Management, Cultuur & Verandering

Mijn hele idee van vakantie is door de war gehaald, sinds ik hier in Spanje woon. Vroeger was vakantie drie weken weg, of langer toen de kinderen nog klein waren. En in die laatste week was het altijd een gevecht om weer in het gareel te komen. Vakantie was anders.   Nu ga ik veel minder en veel vaker op vakantie. Vorige week (waarschijnlijk was dit al twee weken geleden) gingen we drie dagen naar een vakantiehuis, wat ze hier een casa rural noemen. Drie dagen lijkt dan kort, maar het is precies genoeg, om er even uit te zijn. Het was een voor ons bekende omgeving, hier vlak bij overigens. Waar ik woon is het vijf minuten van het strand, lopend, en binnen vijftien minuten, ben je ook in de bergen. Met de fiets. Ik ben echt een bergenmens. Bergen bieden overzicht en een zaterdagochtend of vrijdagavond fietsen in de bergen zorgt dat ik een streepje kan zetten bij doorgebrachte vakantietijd. Een duik in de zee kan ook, 's morgens vroeg wanneer er nog niemand is, of op een verlaten st

Op ZDF zag ik de documentaire, Wachgeküsst / Urlaub in Deutschland. En wat blijkt, in Duitsland is veel meer te zien dan veel Duitsers zelf menen te weten. Dit geldt misschien ook in Nederland, maar ik heb al meer programma's gezien op Duitse tv waar de term de eigen Karibik, al vaker valt. Maar veel mensen kennen niet hun eigen land. Op vakantie gaan, betekent weg gaan. Naar het buitenland. In de documentaire wordt duidelijk dat er nog veel toeristische plaatsen zijn waar de massa nog weggebleven is, en de plaatselijke bevolking hoopt dat dit ook zo zal blijven. In Nederland is tijdens de vorige crisis precies hetzelfde gebeurt. Politici riepen op om in eigen land vakantie te houden. Dat was toen vooral economisch, nu lijkt het veel meer sociaal gericht. Men wil geen risico lopen. In Groot-Brittannië hebben politici Spanje op de niet-veilig lijst gezet. Op twitter en facebook zie je daar aardige reacties op, zoals deze: de Engelsen zeggen dat zolang Spanje niet veilig is, komen ze

Blijkbaar had ik al een keer over mijn tweede crisis geschreven. De eerste kon ik niet direct vinden. Dan zou ik nu in een derde crisis zitten. Het is geen echte crisis, maar er gebeuren wel dingen met me die anders zijn. Ik meen dat in het boek Gatapardo de uitdrukking valt van Alles verandert en alles blijft bij hetzelfde, of om vervolgens hetzelfde te blijven . Dat gevoel heb ik, dat ik alles overhoop haal, of gehaald heb, ik ben nog bezig, ... en dat ik me afvraag of niet alles gewoon bij hetzelfde blijft. Mijn probleem is op dit moment of ik me actief moet profileren, of juist niet. Ik las het boek, Daarom Ik! en ja daar zit wel wat in. De auteur, marketingexpert, doet daar o.a. de uitspraak dat wanneer je een blog schrijft dat niemand leest je geen schrijver bent. Of wanneer je een boek schrijft, dat niemand leest... En daar sta ik, op dat punt. Ik heb een boek geschreven en de marketing-wetten van Daarom Ik, dicteren dat je je moet profileren. Ook ben ik actiever aan het netwerk

