Karl Marx in America
Karl Marx in America is een boek van Andrew Hartman*, ... waarover mogelijk later een review.
Hier - om te beginnen - is echter iets anders, maar ook over Marx en ook over de VS. Deze paragraaf uit The Capital (iii) gaat over graanproductie in Michigan:
Hier - om te beginnen - is echter iets anders, maar ook over Marx en ook over de VS. Deze paragraaf uit The Capital (iii) gaat over graanproductie in Michigan:
"
Het is noodzakelijk om de volgende aanvullende punten te maken met betrekking tot de vorm van de differentieelpacht die onder kop I wordt beschouwd; ze gelden gedeeltelijk ook voor differentieelpacht II:
Eerst werd gezien dat de gemiddelde pacht per acre, of de gemiddelde pachtrente op kapitaal, kan toenemen met een uitbreiding van de landbouw wanneer prijzen stationair zijn en de differentiële vruchtbaarheid van de bewerkte percelen onveranderd blijft. Zodra alle land in een bepaald land is toegeëigend, en investeringen in land, landbouw en bevolking een bepaald niveau hebben bereikt – alle gegeven voorwaarden zodra de kapitalistische productiewijze de overheersende wordt en ook de landbouw omvat – wordt de prijs van onbebouwd land van verschillende kwaliteit (alleen aannemend dat differentieelpacht bestaat) bepaald door de prijs van de bewerkte percelen van dezelfde kwaliteit en gelijke locatie. De prijs is hetzelfde – na aftrek van de kosten van het nieuwe land in cultuur brengen – zelfs al levert dit land geen pacht op.
De prijs van het land is inderdaad niets anders dan de kapitaliseerde pacht. 
Maar zelfs in het geval van bewerkt land, betaalt de prijs alleen voor toekomstige pachten, zoals wanneer de heersende rentevoet 5% bedraagt en de pacht voor twintig jaar op een keer in voorraad wordt betaald. Wanneer land wordt verkocht, wordt het verkocht als pachtopbrengend land, en het toekomstige karakter van de pacht (die hier wordt beschouwd als een product van de bodem, maar het lijkt alleen zo) onderscheidt het onbebouwde land niet van het bewerkte land. De prijs van het onbebouwde land, evenals zijn pacht waarvan de prijs de gecontracteerde vorm van de laatste vertegenwoordigt, is helemaal illusoir zolang het land niet daadwerkelijk wordt gebruikt. Maar het wordt zo a priori bepaald en wordt gerealiseerd zodra een koper wordt gevonden. Daarom, terwijl de werkelijke gemiddelde pacht in een bepaald land wordt bepaald door zijn werkelijke gemiddelde jaarlijkse huur en de verhouding daarvan tot het totale bewerkte gebied, wordt de prijs van het onbebouwde land bepaald door de prijs van het bewerkte land, en is daarom slechts een weerspiegeling van het kapitaal dat is geïnvesteerd in het bewerkte land en de resultaten die daaruit voortvloeien. Aangezien alle land, met uitzondering van het slechtste, pacht oplevert (en deze pacht, zoals we zullen zien onder het hoofdstuk differentieelpacht II, neemt toe met de hoeveelheid kapitaal en overeenkomstige intensiteit van de landbouw), wordt de nominale prijs van onbebouwde percelen land zo gevormd, en worden ze zo goederen, een bron van rijkdom voor hun eigenaren. Dit verklaart tegelijkertijd waarom de prijs van land in een hele regio stijgt, zelfs in het onbebouwde deel (Opdyke). Landspeculatie, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten, is volledig gebaseerd op deze weerspiegeling die door kapitaal en arbeid op onbebouwd land wordt geworpen.
