Wat kom je hier doen? (dag 1 van de inval Rusland in Oekraine)

 Wat kom je hier doen, zou je als een normale vraag kunnen zien. In een winkel is de aanwezigheid van een klant verbonden met het doel om iets te kopen. Of je daar dan weer iets achter moet zoeken is een andere vraag. 

Bij een bezoek aan vrienden is het doel, gezelligheid. De tijd doorbrengen met goed gezelschap.

Bij het werken voor een bedrijf is de relatie nog normaler. Je vervult een rol binnen een groter proces. Er is vraag naar kennis en kunde en daarin ben jij een van de spelers. En als je dan met pensioen gaat, is dat hele circus voorbij en kan je terugkijken op een leven waarin je een bijdrage hebt geleverd aan de maatschappij. Dat is het natuurlijk. een bijdrage leveren aan de wereld.

Die wereld begint thuis. Je doet mee met het gezinsleven en op een moment vlieg je de deur uit. Net zoals een vogel die het nest verlaat. Dan trek je de wijde wereld in.

Voor sommigen blijft dat gezin een rol spelen, later bijvoorbeeld wanneer je ouders op leeftijd raken en nu zelf zorg nodig hebben. Dat hele idee van mantelzorg is daar voor bedoeld: je geeft iets terug, aan de maatschappij, via je oorspronkelijke gezin, waar je opgegroeid of door groot gebracht bent.

Dan is de bijdrage aan het aardse leven voor iedereen anders. Sommige bijdrage zijn gigantisch, en over figuren als Newton of Socrates, spreken we nu nog. Om over een figuur als Jezus of Boeddha maar niets te zeggen.

Maar dan je eigen rol. In dat geheel. ben je daar zelf tevreden mee? Is de maatschappij je dankbaar. Juist wanneer er iemand overlijdt dan is daar even aandacht voor. Zoals gisteren wanneer iemand in de financiële wereld te vroeg overlijdt aan Corona nog wel. Er komt dan toch even een soort evaluatie van zijn (in dit geval) rol.

Soms verdwijnt een ouder te vroeg van het toneel, en daar kan je dan de zin van afvragen. Hoe komt het dat iemand zo vroeg overlijdt en anderen het eeuwige leven lijken te hebben. Dit alleen al bespreek baar willen maken is haast een taboe.

Het leven is een avontuur, lees ik ergens. Zijn we avontuurlijk genoeg geweest in ons leven. Hebben we "eruit" gehaald wat er in zat. Onmogelijke vragen. Of antwoorden.

Ben ik goed ontwikkeld, of heb ik me verschuild achter een masker. Ben ik echt geworden, of (mezelf) gebleven?

Onlangs sprak ik met mijn vrouw over vroeger. Dan zie je dat beeld van toen, met al die energie, waar de toekomst nog voor je ligt. In de economie leeft de gedachte dat de toekomst onzeker is. En niets lijkt minder waar. Leef de dag, carpe diem, ook hier is het verleden al een keer geweest...

Als je twintig bent stel je je die vraag niet. Wat kom je hier doen?

De een vat zijn rol in het leven serieuzer op dan de ander. Het leven als spel waar je aan mee kan doen.

Misschien klopt de vraag gewoon niet, begint het daarmee. Wat kom je hier doen, terwijl niemand je gevraagd heeft te komen - Je ouders misschien / zonder precies te weten hoe "dat leven" eruit zou gaan zien,

-- foto: 

https://sabrinajanssen.nl/wat-kom-je-hier-doen/