Alles is een kwestie van communiceren. En sommige vormen passen beter bij elkaar dan andere vormen. Zoals lezen en schrijven. Waarom passen die zo goed bij elkaar? Om te kunnen schrijven moet je eerst leren lezen. Je moet eerst iets kunnen zien, voordat je het kan reproduceren, en dan zijn dat de letters en de structuur. Maar ook in een diepere betekenis of toepassing horen deze bij elkaar. Je kan niet lezen wat eerst door iemand anders geschreven is. Dat klinkt paradoxaal. Je moet eerst kunnen lezen om te schrijven, maar op iets te kunnen lezen, moet het eerst geschreven zijn. Dat is op een ander niveau, natuurlijk, maar is toch wel bijzonder. Luisteren en spreken horen ook meer bij elkaar dan elk van de andere vormen. In beide gevallen is het onderliggende kenmerk de synchronisatie van de communicatie. Lezen en schrijven zijn asynchrone vormen, spreken en luisteren synchroon. In een gesprek wisselen luisteren en spreken elkaar af. Ze hebben elkaar nodig.    Qua productiviteit zijn er

Ik was geneigd te bedenken dat dit een vlot geschreven self-help boek zou zijn, waar je binnen een uur doorheen vliegt door one-liners en snelle teksten. Maar dat is toch niet zo. Want in hoofdstuk een, staat op bladzijde twee al een grafiek die je niet snel in zelfhulpboeken tegenkomt: de afwijking van inkomen t.o.v. productiviteit (groei). Dat hoofdstuk heet dan ook, the time is right to change your habits .  Millionaire success habits is een boek van Dean Graziosi geschreven in 2017, wiens biografie ik niet kende, en maar beetje bij beetje in het boek terugkeert. Zijn drive in het leven was, om aan de armoede in zijn jeugd te ontsnappen. Hij draagt het boek o.a.op aan Tony Robbins (Rich Dad, Poor Dad) die een grote invloed heeft gehad in zijn leven. De top 1% van de bevolking, zo gaat hoofdstuk een verder, is in diezelfde periode qua inkomen gegroeid en de bottom 90% is gelijk gebleven. de middenklasse verdwijnt, is dan ook een andere conclusie die ervoor zorgt dat de timing voor d

Dit boek bestaat uit drie delen.  Het eerste deel gaat over De fundamenten, de macht van primaire sociale krachten. Deel twee gaat over Analyse, en deel drie over toepassingen. Rule Makers, Rule Breakers, how tight and loose cultures wire our world , is een boek van Michelle Gelfand. Psychologe aan de universiteit van ... Ik las dit boek in het Spaans, en dan merk je dat er heel wat verschillende emoties achter sommige begrippen schuilt. In het Engels gaat het om Tight en Loose (culturen), in het Spaans is dat vertaald naar Rigide en Flexibel. Dat heeft toch een andere lading. Het boek opent met een beeld van een stoplicht voor voetgangers.  In Berlijn wacht men netjes tot het signaal op groen springt, aan de andere kant van de wereld, in Boston, heeft iedereen lak aan het rode licht en taxiet het publiek snel door het verkeer door. Bij Google speelt men rustig een partijtje ping-pong, terwijl bij UBS in Zwitserland een strakke dress-code heerst. We houden van diversiteit, schrijft de

Bas Haring is filosoof en hij betreedt in dit boek het gebied van de economie, en kan op een socratische manier inzicht krijgen in het vakgebied. Voor de aspirant lezer is het belangrijk te weten dat elk hoofdstuk begint met een vraag zoals de vraag vanuit de titel die voor hoofdstuk twee is gereserveerd. Waarom is cola duurder dan melk? Dat lijkt een filosofische kwestie, iets om over na te denken. In het antwoord kom je thema's van de economie tegen, zoals kostprijs en vraag en aanbod, maar ook een thema uit de bedrijfseconomie of bedrijfskunde over merken en zelfs over innovaties zoals die in dit voorbeeld van Coca-Cola zelf die met Fairlife melk komt. Op dat moment is het verhaal al bijna afgelopen, en juist dan zou je nog wel een toevoeging of bis verwachten, want hier wordt het pas echt interessant. Fairlife, namelijk is weer een mooi gekozen titel of (sub)merk dat misschien wel zoals de schrijver uitgevonden heeft meer proteïnen bevat, twee keer zo duur is dan melk, maar ook

