Management, Cultuur & Verandering

Wat is dat toch met groepen? Volgens de motivatietheorie van McClelland, is affiliatie een van de menselijke motivatoren. De wens om ergens bij te horen. Ik merk dat ik dat zelf ook voelde, toen ik me hier intuitief bij aansloot. Het idee dat je deel wordt of uitmaakt van een groter geheel en samenwerkt met anderen. Samenwerken kan wanneer je doelen overeenkomen. Alleen dan zijn de verschillen te overbruggen. Zelf ben ik dit coachingstraject begonnen uit nieuwsgierigheid. Je schrijft niet zomaar een boek, en een van de eerste intake-vragen om het zo maar te noemen was dan ook, ben je positief gestemd over coaching. Dat was de vraag om te zien of er iets van synergie of een gezamenlijke basis was voor iets als co-creatie. Zelf voel ik altijd snel dingen aan, en ook hier in het gesprek, maar ook bij het kijken wat voor een omgeving ik zou komen, merkte ik dat er wel verschillen waren tussen ons. [Inmiddels ben ik aardig gevorderd met mijn project over coaching en nog voor het einde voel

 Ik las dit boek, en terwijl ik het las besloot ik mijn coachingsproject af te sluiten. Dit boek gaf inderdaad een extra toegevoegde waarde, maar ik kon het ook afsluiten omdat het aan de andere kant niks nieuws meer vertelde. En dat voor een coach die zowel Jobs als Page, Apple en Google had "gecoached." Maar al lezende merk je dat het geen echte coach is zoals de gewone coach moet zijn, onafhankelijk. Dit is meer een businesscoach, die wel heel veel mensenkennis heeft... Ja, dit boek is een must voor iedere coach. De inhoud bestaat uit maar zes hoofdstukken. Het begint met The Caddy and the CEO, en eindigt met het meten van de impact. Op slideshare staat de titel van het tweede hoofdstuk als eerste slide: "Je titel maakt je een manager, je mensen maken je tot leider. Om een goede leider te worden, moet je eerst een goede (excellente) manager zijn. Dwing respect af, eis het niet." De rest van de slides geven - zo heb ik gezien - een aardige samenvatting van het boe

Even een miljoen woorden aan elkaar rijgen, zo eenvoudig lijkt het, de periodieke columns van de  hoofdredacteur van het NRC Heldring, die deze tussen 1991 en 2012 schrijft. En dan stopt, want - daar kunnen velen nog wat van leren -  "Misschien zal ik nog eens gebruikmaken van het genereuze aanbod van de hoofdredacteur om zo nu en dan mijn geluid in de kolommen van de krant te laten horen, maar nu even niet. Je moet per slot van rekening ook weten op te houden. Het is mooi genoeg geweest. Dus voorlopig: vaarwel."  het is mooi geweest . Zo schrijft hij in zijn dankwoord. Een heel oeuvre van columns. Eerder las ik al zijn biografie, maar Dezer Dagen had ik verstopt en kwam ze onlangs weer tegen. Toen zag ik hoeveel het er waren. En ik meende ze interessant te vinden om minimaal twee redenen. Allereerst als werk van een journalist en jurist, waar de vraag opdoemt, welk taalgebruik je in de columns vindt, maar ook als registratie van een tijdbeeld. Hoe gingen de jaren negentig ov

Warm of koud. Ik zocht naar een passende titel. En vandaag werd het dit.  Komt het door twitter en dergelijke of ligt het gewoon aan mij? Ik merk dat ik me minder met de actualiteit bezig houd. Dat kan een proces zijn waar je minder bewust bent van de actualiteit die je toch op allerlei wijze tegenkomt, vooral door sociale media. Vandaar de eerste vraag. Maar daarnaast denk ik ook dat ik me steeds meer met tijdloze vraagstukken bezig houd. Binnen het algemene kader dat er wel zoiets van een geschiedenis is. Onlangs was er iemand in mijn beurswereld die de vergelijking maakte met de tweede wereldoorlog. Daar zou deze periode sterk op lijken. En in veel opzichten zou de periode waar we nu inzitten te zien zijn als een derde wereldoorlog. Ook al gaan de alarmbellen nog niet af - omdat het nog teveel een ver van ons bed show is. Maar wat als we nu in een nieuwe wereldoorlog terecht zijn gekomen? Het klinkt niet buitengewoon vreemd, want er zijn veel oorlogen om ons heen, en in tegenstellin

