Het is weer zo ver. Vakantie
Mijn hele idee van vakantie is door de war gehaald, sinds ik hier in Spanje woon. Vroeger was vakantie drie weken weg, of langer toen de kinderen nog klein waren. En in die laatste week was het altijd een gevecht om weer in het gareel te komen. Vakantie was anders. 
Nu ga ik veel minder en veel vaker op vakantie. Vorige week (waarschijnlijk was dit al twee weken geleden) gingen we drie dagen naar een vakantiehuis, wat ze hier een casa rural noemen. Drie dagen lijkt dan kort, maar het is precies genoeg, om er even uit te zijn. Het was een voor ons bekende omgeving, hier vlak bij overigens.
Waar ik woon is het vijf minuten van het strand, lopend, en binnen vijftien minuten, ben je ook in de bergen. Met de fiets. Ik ben echt een bergenmens. Bergen bieden overzicht en een zaterdagochtend of vrijdagavond fietsen in de bergen zorgt dat ik een streepje kan zetten bij doorgebrachte vakantietijd. Een duik in de zee kan ook, 's morgens vroeg wanneer er nog niemand is, of op een verlaten strand verder weg. Maar dat is toch anders.
Verder zoek ik loskoppeling met het leven, wanneer ik op vakantie ben. De telefoon, en het netwerk gaat uit. Tegenwoordig blijven veel mensen online beschikbaar wanneer ze op reis zijn, maar dat zou ik niet willen. Vakantie begint met het bereiken van het eerste benzinestation, en dan kan misschien heel even de mail of twitter aan, maar liever niet.
Afstand nemen. Ver weg gaan helpt bij het afstand nemen, want je bent letterlijk ook weg. En afstand staat symbool voor onbereikbaar, net als een telefoon die in gesprek is, of gewoon niet thuis geeft.
--
Reacties