Vlagen van tevredenheid (Robert Wicks)
Have a break, ga er eens uit, neem vakantie, of trek je terug. We willen het allemaal wel eens. En doen het ook. Maar deze formule gaat nog een stap verder: ga eens een maand op een boerderij wonen of werken. Terug naar de natuur.
Het aardige van deze formule is dat hij niet zo dwingend is als soortgelijke proposities om bijvoorbeeld een tijd door te brengen in een klooster. Dan zonder je je echt af van het leven. In dit geval zoekt de auteur de wijsheid van "de gewone mens." De mens in de stad heeft vaak vele gezichten en maskers op. Op het platteland is er meestal maar een gezicht: de mens zoals hij is. Of dit altijd klopt weet ik niet maar het boek leest erg authentiek.
Dit blijkt een auteur, psycholoog, te zijn die al vijftig boeken op zijn naam heeft staan. Het boek heet Streams of contentment, Lessons learned on my uncle's farm.
Het leven is eenvoudiger dan we het maken. Dat is het inleidende thema om de context van het boek te schetsen, en past precies bij de omgeving van de boerderij t.o.v. het drukke stadsleven. Soms zit er een klein verhaal in het grotere geheel of een losse anekdote die veel zeggend is. Zoals die van het verhaal van een Cherokee-Indiaan die vertelt dat iedereen twee wolven in zich heeft. Een goede, vol van vrede, vriendelijkheid en sereniteit en een slechte wolf, die boos is, jaloers, vol van verdriet en rouw, maar ook hebzucht en arrogantie. Op de vraag die iemand stelde, welke wolf dan als winnaar naar voren kwam, antwoordde de native Amerikaan: "diegene die je voedt."
Ok, niet elk verhaal is anekdotisch. Het tweede hoofdstuk, gaat "in analogie naar Covey, over wat echt kritisch is in het leven. Naast de dingen die echt kritisch zijn, dat zijn er maar weinig, maar dan moet je wel opletten, zijn er zaken die voor de lange termijn kritisch zijn (zaai en u zult oogsten, denk ik dan) zoals bewegen. Het profijt daarvan voor morgen (spierpijn) is minimaal, maar de discipline om te sporten is goed voor de lange termijn, dan zijn er nog twee (wat kritisch is voor anderen bijvoorbeeld), maar de laatste is ook opvallend: kritisch dat je sommige dingen NIET doet. Bij deze gaat hij in op zijn rol als speculant... iets dat hij beter had kunnen laten.
Een kleine attentie bijvoorbeeld van aandacht kan al wonderen doen voor anderen. En er is een mooi verhaal over "loslaten," in dit geval met een beeld van een sporter die met een touw aan de boom over een sloot moet springen. wanneer je te lang wacht met loslaten tot je voeten de grond aan de andere kan voelen, dan ben je al te laat! Je moet dus eerder loslaten, ook al zie je nog geen grond onder je voeten. Een eenvoudig beeld, maar zo sprekend. Ook al is het boek uit 2011, veel mindfulness speelt al een rol in zijn beschouwingen. Zoals dat je stilstaat bij het moment. Ook hier laat hij het niet na om in dit geval Michiel de Montagne te citeren, over een tribus die de schedel van een dode bij het feest op tafel zetten. Dat is om de dood te eren, maar vooral ook om het leven zelf: wetende dat de dood altijd nabij is, is het zorg om te leven.
Hoop is ook een thema. Maar niet dat je zelf hoopt opeen beter leven, maar als therapeut. Dat je niet mag verwachten dat de ander even snel loopt (en openstaat voor jouw verhaal of theorie, of steun) dan jezelf.
Op het platte land zijn de winters strenger. En iedereen mag wel een stil staan bij de winter in zijn eigen leven. Het kan niet altijd zomer zijn, de bloemen komen uit in het voorjaar. Maar ook al is het winter ("buiten" of "binnen"), "niet alles hoeft koud te zijn."
Wacht met je mening te ventileren. Dit is een terugkerend thema in misschien wel elk psychologieboek. Maar toch. Voordat je reageert op de luidruchtige kinderen in de metro en je vader op hun gedrag aanspreekt, denk dan even na, waarom de vader alleen is... Bijvoorbeeld. Denk ook niet te negatief (over de ander). Of wanneer je zelf kritiek krijgt, schrik er dan niet voor terug, "do not take it personal." Een mooi verhaal is de grap over een Jood, een Hindoe en een criticus die bij een schuur aankomen om te schuilen voor de storm. Er is plek voor een van hen in de schuur. De jood krijgt de ruimte aangeboden, maar keert terug omdat er een varken zit. De Hindoe, ...idem, omdat er een koe in de schuur zat. Als laatste gaat de criticus de schuur in, en dan komen de koe en het varken eruit...