Ratelband.com heeft een pagina open voor het publiek en die ziet er zo uit: Je kan enkel registeren. Wat volgt is onbekend.  Wie zie ik wanneer ik zo naar deze pagina kijk? Ik denk aan het conflict tussen Emile en de psycholoog. En over een carrière als Entertrainer. Is dit het gezicht van succes? Of van arrogantie? Of van beide? -- Ik liet mijn gegevens achter, maar hoorde daar nooit meer iets van. Logisch denk ik. Op het internet las ik over de neveneffecten van VIPs en dat je privéleven publiekseigendom is. Zelf ben ik heel benieuwd naar het gevoel van purpose dat ER moet hebben of juist niet. Want ze zeggen, dat ambitie met doelgerichtheid samengaat en ER heeft bereikt wat hij voor ogen had destijds. Maar als ik dan deze website zie, denk ik, klopt dat wel. Een andere gedachte is dat psychologie waar het hier toch in feite om gaat, maar een klein aspect van het hele leven is. Dat is een van mijn resultaten van het voorgaande coachingsproject. Ik zie veel meer nut in filosofie dan i

Hoe komt het dat er zo'n lage werkloosheid is in Nederland, dat ons land een van de landen is met de hoogste gelukindices (alleen Rusland scoort - of scoorde - hoger), en dat er dan toch zoveel coaches zijn in de economie. Hoe passen deze twee feiten bij elkaar? Gedurende dit project heb ik zicht gekregen op die vraag. Het idee om De Coach te portretteren kwam intuïtief tot stand. ik begon bij de belegger (wat is zijn risicohouding), toen de econoom (welke verschil heeft de econoom gemaakt in de economie) en toen de coach: wat is zijn of haar rol nu precies in die economie? Daar kwamen vele zaken langs die je als een brug kon zien tussen economie en psychologie. Coaching heeft natuurlijk toch alles te maken met gevoel, gedrag en met mensen- en zelfkennis. Bij economen is mensenkennis niet iets waar je veel mee kan. Daar gaat het toch om rationaliteit of allerlei afgeleiden daarvan, zoals bounded rationality.  Een econoom die ik zelf interviewde moest niks van coaches hebben, in de

Van sommige boeken of titels ben ik wel jaloers, dat ik ze niet bedacht had. Dat gevoel heb ik hier niet zo. "Jij bestaat niet," hoe komt iemand erop. Van "Ik besta niet," zou je nog kunnen zeggen dat het om een paradox zoals: "Dat is geen pijp," gaat van Magritte. Maar "Jij?" Kunst of filosofie? Of gewoon: marketing? De inhoudsopgave geeft wel direct duidelijkheid waar het over gaat: over illusies. Dat is mooi en duidelijk. We leven in een wereld vol illusies. Dat vind  ik ook wel. Op Google sites zag ik een link met recensies, de eerste schrijft dit: Illusies zijn onderdeel van het leven, maar worden tegelijkertijd door het bestaan zelf in het leven geroepen. Dat is wat mij betreft wel zo'n beetje de kern van het onlangs verschenen boek “Jij bestaat niet” van Roeland de Looff. De grap is dat je 'even' door die illusies heen moet kijken, je er bewust van moet worden, om dan vervolgens wakker te worden in de 'echte' werkelijkh

Groeien via overnames is wat je in de natuur in feite niet tegenkomt. De VEB had afgelopen weekend een mooi artikel gepubliceerd op haar website over gefaalde overnames. Ze besproken er acht. " Talloze studies zijn eraan gewijd. En de einduitkomst is eenduidig: een aanzienlijk deel van de fusies en overnames blijkt geen onverdeeld succes. De overnemende partij betaalt te veel, synergievoordelen blijken niet haalbaar en botsende culturen staan een goede samenwerking in de weg. We zetten acht historische missers op een rij. Welke lessen kunnen beleggers en bestuurders hieruit trekken? De ongelukkige statistieken over overnames zullen in de meeste boardrooms wel bekend zijn. Toch zijn er altijd weer bestuurders te vinden die nieuwe overname-avonturen aangaan en iedere keer is er de hoop dat déze overname de uitzondering is die de regel bevestigt. In de afgelopen twintig jaar ging dat een aantal keer faliekant mis en zo verdampten vele miljarden van aandeelhouders van Nederlandse beur

