Linker- en rechterhersenhelft ... in de praktijk
Maandag 3 april.
De sessie vandaag – ik schrijf dit op dezelfde dag nog – ging vooral over de linker- en rechterhersenhelft, en vooral de rol die beiden spelen bij het bewustzijn.
Over beider hersenhelften heb ik in het verleden wel het nodige nagedacht, maar nooit in termen van wie daar de leiding in heeft. Terugkijkend is dat echter niet zo moeilijk te constateren, want inderdaad heeft ook bij mij “links” de leiding genomen. In tegenstelling tot veel anderen echter, ben ik iemand die vooral met de rechterhersenhelft denkt (en aanvoelt). Dat zit in me, en ik heb dat door de strenge meester van links eruit moeten slaan. Want die rechterhersenhelft die maakte er maar een zooitje van. Bij wijze van spreken.
Ik kwam hier pas achter toen ik mijn eerste bedrijfscursussen ging volgen, specifieke trainingen die je krijgt in het bedrijfsleven omdat je met je gewone opleiding niet juist die emotionele kennis opdoet. Voor mij was dat altijd een verademing. Ik weet nog goed dat ik in een van de eerste trainingen kennis maakte met het fenomeen kerncompetenties van Ofman. Daar werd ik “bewust” van mijn (eerste) valkuil. Maar echte bewustwording in de zin dat je je afvraagt ben ik me nu bewust van wat ik doe en wie ik ben, zo was het nog niet. Nog niet zo concreet, in ieder geval.
In mijn professionele leven heb ik in feite twee functies of twee rollen gehad. Ik ben lang projectleider geweest (daarna werd dat -manager) en de laatste jaren voordat ik zelfstandig werd, was ik business architect. Bij de eerste was ik zeer succesvol, dat zeg ik zonder schaamte, want ik voeg eraan toe dat ik bij de tweede dat succes even goed kon inleveren. Zelf voelde ik me wel zeer succesvol, maar mijn omgeving merkte ik, vond dat minder.
Bij de eerste gebruikte ik grotendeels mijn linker hersenhelft, maar werd ik via cursussen dus bewust gemaakt dat er meer was dan plannen, sturing en controle. Ik was een inhoudelijk projectleider, maar de generatie na mij werden procesmanagers, die zich in feite niet meer met de inhoud wilde bezighouden. Ik vond dat een ramp, omdat ik altijd een visie had.
Bij (bedrijfs)architectuur ging er een wereld voor me open omdat het opeens over beelden en ideeën mocht gaan. Wat zie je wanneer je van hoog niveau naar een organisatie of bedrijf kijkt? Ik liet me dan meeslepen door gevoel en ideeën, waar ik menig een in dat proces mee verloor. Waar ik bij projectleiding altijd alles probeerde te convergeren, ging het bij architectuur steeds breder en dieper. Ik verzonk ik de abstracties en verloor mezelf en mijn publiek. Ik overdrijf dit een beetje, maar als ik ... hoor zeggen dat beiden rollen in balans moeten zijn, dan denk ik, Ja, die balans moet er zeker zijn.
Ik was duidelijk dat gevoelige kind dat ontspoorde in de emoties van de grote mensenwereld, en met de harde hand van de discipline me heb moeten aanleren om in de maat te lopen bij hoe dingen normaal gaan. Maar dit voorbeeld van die twee functies is me altijd bijgebleven. In mijn hart ben ik een architect die dingen wil ontwerpen of als econoom modellen bouwt, maar ik heb ook geleerd om met beide voeten op de grond te staan. En van daaruit veranderingen proberen te bewerkstelligen.
-- het onderscheid tussen het gebruik van linker- en rechterhersenhelft bij functies is algemeen, en bij de meeste functies heb je natuurlijk beiden nodig, al zijn er gewoonweg meer mensen waar de linker hersenhelft en het analytische denken domineert.
-- Zou het onderscheid dat Blaise Pascal maakt tussen esprit de finesse en esprit de geometrie hier ook bij passen. In het laatste geval gaat het (bij geometrie) om lijnen, grenzen en afbakening, terwijl het bij subtiliteiten en intuïtie om een gevoel gaat dat snel toegankelijk is, en waar de ratio lange tijd nodig voor zou hebben om het te duiden...
Reacties