De grote drie in economie - Hoe Marx Radicaliseerde

 The Big Three in Economics, is en boek van Mark Skousen over Adam Smith, Karl Marx & John Maynard Keynes. Het is een boek uit 2007, en dat alleen al geeft aan hoe belangrijk dit boek is en de visie van de econoom over de drie grootheden.

• Introduction ix 
  
  
  
  
• Chapter 1. Adam Smith Declares an Economic Revolution in 1776 3
• Chapter 2. From Smith to Marx: The Rise and Fall of Classical Economics 46
• Chapter 3. Karl Marx Leads a Revolt Against Capitalism 64
• Chapter 4. From Marx to Keynes: Scientific Economics Comes of Age 105
• Chapter 5. John Maynard Keynes: Capitalism Faces Its Greatest Challenge 133
• Chapter 6. A Turning Point in Twentieth-Century Economics 163
• Chapter 7. Conclusion: Has Adam Smith Triumphed Over Marx and Keynes? 191

Dit onderdeel gaat enkel in - en is haast een letterlijke vertaling van - het deel over Marx, en hoe deze aan zijn radicale ideeen kwam.

--

Marx wordt een universiteitsradicaal. Het geloof van Marx werd bijna onmiddellijk op de proef gesteld bij het bijwonen van de Universiteit van Bonn, waar hij, zoals veel eerstejaarsstudenten, meer uitgaf

tijd drinken en drinken dan studeren. Hij stapelde rekeningen op, voegde zich bij een geheime revolutionaire groep, en raakte gewond in een duel. Later was hij gearresteerd voor het dragen van een pistool, en gevangen gezet voor baldadigheid. 

Zijn vader hoopte zijn oudste zoon te hervormen door hem over te plaatsen naar de beroemde universiteit van Berlijn, waar Marx de volgende vijf jaar doorbracht jaar. Maar zijn ongedisciplineerde levensstijl ging door. Hij las gretig en leefde het leven van een bohemien. Hij vond zichzelf een dichter, vertaald Griekse toneelstukken, en vulde zijn notitieboekjes met donkere tragedies en romantische poëzie. Hij werd lid van de Doctor's Club (Doktorklub), een kleine vereniging van radicale jong-hegelianen.

Medestudenten beschreven hem als een briljante geest en wezen meedogenloos eigenwijs, zijn donkere prikkelbare ogen uitdagend staren.

Zijn zwarte baard en dikke haardos, zijn schelle stem en gewelddadige humeur, viel op. Hij was zo uitzonderlijk donker dat zijn familie en vrienden noemden hem 'Mohr' of 'Moor'. Tijdens zijn studententijd, hij werd kleurrijk beschreven in een kort gedicht ...

De invloed van radicale Duitse filosofen. Twee radicale filosofen hebben Marx tijdens deze colleges enorm beïnvloed: G.W.F. Hegel (1770-1831) en een tijdgenoot, Ludwig Feuerbach (1804-1872). Van Hegel ontwikkelde Marx de drijvende kracht achter zijn ‘dialectisch materialisme’ – dat alle vooruitgang bereikt door een conflict. Uit Feuerbachs The Essence of Christianity (1841) rationaliseerde Marx zijn mythische kijk op religie en zijn afwijzing van het christendom. God heeft de mens niet geschapen; de mens heeft God geschapen!

Engels beschreef de bevrijdende impact van Feuerbachs boek: “In één blaas het. . . plaatste het materialisme weer op de troon. . . . De spreuk was kapot . . . . Het enthousiasme was universeel: we waren allemaal voor de moment Feuerbachians” (Padover 1978, 136).