Tweede, de voortgang in het uitbreiden van bewerkt land vindt meestal plaats ofwel op inferieur bodem of op de verschillende gegeven soorten bodem in verschillende verhoudingen, afhankelijk van de manier waarop ze worden aangetroffen. Uitbreiding op inferieur bodem wordt natuurlijk nooit vrijwillig gedaan, maar kan alleen het gevolg zijn van stijgende prijzen, aannemend een kapitalistische productiewijze, en kan alleen het gevolg zijn van noodzaak onder elke andere productiewijze. Dit is echter niet absoluut zo. Armer bodem kan worden voorkeur gegeven aan een relatief beter bodem vanwege locatie, die van beslissende betekenis is voor elke uitbreiding van de landbouw in jonge landen; bovendien, zelfs al kan de bodemvorming in een bepaald gebied in het algemeen als vruchtbaar worden geklasseerd, kan het toch bestaan uit een motley verwarring van betere en slechtere bodems, zodat de inferieur bodem moet worden Natuurlijk, hier is de voltooiing van de vertaling:
slechtere bodem moet worden bewerkt, alleen omdat het in de directe omgeving van de superieure bodem wordt gevonden. Als inferieur bodem wordt omringd door superieure bodem, dan geeft de laatste het de voordeel van locatie in vergelijking met vruchtbaarder bodem die nog niet, of op het punt staat, deel van het bewerkte gebied te worden.
Zo was de staat Michigan een van de eerste Westelijke staten die een exporteur van graan werd.
Toch is zijn bodem in het algemeen arm. Maar zijn nabijheid tot de staat New York en zijn waterwegen via de meren en de Erie-kanaal gaven hem aanvankelijk de voordeel ten opzichte van de staten die door de natuur met vruchtbaarder bodem waren begiftigd, maar verder naar het westen lagen. Het voorbeeld van deze staat, in vergelijking met de staat New York, demonstreert ook de overgang van superieure naar inferieure bodem. De bodem van de staat New York, in het bijzonder zijn westelijke deel, is onvergelijkbaar vruchtbaarder, vooral voor de teelt van tarwe. Deze vruchtbare bodem werd door roekeloze methoden van teelt omgezet in infertile bodem, en nu verscheen de bodem van Michigan als de vruchtbaardere.
In 1838 werd tarwebloem in Buffalo naar het westen verscheept; en de tarwe-regio van New York, samen met die van Upper Canada, waren de belangrijkste bronnen van zijn voorraad.
Nu, na slechts twaalf jaar, wordt een enorme voorraad van tarwe en bloem van het westen langs het meer Erie en via de Erie-kanaal naar het oosten verscheept, in Buffalo en de aangrenzende haven van Blackrock...
Het effect van deze grote aankomsten uit de Westelijke staten – die onnatuurlijk werden gestimuleerd tijdens de jaren van de Europese hongersnood ... heeft ertoe geleid dat tarwe minder waardevol werd in westelijk New York, dat de tarwecultuur minder rendabel werd, en dat de aandacht van de boeren van New York meer werd gericht op weidehouderij en melkveehouderij, fruitteelt en andere takken van de landbouw, waarin ze denken dat het noordwesten niet zo direct met hen kan concurreren.” (I. W. Johnston, Notes on North America, Londen, 1851, I, pp.220-23.)
Derde, het is een verkeerde aanname dat het land in kolonies en in het algemeen in jonge landen die graan op goedkopere prijzen kunnen exporteren, noodzakelijkerwijs van grotere natuurlijke vruchtbaarheid moet zijn. Het graan wordt niet alleen onder zijn waarde verkocht in zulke gevallen, maar onder zijn productieprijs, d.w.z., onder de prijs die wordt bepaald door de gemiddelde winstvoet in de oudere landen.
Het feit dat wij, zoals Johnston zegt (p.223), “gewoend zijn om het idee van grote natuurlijke productiviteit en van oneindige streken van rijk land, te koppelen aan die nieuwe staten van waar de grote voorraden tarwe jaarlijks in de haven van Buffalo worden gestort,” is vooral het resultaat van economische omstandigheden. De gehele bevolking van een gebied als Michigan, bijvoorbeeld, is aanvankelijk bijna uitsluitend bezig met landbouw, en in het bijzonder met het produceren van landbouwmassaproducten, die alleen kunnen worden geruild voor industriële producten en tropische goederen. Hun gehele overschotproductie verschijnt daarom in de vorm van graan. Dit scheidt vanaf het begin de koloniale staten die zijn gesticht op basis van de moderne wereldmarkt van die van vroeger, in het bijzonder de oude tijden. Ze ontvangen via de wereldmarkt afgemaakte producten, zoals kleding en gereedschappen die ze onder andere omstandigheden zelf zouden moeten produceren.