Een vertaler maakt een keuze om het ene boek wel te vertalen en het andere niet. En zo maakt de schrijver ook een keuze om het ene verhaal wel te schrijven en het andere niet. Volgens Wikipedia is de passage waar het hier over gaat, onderdeel van de Spaanse revolutie... " De Spaanse Revolutie was de maatschappelijke en economische revolutie tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) waarbij een groot deel van de bedrijven in verschillende delen van Spanje werden overgenomen door de werknemers. Dit arbeiderszelfbestuur was onderdeel van de anarchistische antikapitalistische organisatieprincipes. Het zwaartepunt van het anarchistische arbeiderszelfbestuur lag in Catalonië en Aragón, maar ook in mindere mate in Castilië, Levante en Andalusië. Meestal was het arbeiderszelfbestuur gebaseerd op de principes van het collectief-anarchisme en in een klein aantal gevallen was het gebaseerd op het anarcho-communisme. "  (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Spaanse_Revolutie_(1936-1939)

Gisteren keek ik naar een natuurfilm, deze ging specifiek over de Amazone, en daarin kwam een stam (de Matis) voor maar voor de rest waren de dieren en de planten de hoofdrolspelers.  Wat er met me gebeurt wanneer ik naar zo'n film kijk probeer ik hier onder woorden te brengen. Een van de gedachten is dat ik er nooit zelf ben geweest, dat vind ik jammer, maar het is vooral het beeld van de natuur in het algemeen dat op mijn netvlies blijft. De natuur zoals je die daar ziet is er een van overleven en jagen. Er komen ook organisaties (mierenkolonies) in beeld als ook een redelijk bekend verhaal over sporen en paddenstoelen (...) die ondergrondse irrigatiesystemen mogelijk maken en noodzakelijk zijn voor de voeding van het ecosysteem. De Amazone heeft van zichzelf een slechte voedingsbodem omdat de vele regen de mineralen afvoeren. En ook samenwerken zie je in de natuur, bij de - in dit voorbeeld - de vogelspin en een kikker die gif op zijn huid heeft en de mieren tegenhoud die juist

Filmpje of toch liever een serie? Als ergens iets veranderd is, dan is het wel op de tv. Of voor of bij de tv. Wat er op die tv te zien was is gewijzigd met veel meer aanbod, en de tv zelf is ook een speler geworden die moest concurreren met andere toestellen. Al is dat misschien een ander thema. Of je gedurende de dag al veel nar YouTube kijkt en dan -s avonds niet meer aan de tv toekomt, is een andere vraag. Zelf ben ik geen expert op dit gebied en al helemaal niet op marketing of communicatie. Maar zelf merk ik dat ik steeds minder films kijk en als ik iets zie zijn het meestal films op een Duitse zender die nooit de bioscoop gehaald hebben. Maar series keek ik vroeger nooit zo veel en nu wel. Meestal op het vlak van politie of misdaad, maar laatst bijvoorbeeld ook een drie seizoenen-vullende serie over advocaten. The split. Het fenomeen bingewatching is typisch iets van deze tijd en dat is wat hier ook zij beperkt zijn intrede heeft genomen. Een hele serie achterelkaar kijken zoals

Hoe gaan Chinezen om met het fenomeen coaching? Zou dat op dezelfde manier zijn als hier in Nederland? Ik vraag het me af, alle vertalingen van het begrip coach convergeren naar soortgelijke professionals.  Dit overzicht is bedoeld om het fenomeen coaching te spiegelen aan andere culturen. Hoe gaan andere landen, naties en culturen om met dit fenomeen?  指导 zhǐ dǎo, vertaling: to guide to give directions to direct to coach guidance tuition 辅导 fǔ dǎo: to give guidance to mentor to counsel to coach to tutor 主帅 zhǔ shuài: (military) commander-in-chief (sports) team manager coach 执教 zhí jiào: to teach to be a teacher to train to coach 辅导员 fǔ dǎo yuán coach (teacher or trainer) 教练 jiào liàn instructor sports coach trainer (klassiek: CL:個|个[ge4],位[wei4],名[ming2]) (bron: https://chinese.gratis/chinese-dictionary/index.php?q=coach) -- De-weg-michael-puett

 Maandag 3 april. De sessie vandaag – ik schrijf dit op dezelfde dag nog – ging vooral over de linker- en rechterhersenhelft, en vooral de rol die beiden spelen bij het bewustzijn. Over beider hersenhelften heb ik in het verleden wel het nodige nagedacht, maar nooit in termen van wie daar de leiding in heeft. Terugkijkend is dat echter niet zo moeilijk te constateren, want inderdaad heeft ook bij mij “links” de leiding genomen. In tegenstelling tot veel anderen echter, ben ik iemand die vooral met de rechterhersenhelft denkt (en aanvoelt). Dat zit in me, en ik heb dat door de strenge meester van links eruit moeten slaan. Want die rechterhersenhelft die maakte er maar een zooitje van. Bij wijze van spreken. Ik kwam hier pas achter toen ik mijn eerste bedrijfscursussen ging volgen, specifieke trainingen die je krijgt in het bedrijfsleven omdat je met je gewone opleiding niet juist die emotionele kennis opdoet. Voor mij was dat altijd een verademing. Ik weet nog goed dat ik in een van de