De ouders van Marx maakten zich zorgen over hun verloren zoon die... wilde schrijver en criticus worden in plaats van advocaat. Zijn brieven onthullen de vaak harde correspondentie tussen hem en zijn ouders. Zijn vader, Heinrich, was een klassieke liberaal en een verdediger van burgerlijke cultuur, dus men kan zich zijn wanhoop over zijn zoon voorstellen. Zijn brieven beschuldigden Karl ervan “een slordige barbaar, een asociale” te zijn persoon, een ellendige zoon, een onverschillige broer, een egoïstische minnaar, een onverantwoordelijke student en een roekeloze verkwister,” allemaal nauwkeurige beschuldigingen die Marx zijn hele volwassen leven achtervolgde. Heinrich Marx schold,

"God Help ons! Wanorde, bedwelmend gedobbel in alle wetenschappen, bedwelmend piekeren bij de sombere olielamp; barbaarsheid in een geleerde

kamerjas en onverzorgd haar' (Padover 1978, 106-07). In een andere brief, beschuldigde hij Karl ervan bezeten te zijn door een “demonische geest” die "vervreemdt je hart van fijnere gevoelens" (Berman 1999, 25). Deze brief van Karls vader zou echter niet de enige keer zijn dat Marx van duivels gedrag zou worden beschuldigd.

De duivelsverzen van Marx. Een van de nachtmerrieachtige aspecten van Marx' leven was zijn fascinatie voor Goethe's Faust, het verhaal van een jonge man die in oorlog is met zichzelf over goed en kwaad en sluit een pact met Satan. Faust wisselt zijn ziel (via zijn tussenpersoon Mephistopheles) voor een leven van plezier en voor het recht om uiteindelijk de wereld te beheersen door middel van massale georganiseerde arbeid. Goethes Faust was zijn hele leven de bijbel van Marx.

Hij leerde hele toespraken van Mefistofeles uit zijn hoofd en kon reciteren lange passages naar zijn kinderen. (Hij hield evenzeer van Shakespeare, die) hij citeerde ook regelmatig.)

Terwijl hij in 1837 aan de universiteit van Berlijn studeerde, schreef Marx romantische verzen opgedragen aan zijn verloofde, Jenny von Westphalen.

Een van deze gedichten, 'The Player', werd in 1841 gepubliceerd in een Duits literair tijdschrift, Athenaeum (herdrukt in Payne 1971, 59). Het beschrijft een violist die de machten der duisternis oproept. De speler, ofwel Lucifer of Mephistopheles, moedig verklaart,

(... het gedicht)

Marx schrijft een Griekse tragedie

...

Marx’ fixatie op zelfdestructief gedrag was wijdverbreid door het grootste deel van zijn leven. Hij componeerde en publiceerde zelfs een heel boek over zelfmoord terwijl hij in 1835 in ballingschap leefde in België. En hij vertaalde de werk van Jacques Peuchet met details over vier zelfmoorden, drie

door jonge vrouwen. De focus ligt op het industriële systeem dat suïcidaal gedrag aanmoedigen (Plaut en Anderson 1999)

Marx trouwt en verhuist naar Parijs. Marx verliet uiteindelijk Berlijn op grond van het feit dat het universiteitsbestuur was overgenomen door anti-hegelianen. Uit angst voor zijn Ph.D. proefschrift over Griekse filosofie zou worden afgewezen, legde hij het voor aan de Universiteit van Jena, die het zonder enige aanwezigheidsvereisten accepteerde. In 1842 werkte hij korte tijd als redacteur van een Duitse krant, onverschrokken de vrijheid van meningsuiting verdedigen. Hij nam ontslag toen de censoren dat deden het onmogelijk voor hem om verder te gaan.

In 1843 trouwde Marx met zijn tienerliefde en buurman, Jenny von Westphalen, over bezwaren van beide families. Jenny, vier jaar ouder dan Marx, was de dochter van baron Johann Ludwig von Westphalen, een rijke aristocraat die de Pruisische regering in de gemeenteraad. Nadat de baron stierf, leefden de Marxen buiten de vrijgevigheid van de barones. Jenny was diep toegewijd aan Karl en zijn revolutionaire ideeën. Voor de rest van hun leven waren ze onafscheidelijk door armoede, ziekte en mislukking. Hun liefde was diep en blijvend, hoewel niet zonder hartzeer en moeite. Ze wisselden talloze liefdesbrieven uit. Ze kregen zes kinderen, hoewel slechts twee dochters overleefde hen.

