Mea Culpa. Soy Boomer.

In een discussie op verschillende plaatsten kwamen we te praten over statistiek, over boomers en impliciet ook nog over academici.

Boomers zijn egoïsten. Laten we daarmee beginnen. Ik zit zelf op de rand van de boomer-generatie of van het tijdsframe waarin deze generatie gedefinieerd wordt. Vorig jaar of nog eerder werd ik al een keer attent gemaakt op filmpjes op het internet waarin Boomers grapjes maken ten koste van werknemers in de hospitality-business, en zelf was ik ook iemand die zoiets deed. Blijkbaar. Ik weet het precieze voorval niet, maar als ik in een café kom dan maak ik wel vaker een toespeling op iets waarin je een offensieve houding zou kunnen terugvinden.  

En omdat er nu een nieuw voorbeeld kwam, boomers denken altijd vanuit hun positie, ben ik wat dieper gaan graven. Zodoende kwam ik op het boek van Bruce Cannon Gibney: een generatie van

Sociopaths. Daarin onderzoekt de auteur allerlei ontwikkelingen in de VS - zijn Europese boomers identiek aan hun Amerikaanse soortgenoten, is dan ook nog een vraag -  zoals op het gebied van investeringen. Door de boomer zijn investeringen vooral business gericht gaan worden en is het percentage overheids-investeringen afgenomen. Het totaal aan investeringen is dus gelijk gebleven, maar fundamenteel onderzoek is in het geding gekomen, omdat bij investeren het enkel nog gaat om toepassingen en dan vooral hoe kunnen we geld verdienen aan consumenten. (Gedrags)economie dus.

In dat zoektochtje kwam ik ook op een ander onderzoek, van Paulina Borsook, die de opkomst van het  Tech Fascism had aangekondigd, bij de vorige Internet / nieuwe economie hype, rond 2000. 

Zelf geloof ik in dat laatste fenomeen (want ik denk inderdaad dat bedrijven als Amazon en Microsoft - en laten we Musk niet vergeten, met zijn roman (fascist) salute - gebruikers in de tang hebben en dat wat hun product - inmiddels een service die enkel nog via de cloud beschikbaar is, storingsgevoelig begint te worden, en waar je nooit meer los van komt, alsof het een verslaving is en dat hun service niet per sé goed is voor het welzijn van de wereld, om het zo te zeggen), maar ik weet ook dat wanneer je een boek leest  er vaak wat rommelt in de onderbouwing. 

In het geval van "Sociopaths" bijvoorbeeld, heeft de onderzoeker, het DSM systeem van mentale ziektes als uitgangspunt genomen, maar zonder enige duidelijke statistiek. Sterker nog die statistiek ontbreekt geheel.

Wel concludeert hij aan het eind dat niet elke boomer een sociopath is, maar dat er onder boomers meer sociopath zijn dan onder andere generaties.

Maar ben ik daardoor een sociopath, omdat ik op de grens van de boomer-populatie rondzweef?

Het gemak waarmee niet boomer-generaties (uit mijn hoofd weet ik niet welke generaties dat /er allemaal zijn) de boomers veroordelen, lijkt ook niet erg wetenschappelijk. Sterker nog ik denk dat veel niet boomers boos zijn juist op die boomers, omdat deze huizen bezitten en zij zelf "have-nots" zijn.

En dan is er nog het punt van de generatie op zich. De theorie van generaties die uit de sociologische hoek komt, staat zelf ter discussie, want hoe kan je statistisch gezien, elke generatie afbakenen en hoe kan je met statistiek bewijzen dat die generaties bestaan.

Op dit moment zijn alle Ai / IT investeringen nagenoeg gebaseerd op een wiskundig trucje en dat is precies de statistiek. Maar nergens in de wetenschap wordt onderzocht wat de neven-effecten van die AI-trends zijn, noch of het fundamenteel wel klopt [Als je moeite doet is er wel een geluid die wijst op de fouten die Bayes-statistiek in zich herbergt, maar dat is een speld in een hooiberg]. Dit past bij het eerder genoemde onderzoek van de sociopaths, waar applicatiegericht onderzoekt een groei heeft vertoond, ten koste van "fundamenteel" onderzoek. Ook die dichotomie mag je niet gebruiken, want die is niet wetenschappelijk verantwoord.

Dan de academici (en de cultuur). In "die" andere discussie gin het over statistiek, over R en Chi en en passant over academici - ook over Ai en haar problemen die de Big Tech even onder het vloerkleed schuift. Toen het over statistiek speelde ik even mee, als vertegenwoordiger van het kamp van leken, maar nu ik serieus hier op terugkom, denk ik dat ik meer dan gemiddeld van statistiek weet, meer dan de gemiddelde academische onderzoeker. Ik denk dat er nog steeds academici zijn die het werk van Nassim Taleb niet kennen, niet weten dat de normaal-distributie niet altijd werkt en wanneer je in de financiële wereld zit, meer dan gemiddeld met statistiek en uitzonderingen wordt geconfronteerd. 

