Weerstand tegen mijn boek (1)

Ik ben aan een boek begonnen. Al wat langer geleden. Vorig jaar al, had ik een idee, ben ik aan het schrijven gegaan, en toen is het zo rond het coronavirus gestopt en in de corona quarantainetijd heb ik het idee opnieuw opgepakt en ben toen groten delen opnieuw gaan schrijven.

Wel lag de structuur al vast, dat merk ik ook nu, dat ik twijfel over de inhoud, dat de grote lijnen behouden blijven.

Waar gaat het over? In feite komen in het boek twee verhalen bijeen. het eerste verhaal is over een fenomeen waar ik al langer geïnteresseerd in ben, en dat is van een model. Een communicatiemodel kan heel effectief blijken bij het inzichtelijk maken van complexe situaties. Sinds ik werk heb ik modellen gezien en gebruikt, maar zelfs daarvoor al, toen ik over psychologie las in boeken die thuis in de boekenkast stonden, was ik geïnteresseerd geraakt voor een model dat iedereen wel kent, en de vier temperamenten verbeeldt (afgeleid van vloeistoffen in het lichaam, sanguine, flegmatisch, melancholisch en cholerisch). Later kwam ik iemand in mijn studententijd tegen die was bezeten van astrologie en die maakte er een sport van om de gasten in het café te portretteren al naar gelang hun (meestal een zij) dierenriemteken. Vaak had hij gelijk.

Op mijn werk werden ook veel modellen gebruik en de MBTI-typering van Myers Briggs is daarvan misschien wel de bekendste. En toen ik voor mezelf begon, besloot ik iemand die dat specifieke model voor de financiële wereld had gekalibreerd eens op te zoeken. Het leek me een aardig idee om dat model op mijn site te gebruiken en zo een stap richting de financiële wereld te zetten ook al lag mijn ervaring bij werkervaring bij informatiesystemen.

De samenwerking is nooit goed op gang gekomen, en ik denk dat dat vooral komt omdat ik te veel mijn eigen ideeën had over het model en haar toepassing.

Ik wilde met mijn nieuwe business - consultancy en advies - organisatie bijstaan in het veranderingsproces. The human side of change, heette mijn eerste motto. Bijzonder uniek in die tijd (2004). Op zich was dat al een hele stap, en een hele verandering gegeven mijn achtergrond. Je zou kunnen zeggen dat de adviseur iemand adviseert dat wat hij zelf nog niet gedaan heeft, maar het dolgraag zou willen. Veranderen.

Om deze passage compleet te maken, moet ik vertellen dat mijn adviesmodel op een andere manier onderscheidend moest zijn. Ook al dacht ik niet expliciet in het competitief voordeel van Porter, waarvan ik thuis een omvangrijk boekwerk had staat, met grote passages onderstreept met geel en blauw van een marker. Toch had ik over - wat ik nu een Edge zou noemen - nagedacht. Teveel adviseurs vond ik, zijn weinig professioneel, en doen maar wat bij de klant, omdat het belangrijkste is dat ze via een gun-factor hun gang mogen gaan maar voor iedere klant een andere aanpak hebben. Ik wilde dat proces standaardiseren. Online advies dus. Nu zie ik me zelf wel vaker als pionier voor de troepen uitlopen, maar toen was dat zeker zo. wat ik merkte was dat mijn nieuwe adviseursimago, een beetje gedragen werd door een netwerk uit de financiële wereld van die tijd, en dat mijn model ook te vernieuwend was. Of misschien niet te vernieuwend als wel te onbekend.

Omdat ik ook toen natuurlijk gecharmeerd was van modellen, en met mijn IT-achtergrond automatisch in de modus kwam om het wiel opnieuw uit te vinden, want zo zijn IT'er - zeker uit die tijd - die willen hun eigen visie en mening verwerken in hun bouw-werken.

Ik kwam dus met een eigen idee. Ik was dus nieuw in de advieswereld, ik had een nieuw model ontwikkeld, modellen vallen bij 90% van de professionals niet direct onder de belangstelling (dat had ik geleerd van MyersBriggs) en toen een en ander een beetje vorm kreeg was het 2007, begin 2008.