Wat is dat? Financiële vrijheid. Over die vraag had ik misschien wel nagedacht, maar nooit op een diepgaande grondige manier.  Ik sprak iemand die financieel vrij was, en als ik me niet vergis vertelde ze me dat ze vroeger financieel planner was geweest. Ik heb zelf ook wel eens aan financiële planning gedaan. In mijn geval, was dat niet veel meer dan een excelsheet, met inkomsten, uitgaven, bezit, belasting en nog een aantal zaken. Parameters, denk ik. Ik zou het sheet nog eens moeten opzoeken. De vraag was heel duidelijk, wanneer kan je je uitgaven financieren, bij hoeveel vermogen en rendement, en bij hoeveel andere inkomsten? Je moet dan rendementscijfers gaan schatten, en als het goed is dan komt er een moment dat je bezit niet meer afneemt, bij constante uitgaven. Dan ben je financieel vrij. Maar dat was de planning. Ik weet nog dat ik dat plan maakte rond Y2K, en toen was het mode om eerder te stoppen met werken. Daar hoor je nu niemand meer over. Maar financieel onafhankelijk i

En dan is er opeens een boek vol met Odes. Na het lezen blijkt de verzameling tussen 2015 en 2018 geschreven zijn in De Correspondent. Ik ben gek op de Ode, niet in de laatste plaats omdat ik de vorm zelf ook gebruik, en "gelukkig" al sinds 2011. Wat is er mooier dan een lofzang op het leven, of op een detail daarvan. Van ReyBrouck schrijft in het nawoord dat vele Odes het niet gehaald hadden, zoals die op linkshandigheid. Maar er blijven nog velen over. Te beginnen met, Ode aan de ex. Daarin haalt hij een gezegde van Antoine de Saint-Exupéry naar boven, dat liefhebben, niet naar elkaar kijken is, maar dezelfde richting uit kijken. twee geliefde zitten naast elkaar in Brussel, net als vroeger... Ode aan het offline zijn, of aan de naamloze plek, of wat te denken aan de lofzang op jaloezie? "De meest verdrukte aller emoties... Afgunst heeft altijd iets Tsjetsjeens gehad..., en dus verboden. Maar waarom eigenlijk?" Ode aan de moed, of aan het liften, of aan de mislukk

Op de website van Finner(.nl) kwam ik deze kernwaarden tegen: Ambitieus, Rotterdams, Samen.  De eerste en laatste zijn niet zo bijzonder, die vind je bij veel organisaties. Maar "Rotterdams," is wel uniek. Ik ben deze in ieder geval nooit tegengekomen. Zou er ook een kernwaarde zijn: Amsterdams? E.e.a. bracht me ertoe om eens dieper naar deze kernwaarden en het bedrijfsmodel te kijken. Allereerst de andere kernwaarden: Ambitieus. Gaat om het verbeteren van de positie van de consument op de financiële markt. Deze is niet transparant, complex en gesloten. De lat hoog leggen. Ambitieus wordt veel gebruikt als kernwaarde, het is een synoniem voor: performance, passie, expertise, etc en past bij de productieve rol van productie (BOUWEN) . Samen. Gaat over bundelen van krachten. Samen met klanten, het team van experts en aanbieders met als doel meer transparantie. Een betere financiële wereld maken. Samen is heel gewoon als kernwaarde en is synoniem voor teamwerk, collaboratie, fai