Iedereen weet wel wat kennis is, dat kan je eenvoudig samenvatten met informatie die je nodig hebt om iets te doen. Het zit dicht aan tegen het gebruik. Hoe werkt een thermometer, hoeveel kosten de tomaten, wat betekent fenomenologie precies? Maar dan, wijsheid. Wat is dat? En wat is het verschil met kennis... Ik heb eerst op dit blog wat samengeraapt, over wijsheid... De eerste daarvan (de oudste entry) was deze: "Er zit veel wijsheid in weerstand."  ...Bloemlezing:  Het probleem met beleggen vond hij was dat je moest kiezen om mee te gaan met de stroom of af te wijken van diezelfde stroom... Deze wijsheid had hij geleerd door beleggingsfondsen te onderzoeken. Die “mochten” maar een bepaalde percentage afwijken van een benchmark  Beurswijsheid Wijsheid achteraf Nog beter komt ons uit dat Popper een eindeloze bron van citaten is. Het staat goed om hem te citeren. Maar wie citeert, is meestal niet zozeer op zoek naar de wijsheid van een ander als wel naar de bevestiging van zi

In de biografie van Walter Isaacson over het leven van Steve Jobs, komen deze passages voor over zijn Marketing Manager, Bill Campbell. Waarom dit belangrijk is, wordt later duidelijk omdat Campbell's carrière zich anders gaat ontwikkelen.  "Characters," (Inleiding) ...  [Nolan Bushnell. Founder of Atari and entrepreneurial role model for Jobs..] Bill Campbell. Appl marketing chief during Job's first stint at Apple and board member and confident After Jobs Return in 1997. ... ... Voor Bill Campbell was het bijzonder zwaar. Hij was dol op Jobs, maar niet echt op Sculley. Zijn stem trilde een beetje toen hij tegen Jobs zei dat hij had besloten Sculley te steunen, en hij drong er bij hen beiden op aan om daar een oplossing voor te vinden en een rol te zoeken die Jobs in het bedrijf kon spelen. 'Je kunt Steve dit bedrijf niet laten verlaten', zei hij tegen Sculley. (Hoofdstuk 17, Icarus, wat gaat er omhoog... Zeven dagen in mei) Lewins universiteitsconsortium was

 Beste, Ik geef hier even een korte terugkoppeling op de bijeenkomst van afgelopen week. dat doe ik zo om het even te parkeren, en mogelijk ook om niet in een groepsbijeenkomst te veel tijd te claimen. Emoties, maken altijd veel bij me los. En dat gebeurde nu ok. Ik merkte al afgelopen maandag dat ik zaken ging associëren en daarin kwam ook die referentie naar Goleman vandaan. Ik ben al eerder in dit soort periodes geweest waar emoties op de agenda stonden. Nadenken over emoties, of beter gezegd stilstaan bij emoties en dingen die je voelt is erg belangrijk en vooral het onder woorden brengen of labelen van emoties. Dat lukt mij nooit zo goed en zeker niet op het moment, ik heb altijd een week nodig, of in dit geval twee dagen om te zien wat me bezighoud. Onderop de lijst van emoties stond Onzekerheid en daar bleef ik maar naar staren. Want dat is een thema dat me persoonlijk altijd bezighoud, maar ook economisch van belang is. Als je mij vraagt wat economie nu precies is, dan zou ik z

Hardopdenkend over "De oorlog:"  Hoe zat het ook al weer, de(wed)strijd winnen maar de oorlog verliezen, of andersom? Of is er een link met creatieve destructie die op het technologisch vlak doordraaft en op een soort van (technische) oorlog lijkt?  Arnon Grunberg schrijft voor het NRC over het Israëlisch-Palestijnse conflict, en de kramt kopt: "Hamas heeft feitelijk deze oorlog al gewonnen. De militaire en politieke leiding heeft gefaald... En of je voorstander bent voor een van de partijen (nu enkel tussen Palestijnen en Israëliërs), hangt af van diverse factoren."  Ik lees op dit moment het boek The Parasitic Mind, met daarin een belangrijke case die moet laten zien hoe niet-materiele infecties (culturele opstand, politieke meningen, etc.) zich verspreiden. Saad vraagt zich als een onderzoeker (hij is evolutionair psycholoog) af hoe het toch komt dat er maar 15 miljoen Joden zijn, terwijl er 2,5 miljard moslims zijn in de wereld. Hij wijt dit aan het proces van g