of de hele wereld) al haar resources gebruikt heeft die vervolgens niet meer in dat jaar terug te regenereren zijn. De onderwerpen zijn verdeeld over negen thema's: militaire macht, economische capa