Dus ik nam die statistiek-discussie niet erg serieus, en zeker niet het feit dat een master dan wel promotie-"student" de (statistische) waarheid in pacht heeft. Onderzoek is bijna altijd ideologisch getint. En het leven p`de Academie, is verre van rationeel.

Maar goed dat ter zijde. Waar het mij achteraf vooral om ging, was de vraag, of die academici ook daadwerkelijk betere mensen zijn. Want als er - terecht of niet - een cultuur is van techno fascisme, dan wel van boomers-egoïsme, en mogelijk dat die met elkaar te maken hebben, wat doet dan de academische wereld hiertegen? Zorgt een academische studie ook voor betere mensen?

En daarmee kwam ik - de discussie was al lang ten einde - op een heel ander punt, namelijk het cultuurverschil hieromtrent tussen Nederland en Spanje. Nederland duidelijk met een merites-cultuur, waar "enkel" de merites tellen en Spanje - maar voor buurland België geldt dit volgens mij ook al -veel meer een relatiegebaseerde cultuur. Deze heeft een slechte naam, zeker in Nederland waar merites altijd beter zijn. In Spanje (en België) willen ze je eerst kennen, in Nederland is het voldoende dat ze weten of je een master (liefst twee) op je naam hebt staan, nog beter, dat je bent gepromoveerd. In het gezelschap gaat het inderdaad om iemand die een tweede master doet (Nederlandse achtergrond) en iemand anders die een promovendus is (Spaans).

In Spanje, en in de jaren dat ik hier woon, praten we onder vrienden bijna nooit over werk, of welke opleiding je hebt gehad. In Nederland begint het daarmee. Sterker nog, ik denk dat vriendschap gebaseerd is op een soort-zoekt-soort-fenomeen van gelijkgestemden.  De promovendus weet meer vrienden te verzamelen dan de bachelor.

Maar is de promovendus ook een beter mens? Of diegene met die (tweede) master? Ik denk van niet. En als ik terugkijk op mijn leven dan heb ik denk ik toch mijn wereldbeeld en mensbeeld voornamelijk opgebouwd door mijn reiservaringen. Mijn studie heeft nauwelijks mijn wereldbeeld of mensbeeld veranderd.

Ik denk inderdaad dat die tweedeling van onderzoek, aan de ene kant bedrijfsgericht en aan de andere kant meer neutraal onderzoek, als dat er al is, er steeds meer toe heeft geleid dat de academische wereld zelf ook meer toepassingsgericht is geworden en dus in dienst staat van het kapitalisme, waar ik overigens geen pertinente tegenstander van ben. Het is een systeem dat zeker niet goed werkt, tot excessen leidt die nu vooral in de VS zichtbaar worden, idiote ongelijkheid, maar dat er gewoon geen alternatief is. Wetenschap of niet.

Maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die geen master hoeven. Ook al zijn ze intelligent. En zich wars houden van alles wat naar de academie ruikt, of waar je mee moet doen aan de laatste inzichten op het gebied van coaching of psychische hulp puur omdat de wetenschap zegt dat het helpt. Welke wetenschap dan precies? [ik realiseer me dat dit een thema apart is, waar De Deskundigheid wel van zijn voetstuk is gevallen, maar desondanks het systeem nog wel in leven blijft]

Misschien is het wel zo dat er steeds minder mensen zijn die hun authenticiteit - en vooral hun integriteit - weten te behouden, in de stroom van modernisme waar je het (techno) kapitalisme ingezogen wordt. Je ontkomt er bijna niet aan om niet mee te doen. Want alles is techniek, verslaving (streaming video), en economie (geld verdienen), waar kapitaal de dienst uit maakt. Op een gegeven moment doen al die masters er niet meer toe, en is promoveren een circusact in de academische wereld die haar geld ontvangt van de subsidies van de tech-bedrijven, zodat zij her en der nog een kandidaat kunnen sourcen, net als een club een jong talent er uit weet te vissen.

De Datascientist is volgens de studies van Microsoft een van de eerste functies die door AI overgenomen gaan worden. Dat staat dan weer volop op linkedin, en linkedin is natuurlijk van Microsoft, dus als je daar de verkeerde dingen zegt, dan kan je je toekomst wel afschrijven. 

"Ah je staat niet op linkedin?"

Ja, wat moet ik dan nog zeggen. Je hebt helemaal geen toekomst.

--