Alleen op een dergelijke basis konden de zuidelijke staten van de Unie katoen hun hoofdproduct maken. De arbeidsdeling op de wereldmarkt maakt dit mogelijk. Dus, als het lijkt dat ze een groot overschotproductie hebben, gegeven hun jeugd en relatief kleine bevolking, is dit niet zozeer te danken aan de vruchtbaarheid van hun bodem Natuurlijk, hier is de voltooiing van de vertaling:
of de vruchtbaarheid van hun arbeid, maar eerder aan de eenzijdige vorm van hun arbeid, en daarom van het overschotproduct dat in die arbeid is geïncorporeerd.
Bovendien heeft een relatief inferieur bodem dat nieuw wordt bewerkt en nooit eerder door de beschaving is aangeraakt, onder gunstige klimatologische omstandigheden, een grote hoeveelheid plantvoeding opgeslagen die gemakkelijk kan worden geassimileerd – ten minste in de bovenste lagen van de bodem – zodat het jarenlang oogst kan leveren zonder de toepassing van meststoffen en zelfs met zeer oppervlakkige teelt. De westelijke prairies hebben bovendien het voordeel dat ze nauwelijks kosten voor ontginning vereisen, aangezien de natuur ze bewerkbaar heeft gemaakt. In minder vruchtbare gebieden van deze aard, wordt het overschot niet geproduceerd als gevolg van de hoge vruchtbaarheid van de bodem, d.w.z., de opbrengst per acre, maar als gevolg van de grote oppervlakte die kan worden oppervlakkig bewerkt, aangezien dit land de landbouwer niets of bijna niets kost in vergelijking met oudere landen. Dit is het geval, bijvoorbeeld, waar pachtboerderij bestaat, zoals in delen van New York, Michigan, Canada, enz. Een gezin bewerkt oppervlakkig, bijvoorbeeld, 100 acres, en hoewel de opbrengst per acre niet groot is, levert de opbrengst van 100 acres een aanzienlijk overschot voor verkoop. Bovendien kunnen runderen op natuurlijke weiden worden geweid bijna zonder kosten, zonder dat kunstmatige grasweiden nodig zijn. Het is de hoeveelheid van het land, niet zijn kwaliteit, die hier beslissend is. De mogelijkheid van een dergelijke oppervlakkige teelt wordt natuurlijk meer of minder snel uitgeput, namelijk in omgekeerde verhouding tot de vruchtbaarheid van de nieuwe bodem en in directe verhouding tot de export van zijn producten. "
Over,
Differentiele en absolute grondrente: probeert ... Marx aan te tonen dat het kapitalisme de landbouw omvormt tot een bedrijf zoals elk ander, dat wordt bedreven uit puur commerciële motieven; en dat de absolute grondpachten die door grondbezitters worden geëist, een last zijn voor de industriële bourgeoisie, zowel omdat ze een extra productiekost impliceert als omdat ze de prijzen van landbouwproducten verhogen, de bourgeoisie ertoe brengt om een eis te stellen voor de nationalisatie van land. Specifieker wilde Marx tonen hoe de wet van waarde het kapitalistische landbouwbedrijf regeert, net zoals het de kapitalistische industrie regeert. (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Differential_and_absolute_ground_rent)
Marx de Valse Profeet
Het was ook enigszins onvermijdelijk dat zo veel Amerikaanse intellectuelen zich afkeerden van Marx, wiens theorieën steeds meer betrokken leken bij het chaos dat de wereld had overstroomd.
Maar midcentury Amerikaanse intellectuelen konden Marx niet simpelweg negeren, vooral diegenen die al lang zijn ideeën hadden bestudeerd. In plaats daarvan moesten ze een exorcisme uitvoeren om hun teleurstelling duidelijk te maken. Marx moest worden opnieuw geinterpreteerd worden voor de eisen van een drastisch veranderde wereld. Over de loop van een decennium verscheen een volledig andere Marx op het Amerikaanse toneel. Marx de profeet werd vervangen door Marx de valse profeet.
Het feit dat deze scherpe transformatie niet alleen een verschijnsel was in de grotere intellectuele cultuur, maar ook in de geesten van individuele denkers, getuigt van de kracht van de twintigste-eeuwse historische krachten.
Het project van het herdenken van Marx hielp de midcentury liberale gedachtevormen te definiëren. Zoals we hebben gezien, had dit veel te maken met Roosevelts New Deal, die Marx in de geesten van veel Amerikaanse radicalen succesvol verving. Maar het had ook veel te maken met de Koude Oorlog. In feite is midcentury liberale gedachtevormen, voor beter of slechter, nu bekend als simpelweg Koude Oorlog liberalisme. Koude Oorlog liberalen gebruikten Marx als een integrerende kracht om hun opvattingen af te stemmen op een wereld in beweging. Maar ze gebruikten Marx niet als een bron van positieve inspiratie. In plaats daarvan werd Marx hun bête noire - het zwarte schaap. Het is moeilijk om precies te bepalen wanneer dit project begon, of wie het begon.
