Mijn ervaring met MVGM (1)
Mijn moet tussen aanhalingstekens, "Mijn."
Waar gaat het over? Opeens ben je al vijfentwintig jaar huurder bij het bedrijf, dat weliswaar niet als MVGM begon, maar bij een zelfstandige verhuurder die het grotere MVGM - in haar zoektocht naar misschien macht maar in ieder geval rendement - de kleinere partijen opkocht. Net als in de ziekenhuiswereld, waar al die concentratie toch niet (altijd) heeft geleid tot lagere kosten voor de patiënt.
Vijfentwintig jaar huurder, en in die vijfentwintig jaar natuurlijk ouder geworden. Mijn moeder huurde destijds deze flat voor senioren, en is nu zelf ver in de tachtig. Ze is van het oude stempel, zuinig, zowel op haar eigen spullen als die van een ander. Mijn moeder zei altijd, wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. En dus is haar bijdrage aan het appartement van uitzonderlijke kwaliteit te noemen: ze woont en leeft er alsof het haar eigen huis is. Daar ligt het niet aan.
Maar hoe zit dat met de verhuurder, MVGM? Op de website zie ik een imposante entree. Met kernwaarden en al, kwaliteit staat hoog aangeschreven.
Het profiel van een willekeurige verhuurder is dat deze een dienst levert, wederom net zoals een zorginstelling, in plaats van een huis te komen, kiest een huurder voor het uitbestedingscontract bij een verhuurder zoals MVGM en deze laatste levert een dienst. Daar hoort een prijskaartje bij, maar die dienst moet wel geleverd worden. En een belangrijk onderdeel hiervan is het onderhoud op de woning en het gehele gebouw.
De ene huurder is de andere niet. En dus heeft een verhuurder een beleid, bijvoorbeeld om ongeacht welke huurder en welke woning, de maximaal mogelijke huurverhoging door te voeren. Sommige huurders klagen meer dan anderen, en sommige huurders zullen een woning meer dan andere "uitleven." Een verhuurder heeft net als een gewoon bedrijf dus te maken met klantgroepen. Senioren zijn vaak een makkelijk doelwit voor een willekeurige dienstverlener om het maximale rendement te behalen: zo min mogelijk leveren tegen en zo hoog mogelijke prijs: want senioren klagen niet.
Of dat - makkelijk doelwit - zo bij mijn moeder het geval is - geweest - moet nog uit het verhaal blijken. Het eerste dat me in ieder geval opvalt is dat het beleid van MVGM lijkt te zijn (geweest) - en haar voorganger in deze buurt voor deze opgekocht werd - om koste wat het kost een huurverhoging door te voeren. Je voelt dat hun strategie is: the show (huurverhoging) must go on.
Sinds 2004, betaalt mijn moeder 24,9 procent meer voor haar huurwoning. Op zich is dat natuurlijk geen punt. Want - ik kijk nog even naar de kernwaarden van het MVGM, daar staat kwaliteit tegenover. Toch?
2018/01/mijn-ervaring-met-mvgm-2
Waar gaat het over? Opeens ben je al vijfentwintig jaar huurder bij het bedrijf, dat weliswaar niet als MVGM begon, maar bij een zelfstandige verhuurder die het grotere MVGM - in haar zoektocht naar misschien macht maar in ieder geval rendement - de kleinere partijen opkocht. Net als in de ziekenhuiswereld, waar al die concentratie toch niet (altijd) heeft geleid tot lagere kosten voor de patiënt.
Vijfentwintig jaar huurder, en in die vijfentwintig jaar natuurlijk ouder geworden. Mijn moeder huurde destijds deze flat voor senioren, en is nu zelf ver in de tachtig. Ze is van het oude stempel, zuinig, zowel op haar eigen spullen als die van een ander. Mijn moeder zei altijd, wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. En dus is haar bijdrage aan het appartement van uitzonderlijke kwaliteit te noemen: ze woont en leeft er alsof het haar eigen huis is. Daar ligt het niet aan.
Maar hoe zit dat met de verhuurder, MVGM? Op de website zie ik een imposante entree. Met kernwaarden en al, kwaliteit staat hoog aangeschreven.Het profiel van een willekeurige verhuurder is dat deze een dienst levert, wederom net zoals een zorginstelling, in plaats van een huis te komen, kiest een huurder voor het uitbestedingscontract bij een verhuurder zoals MVGM en deze laatste levert een dienst. Daar hoort een prijskaartje bij, maar die dienst moet wel geleverd worden. En een belangrijk onderdeel hiervan is het onderhoud op de woning en het gehele gebouw.
De ene huurder is de andere niet. En dus heeft een verhuurder een beleid, bijvoorbeeld om ongeacht welke huurder en welke woning, de maximaal mogelijke huurverhoging door te voeren. Sommige huurders klagen meer dan anderen, en sommige huurders zullen een woning meer dan andere "uitleven." Een verhuurder heeft net als een gewoon bedrijf dus te maken met klantgroepen. Senioren zijn vaak een makkelijk doelwit voor een willekeurige dienstverlener om het maximale rendement te behalen: zo min mogelijk leveren tegen en zo hoog mogelijke prijs: want senioren klagen niet.
Of dat - makkelijk doelwit - zo bij mijn moeder het geval is - geweest - moet nog uit het verhaal blijken. Het eerste dat me in ieder geval opvalt is dat het beleid van MVGM lijkt te zijn (geweest) - en haar voorganger in deze buurt voor deze opgekocht werd - om koste wat het kost een huurverhoging door te voeren. Je voelt dat hun strategie is: the show (huurverhoging) must go on.
Sinds 2004, betaalt mijn moeder 24,9 procent meer voor haar huurwoning. Op zich is dat natuurlijk geen punt. Want - ik kijk nog even naar de kernwaarden van het MVGM, daar staat kwaliteit tegenover. Toch?
2018/01/mijn-ervaring-met-mvgm-2
Reacties