Op het internet - concreet - de het Financiële Dagblad, verscheen een artikel over dit boek. Gloria Origgi is Italiaanse, en het boek Reputation is (vertaald in het Engels) uit 2018, geschreven in 2017. Op Youtube is op dit moment slechts een video van Origgi te vinden in het Engels. Haar taalbeheersing daarvan is beperkt, ze neemt veel pauzes om woorden te vinden, maar het verhaal is goed te begrijpen. De video kwam net uit voor haar boek, dat ze in de monoloog nog onder de aandacht brengt (the book that will comeout next year). De video is een presentatie over vertrouwen en over sociale epistemologie, de wetenschap of tak van de filosofie die zich met kennis opbouw en verspreiding en validatie bezig houdt. De aanleiding is de recente verwinnen van Trump en over het democratische proces daarachter, en of epistemologische democratie gewaarborgd is in de tijd van fake news en propaganda. Ze vertelt over Cambridge Analytica ("van Robert Mercer"), maar ook over het bedrijf van P

Wat is je doel? Verschillende professionals gaan elk op eigen manieren om met het fenomeen, doelen stellen. Een onderzoeker wil iets weten. Een schrijver wil een verhaal vertellen. Een romanschrijver een fictief verhaal, maar dat wel bepaalde waarheden bevat, waar anderen zich in kunnen vinden. Of gewoon entertainment vinden voor het publiek. Een zakenman (m/v) wil geld verdienen. Dus laag inkopen en hoger verkopen. Maar ondernemers hebben ook een visie. Vaak, over een betere wereld, of techniek die dingen kan verbeteren, in relatie met vroeger toen die techniek er nog niet was. Elke bouwer van een model, systeem, huis, kantoor of bedrijf, wil iets voor de toekomst neerzetten. Zo stevig als een huis. Een Tiny House, een kamper die niet op een pek gebonden is. Als je iets bouwt dat er in wezen al is, wedijver je met anderen. Een restauranteigenaar gaat de concurrentie aan met het naburige lokaal, en past de menukaart aan zodat er een lichte variatie is voor een totaal groter publiek. Ee

Dit is een perfect boek om naar te luisteren terwijl je onderweg bent. Of op reis. In 2019 luisterde ik voor het eerst naar dit boek en onlangs wederom. Als er boeken zijn die precies bij je passen, dan zou dit boek juist voor mij zijn. In grote lijnen klopt dit wel. Oscar Bulthuis gebruikt de reis niet enkel als metafoor, maar heeft deze zelf tot stand gebracht, misschien wel in omgekeerde vorm, om als model te gebruiken om ook ondernemer te worden. Maar eerst wilde hij die wereldreis maken. Een dergelijke reis is anders dan een vakantie iets dat je blijvend verandert. Hij gebruikt de metafoor en zijn eigen reis om als gids te laten zien dat reizen - geen vakantiereis - en ondernemen in feite hetzelfde zijn. Er komen zes stappen bij kijken: koers bepalen, oriënteren, metgezel zoeken, plannen, het avontuur aangaan en souvenirs koesteren. Vooral deze laatste stap vind ik inspirerend, want dat is waar ik zelf te weinig bewust mee omgegaan ben. Het onderdeel wat vaak ontbreekt in dit soor

En hier stopt het. Want ik vind die weerstand wel fijn. Vroeger schrok ik daar toch meer van terug. Maar op deze leeftijd en plek aangekomen in mijn professionele leven, mag dat natuurlijk niet anders dan een extra motiverende kracht worden opgevat. er is weerstand tegen een idee. Ik had nog zitten te denken dat die weerstand mede kwam omdat ik een idee had wat nog te weinig was uitgewerkt. Ik ben op een bepaald moment opnieuw begonnen met het boek, toen ben ik gaan werken vanuit een samenvatting, van wat ik nu eigenlijk wilde zeggen, en die samenvatting was zo informatie-dicht, dat  mensen hun wenkbrauwen ophieven, schat ik in. Mijn denken is vaak te abstract en ik ben teveel een egel die het liefst een al zijn losse theorieën wil gieten in een wereldopvatting. [De waarheid is dat ik hier juist vanaf wil, een belegger moet ook vos kunnen zijn .] Ik kan nog een andere reden bedenken van weerstand. Met iedereen die ik in gesprek ben, en dat zijn voornamelijk professionals, omdat ik te w