Dit is niet het einde van het boek (Eco)

 Sommige boeken zijn geen echte boeken. En dit This is not the end of the book, van / door Jean-Claude Carrière en Umberto Eco is in die zin wel bijzonder.

Allereerst denk ik dat dit soort boeken bestaan bij de gratie van de bekendheid van de auteur. JCC kende ik overigens niet, maar Eco "natuurlijk" wel.

 

Het boek is natuurlijk wel degelijk een boek, al is het enkel omdat het over boeken gaat en over auteurs. Over Borges die schrijft over de man die alles onthoudt, waarvan Eco dan zegt: dat is het tegengestelde aan cultuur. "Cultuur is [namelijk] onthouden wat belangrijk is."

Het boek - een gesprek aan het einde van de vorige eeuw - in de tijd dat internet begint te groeien en "online" vorm krijgt kijkt in de toekomst (van het boek). Wat zal er gebeuren, wanneer je alles op het internet kan vinden? Dat soort gedachte experimenten.

Als we niets meer hoeven te onthouden - zegt de filosoof Michel Serres, dan is intelligentie het enige wat we overhouden.

Wat het boek ook leert is de verzamelwoede van Umberto Eco. Hij verzamelt boeken, maar enkel van idiote ideeën. Hij gaat aan het begin in op het verschil tussen fools and idiots. I'm fascinated by error, by bad faith and idiocy. Like Flaubert. You and I both adore silliness... Hij verzamelt boeken en dat zegt iets over zijn natuur zegt Eco, zijn contradictory nature, om boeken te verzamelen over dit soort onderwerpen. Sommige boeken kosten een eeuwigheid om te verkrijgen en hebben dan nog een behoorlijke prijs. Maar zijn verzameling is niets vergeleken met die van de Nederlander "Joost Ritman's filosofische hermetische bibliotheek."

Onze kennis van het verleden - is ook een hoofdstuk, het boek is thematisch opgebouwd - komt van halfwits, fools and people with a grudge... Hetzelfde geldt voor filosofie. Betrand Russell's werk heeft lang niet zoveel interpretaties opgeleverd als dat van Heidegger. Dat komt omdat Russell duidelijk schrijft en eenvoudig te begrijpen is, "Heidegger is obscure."

Eco vertelt dat hij in de bibliotheek van Yale tot het idee kwam voor de Naam van de Roos. Hij werkte daar 's avonds in de Mezzanine verdieping, en voelde dat alles kon gebeuren..

Lezen en kennis kan je leven redden. Had Napoleon maar gelezen over het klimaat in Moscow, de zomers die zijn nooit zo lang om veilig in Moscow aan te komen...

...

Maar de clou is natuurlijk dat de boeken niet alleen blijven bestaan, maar dat sommige boeken niet meer in de vorm van een boek verschijnen, zoals dit boek, dat wordt dan gewoon een PODCAST. Dat hadden de auteurs niet voorzien.

--