Cultuur begint bij Persoonlijk Partnership
In aansluiting op de broer van Antonio:
Persoonlijk betekent hier individueel of privé als tegengesteld aan "zakelijk." Zakelijke partnerkeuze heeft natuurlijk ook alles met cultuur en cultuurverschillen te maken, maar daar gaat het nu niet om.
Een van de eerste keuzes in iemands leven die te maken heeft met cultuur, gaat om de vraag: met wie doe ik dit samen, wie zoek ik voor mijn project?
Algemeen gesteld, wat brengt u ertoe om met iemand anders samen te gaan?
Samenleven, samenwerken, ...
Alles wat een individu doet heeft meestal weinig met cultuur te maken, hij is zelf verantwoordelijk voor zijn daden, de culturele context heeft minimale invloed. Maar zodra men een partner kiest begint ook cultuur een rol te spelen en daarmee cultuurverschillen.
Vragen die dan relevant zijn zoals deze: Welke culturele achtergrond heeft uw relatie? Houdt hij of zij juist wel of juist niet van sport, studie, uitgaan / entertainment en of van de natuur? En hoe groot zijn die verschillen?
Als het gaat om werk, dan maakt een partnerschap duidelijk waar uw zwakke kanten zitten. Partners in crime, kan inhouden dat één iemand de rol op zich neemt om op de uitkijk te staan, terwijl de ander het technische werk doet. De ene kant van de partnerschap richt zich op het onderhouden van contacten, de ander richt zich op de techniek. De een is meer praktisch, de ander meer de onderzoeker.
Ook bij het opstartem van een bedrijf begint het zo vaak bij het perfecte duo, met een duidelijke scheiding van rollen (Google, Twitter, etc).
Net als Privé, kiest men vaak iemand omdat deze de ander "aanvult." De één is relatiegericht, de ander taakgericht. De een is rijk de ander arm (golddigger). Of er is een thema van soort-zoekt-soort.
Bij bedrijfspartnerships is het cultuurelement nog nadrukkelijker aanwezig dan bij persoonlijke partners, maar ni essentie is het probleem hetzelfde: hoe goed vullen we elkaar aan, hoeveel synergie zit er in de combinatie.
Wat bedrijfs voorbeelden:
Terug naar privé. De biologie stelt dat partnerkeuze bepaald wordt door het zoeken naar eigenschappen die de beoogde partner wel heeft en die de zoeker mist. Deze genetische variatie past bij veranderende omgevingen zoals we die kennen in onze samenlevingen.
Naast rationele keuzes heeft veel van partnerkeuze te maken met emotie. Ook in het bedrijfsleven. Samen staan we sterker in een wereld waarin we soms bedreigd worden door nieuwe ontwikkelingen. Net als bij een bedrijf gaat het bij een partnership om een doel. Waarom doen we dit?
--
2015/04/soort-zoekt-soort-nogsteeds
Persoonlijk betekent hier individueel of privé als tegengesteld aan "zakelijk." Zakelijke partnerkeuze heeft natuurlijk ook alles met cultuur en cultuurverschillen te maken, maar daar gaat het nu niet om.
Een van de eerste keuzes in iemands leven die te maken heeft met cultuur, gaat om de vraag: met wie doe ik dit samen, wie zoek ik voor mijn project?
Algemeen gesteld, wat brengt u ertoe om met iemand anders samen te gaan?
Samenleven, samenwerken, ...
Alles wat een individu doet heeft meestal weinig met cultuur te maken, hij is zelf verantwoordelijk voor zijn daden, de culturele context heeft minimale invloed. Maar zodra men een partner kiest begint ook cultuur een rol te spelen en daarmee cultuurverschillen.
Vragen die dan relevant zijn zoals deze: Welke culturele achtergrond heeft uw relatie? Houdt hij of zij juist wel of juist niet van sport, studie, uitgaan / entertainment en of van de natuur? En hoe groot zijn die verschillen?
Als het gaat om werk, dan maakt een partnerschap duidelijk waar uw zwakke kanten zitten. Partners in crime, kan inhouden dat één iemand de rol op zich neemt om op de uitkijk te staan, terwijl de ander het technische werk doet. De ene kant van de partnerschap richt zich op het onderhouden van contacten, de ander richt zich op de techniek. De een is meer praktisch, de ander meer de onderzoeker.
Ook bij het opstartem van een bedrijf begint het zo vaak bij het perfecte duo, met een duidelijke scheiding van rollen (Google, Twitter, etc).
Net als Privé, kiest men vaak iemand omdat deze de ander "aanvult." De één is relatiegericht, de ander taakgericht. De een is rijk de ander arm (golddigger). Of er is een thema van soort-zoekt-soort.
Bij bedrijfspartnerships is het cultuurelement nog nadrukkelijker aanwezig dan bij persoonlijke partners, maar ni essentie is het probleem hetzelfde: hoe goed vullen we elkaar aan, hoeveel synergie zit er in de combinatie.
Wat bedrijfs voorbeelden:
- Crucell en Johnson & Johnson (samenwerking bedrijven gaat over in overname)
- Philips als sourcingpartner
- Vaar wel Smit (Overname waar bedrijven elkaar aanvullen)
- SNS en Binckbank (samenwerking op basis van functionele verschillen
- Kiest KPN voor Microsoft? (typisch geval van samenwerken waar een voorkeur belangrijk is)
Terug naar privé. De biologie stelt dat partnerkeuze bepaald wordt door het zoeken naar eigenschappen die de beoogde partner wel heeft en die de zoeker mist. Deze genetische variatie past bij veranderende omgevingen zoals we die kennen in onze samenlevingen.
Naast rationele keuzes heeft veel van partnerkeuze te maken met emotie. Ook in het bedrijfsleven. Samen staan we sterker in een wereld waarin we soms bedreigd worden door nieuwe ontwikkelingen. Net als bij een bedrijf gaat het bij een partnership om een doel. Waarom doen we dit?
--
2015/04/soort-zoekt-soort-nogsteeds
Reacties