Het liberale anti-Marx project begon in stoten en starten voordat het uitgroeide tot een lawine. Een plausibel beginpunt zou de publicatie van Isaiah Berlins geprezen biografie uit 1939, "Karl Marx: His Life and Environment," kunnen zijn (The False Prophet, Karl Marx in America, Andrew Hartman).
... Volgens Hartman is "Marx" aan de vierde euforie begonnen in de VS, waar hij verschillend gewaardeerd wordt. In 2002 werd hij nog bejubeld door de economist als de ziener, en later in de occupy-beweging werd hij als referentie gebruikt, maar in het huidige tijdperk wordt hij vooral gebruikt [is dit ooit wel anders geweest] in de "socialistische" velden om hun eigen ideologie uit te bouwen, vooral door Sanders in de ogen van Hartman.
... [andere interessante passages gaan over] politieke vrijheid, in referentie aan Marx's essay On the Jewish question. Hier gaat Marx in tegen Bruno Bauer (een antisemiet) over de rol van religie in de relatie met politieke vrijheid:
- Nergens, ... “dringt sociale ongelijkheid zich harder op dan in de oostelijke staten van Noord-Amerika, omdat ze nergens minder verhuld wordt door politieke ongelijkheid.”
- Occupy Wall Street creëerde een opening voor links intellectueel leven, zoals die sinds de jaren zestig nog niet bestond. Er was een toenemende belangstelling voor het werk van een groot aantal linkse denkers, waaronder Naomi Klein, misschien wel de meest prominente intellectueel van de antiglobaliseringsbeweging, en Slavoj Zizek, de controversiële Sloveen die Marx, Hegel en de Franse psychoanalyticus Jacques Lacan aan de orde stelde in de hedendaagse politieke cultuur. Graebers boek ... Debt: The First 5,000 Years, waarin hij betoogde dat schulden lange tijd institutionele vormen van hiërarchie hadden gevormd, werd een soort bijbel voor de jonge Occupy-activisten, geketend door studieleningen.
Karl Marx's America
De kolonisten die zich in de 17e eeuw in de Verenigde Staten vestigden, kwamen hier om drie belangrijke redenen:
- 1) om te ontsnappen aan religieuze vervolging;
- 2) om te ontsnappen aan onderdrukking; en
- 3) voor betere economische kansen.
... en dan nog een passage over Eric Hobsbawn en het ontstaan van het communisme in de VS:
"De overgang van een naar binnen gerichte Socialistische Partij naar een naar buiten gerichte Communistische Partij was niet uniek voor de Verenigde Staten. De historicus Eric Hobsbawm schreef dat elke 'Communistische Partij het kind was van twee slecht passende partners, een nationale linkse en de Oktoberrevolutie.' In de Verenigde Staten was dit partnerschap minder slecht passend dan elders. In zijn vroege stadia waren veel leden van de Amerikaanse Communistische Partij immigranten, vooral Russen en Oost-Europese. Als gevolg daarvan waren Amerikaanse communisten onverhoudingsmatig gevoelig voor gebeurtenissen in Rusland. Russofilie betekende niet altijd dat de gebeurtenissen in de Amerikaanse arbeidersklasse werden genegeerd. Maar toen veel van die arbeiders meewerkten aan of zelfs juichten bij de onderdrukkende nasleep van de oorlog, brak het geloof onder marxisten in de Amerikaanse arbeidersklasse. Dit bracht de Amerikaanse communisten in een ongemakkelijke positie. Zonder steun van de arbeidersklasse was het een hopeloze missie om een Amerikaanse versie van de Bolsjewistische Revolutie of enige vorm van marxistische revolutie te ontbranden." (THE SECTARIAN ORIGINS OF THE AMERICAN COMMUNIST PARTY, hoofdstuk drie)
--
* - Hartman's onderzoek richt zich op de geschiedenis van de VS, vooral op het gebied van thema's als conservatism, culturele geschiedenis, intellectuele geschiedenis, onderwijs, en Karl Marx en Marxism.
Reacties