In minder dan een jaar verhuisden Karl en zijn nieuwe vrouw naar Parijs, waar hij werd redacteur van een maandelijks Duits tijdschrift. Karl en Jenny Marx hield van Parijs en de Franse cultuur. Hier had Marx weinig interesse in het omgaan met Bastiat en de Franse laissez-faire school - hij noemde Bastiat later de meest “oppervlakkige” apologeet van de “vulgaire” econoom” (Padover 1978 [dit schrijft marx overigens gewoon in zijn voorwoord bij Das Kapital]) – maar viel onder de radicale Franse socialisten, waaronder Pierre Proudhon en Louis Blanc. Hij dook in oceanen van boeken en gingen vaak drie tot vier dagen zonder slaap (Padover 1978). Toen hij de klassenstrijd uit de eerste hand zag, schreef hij:

welsprekend van vervreemding en arbeidsleed onder het kapitalisme in The Economische en filosofische manuscripten van 1844, een compilatie van artikelen die pas in 1932 werden gepubliceerd.

Marx ontmoet Friedrich Engels. In Parijs ontmoette Marx zijn levenslange wapencollega, Friedrich

Engels (1820-1895). 1.80 meter lang, blond, Teutoons ogend met koude blauwe ogen had Engels een kritisch oog voor detail. Samen Marx en Engels begon te werken aan een boek waarin hij hun socialistische rivalen aanviel.

Het zou een hechte samenwerking worden die nog veertig jaar zou duren, tot Marx stierf in 1883.

Engels, de zoon van een rijke Duitse industrieel, haatte zijn tirannieke vader en zijn “saaie, vuile en afschuwelijke” bedrijf, zelfs als hij behaalde zelf financieel succes met het runnen van een textielbedrijf in Manchester (hoewel er geen bewijs is dat hij de toestand verbeterde) van zijn werknemers). Engels was net zo fascinerend als Marx: een begaafd cartoonist, een expert in militaire geschiedenis en een meester van bijna twee dozijn talen. Als hij opgewonden was, kon hij „stotteren in twintig talen”! Hij

was ook een beruchte rokkenjager.

De invloed van Engels op Marx was tweeledig: dankzij zijn enorme financiële middelen kon hij Marx tientallen jaren subsidiëren, en hij speelde een cruciale rol in het sturen van Marx’ denken in de richting van de politieke economie.

Engels' eigen werk, The Condition of the Working Class in England in 1844, had een diepgaande invloed op Marx, en het was Engels die Marx tot revolutionair communisme bekeerde, en niet andersom. Hij was co-auteur van Het Communistisch Manifest, maar op elke andere manier leefde in de schaduw van de grote filosoof. Engels overleefde Marx met een decennium, corresponderend met revolutionairen, redigeerde en publiceerde Marx’ boeken, en hield de marxistische

vlam in brand.

De grootste criticus ter wereld.

Het hatelijke karakter van de stijl van Marx en Engels was duidelijk in de titel van hun eerste samenwerking: Critique of Critical Critique! (Een meer smakelijke titel, De Heilige Familie, werd bovenop de omslag gelegd terwijl het boek werd gedrukt.) Deze nadruk op het opsporen van fouten weerspiegeld Marx' harde vijandigheid en zijn warmbloedige woede tegen zijn vijanden.

“Hij hekelde iedereen die zich tegen zijn mening durfde te verzetten” (Barzun). Hij initieerde de praktijk van 'partijzuiveringen', wat een generatie later zou worden geperfectioneerd door Lenin en Stalin (Wesson). In 1847 reageerde hij op de The xxx. van collega-socialist Proudhon Philosophy of Poverty, schreef Marx een bijtende repliek, The Poverty of Philosophy. Als het Guinness Book of World Records de World's Meest kritische man, Marx zou de prijs gemakkelijk hebben gewonnen. Bijna

al zijn boektitels bevatten het woord 'kritiek'. Hij schreef spaarzaam over de gelukkige wereld van het utopische communisme, wonderbaarlijk over de gebreken van het kapitalisme

Marx schrijft een krachtige polemiek. Het leven van Marx in Parijs duurde niet lang. Hij werd verbannen wegens het aanzetten tot revolutie in Duitsland. Hij vertrok naar Brussel, de eerste fase van een leven van permanent verbannen. Het was in België dat Marx en Engels opdracht kregen van de

De in Londen gevestigde League of the Just, later omgedoopt tot de Communist League, om hun beroemde pamflet, The Communist Manifesto, te schrijven.