Over Stilte, eenzaamheid en rust... Onderzoek van Avner Offer: "Affluence breeds impatience, and impatience undermines well-being."
Het aardige van deze formule is dat hij niet zo dwingend is als soortgelijke proposities om bijvoorbeeld een tijd door te brengen in een klooster. Dan zonder je je echt af van het leven. In dit geval zoekt de auteur de wijsheid van "de gewone mens." De mens in de stad heeft vaak vele gezichten en maskers op. Op het platteland is er meestal maar een gezicht: de mens zoals hij is. Of dit altijd klopt weet ik niet maar het boek leest erg authentiek.Dit blijkt een auteur, psycholoog, te zijn die al vijftig boeken op zijn naam heeft staan. Het boek heet Streams of contentment, Lessons learned on my uncle's farm.
Het is een klein boekje, je neemt het zo mee en ik zat het vandaag te lezen bij de bank. Er waren veel mensen voor me, en halverwege de wachtrij ging er ook nog een bankmedewerker vandoor waardoor de wachttijd nog meer opliep. Normaal gesproken baal ik dan, maar dit boek gaf me wel rust. het is alsof je zelf even op een boerderij vertoeft.
Het boek bestaat uit twee delen, het eerste deel behandelt vijftien visies op psychologische onderwerpen zonder dat deze heel zwaar overkomen, en die lijken opeen doorlopend verhaal, maar er zitten toch de nodige verwijzingen in naar andere auteurs, vaak psychologen (zoals William James, de vader van de Amerikaanse psychologie die zei dat actie tot gewoonte leidt en gewoonte tot de ontwikkeling van een karakter, en een karakter tot een bestemming) of filosofen. Het tweede deel nodigt je uit op ook eens dertig dagen tot rust te komen. Voor elke dag heeft de auteur hiertoe een opdracht voor de lezer.Het leven is eenvoudiger dan we het maken. Dat is het inleidende thema om de context van het boek te schetsen, en past precies bij de omgeving van de boerderij t.o.v. het drukke stadsleven. Soms zit er een klein verhaal in het grotere geheel of een losse anekdote die veel zeggend is. Zoals die van het verhaal van een Cherokee-Indiaan die vertelt dat iedereen twee wolven in zich heeft. Een goede, vol van vrede, vriendelijkheid en sereniteit en een slechte wolf, die boos is, jaloers, vol van verdriet en rouw, maar ook hebzucht en arrogantie. Op de vraag die iemand stelde, welke wolf dan als winnaar naar voren kwam, antwoordde de native Amerikaan: "diegene die je voedt."
Ok, niet elk verhaal is anekdotisch. Het tweede hoofdstuk, gaat "in analogie naar Covey, over wat echt kritisch is in het leven. Naast de dingen die echt kritisch zijn, dat zijn er maar weinig, maar dan moet je wel opletten, zijn er zaken die voor de lange termijn kritisch zijn (zaai en u zult oogsten, denk ik dan) zoals bewegen. Het profijt daarvan voor morgen (spierpijn) is minimaal, maar de discipline om te sporten is goed voor de lange termijn, dan zijn er nog twee (wat kritisch is voor anderen bijvoorbeeld), maar de laatste is ook opvallend: kritisch dat je sommige dingen NIET doet. Bij deze gaat hij in op zijn rol als speculant... iets dat hij beter had kunnen laten.
Een kleine attentie bijvoorbeeld van aandacht kan al wonderen doen voor anderen. En er is een mooi verhaal over "loslaten," in dit geval met een beeld van een sporter die met een touw aan de boom over een sloot moet springen. wanneer je te lang wacht met loslaten tot je voeten de grond aan de andere kan voelen, dan ben je al te laat! Je moet dus eerder loslaten, ook al zie je nog geen grond onder je voeten. Een eenvoudig beeld, maar zo sprekend. Ook al is het boek uit 2011, veel mindfulness speelt al een rol in zijn beschouwingen. Zoals dat je stilstaat bij het moment. Ook hier laat hij het niet na om in dit geval Michiel de Montagne te citeren, over een tribus die de schedel van een dode bij het feest op tafel zetten. Dat is om de dood te eren, maar vooral ook om het leven zelf: wetende dat de dood altijd nabij is, is het zorg om te leven.