Het Communistisch Manifest, de definitieve versie geschreven door Marx, was een krachtige oproep tot wapens, een krachtige weerspiegeling van het nieuwe machinetijdperk en nieuwe ontberingen als mannen, vrouwen en kinderen verhuisden naar enorme chaotische steden, werkten zestien uur per dag in fabrieken, en vaak leefde in wanhopige ellende. “De bourgeoisie, waar ze ook de... overhand heeft een einde gemaakt aan alle feodale patriarchale, idyllische relaties.. . . Er is geen andere band tussen mens en mens overgebleven dan naakt eigenbelang, dan harteloze ‘contante betaling’.” Bijgevolg, “

de bourgeoisie heeft haar aureool ontdaan van elk beroep dat tot nu toe werd geëerd en keek met eerbiedig ontzag op. Het heeft de arts bekeerd, de advocaat, de priester, de dichter, de man van de wetenschap in zijn betaalde loonarbeiders.” Verder: "alles wat vast is, smelt in de lucht, alles wat heilig is, is" ontheiligen." Kapitalisme "heeft naakt, schaamteloos, direct, brutaal vervangen" uitbuiting” (Marx en Engels 1964).

Toen het manifest in februari 1848 in het Duits werd gepubliceerd, de timing kon niet beter zijn geweest. Tegen de zomer komen arbeiders in opstand verspreid over heel Europa - in Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Italië. Beelden van de Franse Revolutie een generatie eerder domineerden

de geest van de tijd. De Europese opstanden waren echter snel onderdrukt en Marx werd gearresteerd door de Belgische politie voor het besteden van zijn erfenis van zijn vader (6.000 goudfranken) op het bewapenen van Belg arbeiders met geweren. Hij werd in 1849 vrijgelaten uit de gevangenis en verhuisde naar Keulen, Duitsland, waar hij een ander tijdschrift uitgaf. het laatste nummer

werd gedrukt in rode inkt, de revolutionaire kleur.

Hongerige jaren in Londen. Marx kwam voortdurend in de problemen en was voortdurend op de vlucht.

Nadat hij in augustus 1849 uit Duitsland was verdreven en diep depressief was door het mislukken van de arbeidersrevoluties, verhuisde hij met zijn vrouw en hun drie kinderen. Dit zou zijn laatste worden

Actie. De volgende dertig jaar zou hij leven, onderzoeken en schrijven de grootste burgerlijke stad ter wereld. 

De eerste zes jaar in Londen waren moeilijke tijden voor de familie Marx, die leden aan een ernstige ziekte, vroegtijdige dood en wanhopige armoede. Marx verpande alles om zijn gezin in leven te houden - het gezin zilver, linnengoed, zelfs de kinderkleding (Padover 1978, 56). Terwijl het gezin woonde in een klein appartement in Soho, een Pruisische politie spion kwam langs in 1853 en maakte een gedetailleerd rapport:

...

Dat hij in de armoedigste wijken van loonden leefde, waar thuis alles kapot en er ellendig uit zag, maar niks van al dit deerde marx en zijn vrouw..

...

Marx, die in ellende en verdriet leefde, was constant blut en nam... weinig kansen op werk. Wat hij deed was voornamelijk parttime journalist voor de New York Daily Tribune en andere kranten.

Hij weigerde koppig om 'praktisch' te zijn, en soms moest Engels... ghostwrite zijn artikelen. Drie van Marx’ jonge kinderen stierven aan ondervoeding en ziekte. Zo was het leven van dit demonische genie en zijn lankmoedige vrouw.

... hij werkt hij als kerstcadeau een levensgroot beeld van Zeus. lange laat hij zijn groeien...

...

Marx: rijk of arm?

In 1856 begon het eindelijk op te zoeken voor Marx. Geld van Engels en dankzij een erfenis van de nalatenschap van Jenny's moeder kon de familie Marx verhuizen van Soho naar een mooi huis in het modieuze Hampstead. Plotseling Marx begon het leven te leiden van een burgerlijke heer, gekleed in een japon jas, hoge hoed en monacle. De Marxen gaven feesten en ballen, en naar badplaatsen gereisd. Marx speelde zelfs op de aandelenmarkt. Hij speculeerde in Amerikaanse aandelen en Engelse naamloze aandelen, en realiseerde voldoende winst om Engels in 1864 te schrijven: "De tijd is nu gekomen wanneer je met verstand en heel weinig geld echt een moord kunt doen in Londen." Details van zijn speculaties zijn echter verloren gegaan (Payne 1968, 354; Noord 1993, 91–103).3

...

Sympathieke historici hebben altijd de slechte omstandigheden opgemerkt waaronder Marx leefde, maar gedurende het grootste deel van zijn leven was het niet voor gebrek aan geld. Historicus Gary North onderzocht het inkomen van Marx en bestedingspatroon, en concludeerde dat, behalve voor zijn zelfopgelegde armoede van 1848-1863, Marx smeekte, leende, erfde en gaf uit rijkelijk. In 1868 bood Engels aan om alle schulden van de Marxen af ​​te betalen en Marx voorzien van een lijfrente van £ 350 per jaar, een opmerkelijk bedrag op de tijd. North concludeert: “Hij was slechts vijftien jaar van zijn leven arm vijfenzestigjarige carrière, grotendeels te wijten aan zijn onwil om zijn doctoreren en gaan werken. . . . De filosoof-econoom van klassenrevolutie - de 'Rode Dokter van Soho' die slechts zes jaar doorbracht in die vervallen buurt - was een van de rijkste van Engeland burgers tijdens de laatste twee decennia van zijn leven. Maar hij kon niet maken eindigt elkaar. . . . Na 1869 plaatste Marx' regelmatige jaarlijkse pensioen hem... in de bovenste twee procent van de Britse bevolking in termen van inkomen” (Noord 1993, 103).

Dan Het Boek...

Er werden slechts duizend exemplaren gedrukt en het werd vooral langzaam verkocht omdat “Das Buch” theoretisch abstract en scholastisch was dicht, met meer dan 1.500 geciteerde bronnen. De recensies van Capital waren bijna universeel arm, maar door de inspanningen van Engels en anderen

die-hard supporters, het werk werd in 1872 in het Russisch vertaald en Frans in 1875. De Russische uitgave was een gedenkwaardige uitgave gebeurtenis, waarbij de tsaristische censoren gelukkig voorbijgingen als "niet-bedreigende" hoge theorie.

Het werd zwaar bestudeerd door Russische intellectuelen en uiteindelijk werd het een kopie viel in handen van Vladimir Ilich Ulyanov-V.I. Lenin. Het was Lenin, De machtigste leerling van Marx, die Marx aan het licht bracht. "Zonder Marx zou er geen Lenin zijn geweest, zonder Lenin geen communist

Rusland” (Schwartzchild 1947, vii). De Engelse editie verscheen pas in 1887. In 1890 werd een Amerikaanse editie een bestseller en de oplage van 5.000 was uitverkocht snel omdat Capital werd gepromoot als een boek dat lezers informeert "hoe kapitaal te accumuleren" - een cursus over geld verdienen! (Padover).

De meeste economen vragen zich af hoe zo’n ‘lang, uitgebreid, abstract, vervelend, slecht geschreven, moeilijk labyrint van een boek de Talmoed en Koran voor de halve wereld” (Gordon 1967). De marxisten antwoorden: "Dat is het mooie ervan!" Kapitaal heeft overleefd en bloeide als een klassieker, deels vanwege zijn intellectuele aantrekkingskracht. volgens een eminente socialist, heeft het prestige van het Kapitaal veel te danken aan ‘zijn onverteerbare’ lengte, zijn hermetische stijl, zijn opzichtige eruditie en zijn algebraïsche mystiek' (Wesson 1976).

...