Hoop is ook een thema. Maar niet dat je zelf hoopt opeen beter leven, maar als therapeut. Dat je niet mag verwachten dat de ander even snel loopt (en openstaat voor jouw verhaal of theorie, of steun) dan jezelf.
Op het platte land zijn de winters strenger. En iedereen mag wel een stil staan bij de winter in zijn eigen leven. Het kan niet altijd zomer zijn, de bloemen komen uit in het voorjaar. Maar ook al is het winter ("buiten" of "binnen"), "niet alles hoeft koud te zijn."
Wacht met je mening te ventileren. Dit is een terugkerend thema in misschien wel elk psychologieboek. Maar toch. Voordat je reageert op de luidruchtige kinderen in de metro en je vader op hun gedrag aanspreekt, denk dan even na, waarom de vader alleen is... Bijvoorbeeld. Denk ook niet te negatief (over de ander). Of wanneer je zelf kritiek krijgt, schrik er dan niet voor terug, "do not take it personal." Een mooi verhaal is de grap over een Jood, een Hindoe en een criticus die bij een schuur aankomen om te schuilen voor de storm. Er is plek voor een van hen in de schuur. De jood krijgt de ruimte aangeboden, maar keert terug omdat er een varken zit. De Hindoe, ...idem, omdat er een koe in de schuur zat. Als laatste gaat de criticus de schuur in, en dan komen de koe en het varken eruit...
Over Stilte, eenzaamheid en rust... Onderzoek van Avner Offer: "Affluence breeds impatience, and impatience undermines well-being."
Kierkegaard: De meeste mensen zijn zo haastig op zoek naar geluk dat ze er voorbij draven...
Mooiste quote: Drive and ambition are good; but they can as in the case of Napoleon put us in the middle of a Russian winter.
--
Persoonlijke gedachte, over productiviteitsverschillen. Tussen een psycholoog en een filosoof. Waarom zijn filosofen (zoals Kierkegaard, maar ook Taleb, Gandhi, Descartes, en vele anderen) vaak wandelaars? Omdat, denk ik wandelen (beweging) het rationele proces van denken voedt, terwijl je om te voelen moet stilzitten. Een psycholoog zal nooit een sessie al wandelend doen. De psycholoog, te beginnen bij Freud, gebruikt een divan of een stoel om zijn klant rust te geven. Praten en denken is natuurlijk belangrijk bij een consult, maar het voelen van emoties is toch waar het echt om gaat. Filosofen denken en hebben een rustige wandel-beweging nodig...
--
Referenties, oa:
. All I really needed to know I learned in kindergarten (Robert Fulghum)
. The Te of piglet (Benjamin Hoff)
. The dark night of the soul (Gerald May)
. The wisdom of the desert (Thomas Merton)
. Solitude (Anthony Storr)
. The writing life (Anne Dillard)
--
2015/10/tijd-voor-mindfulness
Mooiste quote: Drive and ambition are good; but they can as in the case of Napoleon put us in the middle of a Russian winter.
--
Persoonlijke gedachte, over productiviteitsverschillen. Tussen een psycholoog en een filosoof. Waarom zijn filosofen (zoals Kierkegaard, maar ook Taleb, Gandhi, Descartes, en vele anderen) vaak wandelaars? Omdat, denk ik wandelen (beweging) het rationele proces van denken voedt, terwijl je om te voelen moet stilzitten. Een psycholoog zal nooit een sessie al wandelend doen. De psycholoog, te beginnen bij Freud, gebruikt een divan of een stoel om zijn klant rust te geven. Praten en denken is natuurlijk belangrijk bij een consult, maar het voelen van emoties is toch waar het echt om gaat. Filosofen denken en hebben een rustige wandel-beweging nodig...
--
Referenties, oa:
. All I really needed to know I learned in kindergarten (Robert Fulghum)
. The Te of piglet (Benjamin Hoff)
. The dark night of the soul (Gerald May)
. The wisdom of the desert (Thomas Merton)
. Solitude (Anthony Storr)
. The writing life (Anne Dillard)
--
2015/10/tijd-voor-mindfulness
Reacties