De financiële wereld werd behoorlijk afgezwakt. Desondanks ben ik mijn advieswerk door gaan zetten, en heb vooral veel ervaring opgedaan. Via een online assessment - dat nu niet meer toegankelijk is, omdat FLASH niet meer ondersteund wordt door de nieuwe browsers en ik zit te mijmeren over een nieuwe richting - heb ik honderden test zien uitvoeren. Duizenden wel bij elkaar. Ook team-assessment waar het model inzicht kon geven in de dominantie en diversiteit van het team.

 

Beleggen is naast deze adviesdienst altijd mijn tweede "business" geweest, en de laatste jaren heb ik de prioriteit van beiden gewisseld, beleggen kwam op de voorgrond. Ik denk dat boeken van Nassim Taleb hier debet aan geweest zijn. Zelf vond ik al dat advieswerk te weinig operationeel was, en dus heb ik - na een tijd van persoonlijke ontwikkeling en groei - het roer omgegooid.

Bij beleggen kom je dan opnieuw met de vraag in aanraking: wat is mijn competitieve voordeel in deze business. Een ander nadeel van beleggen vond ik dat je als belegger niks bent. Ja professionele beleggers die voor een fondshuis werken of vermogensbeheer doen, dan wel. Maar als zelfstandige of zelfs een stap verder denkend, ondernemende belegger, wat ben je dan precies. Beleggen heeft toch altijd nog een vreemde bijklank in de wereld. Beleggen kan je niet los denken van speculeren, en veel partijen bieden dan ook speculatieve oplossingen.

Maar wanneer ik over een Edge moet nadenken, moet dan niet iedereen daarover hebben nagedacht? je zou zeggen met honderd duizenden particuliere beleggers, dat deze vraag wel op enig enthousiasme mag rekenen. 

Terug naar het boek. Toen ik de eerste keer eind 2019 begon te schrijven ben ik enkel begonnen om de organisatie achter het proces van beleggen verder uit te werken. daarbij was mijn model behulpzaam, maar eerlijkheidshalve moet ik natuurlijk zeggen, dat mijn model het uitgangspunt was. Vervolgens was de vraag: wat kan je hier nu mee?

Wel nu, inzicht geven in een Edge voor de belegger. Wat ik ook merkte in mijn "nieuwe" business wereld die van het beleggen en traden, dat biografieën erg belangrijk werden gezien. De biografie van Buffett werd te pas en te onpas uit de boekkast gehaald. samen met die van Peter Lynch, of Templeton dan wel Jesse Livermore.

En biografieën waren ook een soort passie voor me. Ik had al een keer the biography of a professional geschreven, ook een boek, waar ik stelling wilde nemen tegen het idee dat je groeit in een professie, maar dat die groei altijd in een bepaalde richting - van het talent - gaat.  Ik heb dat boek hier aan een Engelsman en ondernemer laten zien, en die was  in eerste instantie erg enthousiast, en we onderzochten het idee om presentatie te gaan geven over de inhoud, waar hij zijn projecten kon spiegelen aan mijn idee over groei, productiviteit en stijl. Maar het animo kwam niet boven een threshold uit.

"De biografie van een succesvolle belegger," zoals het boek waar ik dit verhaal mee begon als werktitel meekreeg, was dan ook grotendeels gebaseerd op het eerdere boek. Maar in tegenstelling tot mijn andere boeken, merkte ik dat dit boek wel een snaar raakte. Iedereen had wel ideeën over zijn competitieve voordeel, en beleggen is een breed onderwerp en nadenken over de persoon van de belegger zelf is altijd interessant. De structuur van het boek echter stond al in grote lijnen. Het model, aangevuld met het idee van de biografie kreeg snel vorm door biografische content van grote beleggers, waar iedereen zich een beeld bij kon vormen.  En aan kon spiegelen.

Iedereen wil lijken op Buffett of met hem of zijn systeem wedijveren, maar wij zijn geen Buffett. dat is toch een beetje de negatieve boodschap die het boek ook in zich draagt. Al onze biografische data verschilt, niemand lijkt echt op elkaar, logischerwijs, omdat we in een andere tijd leven, andere opleidingen volgen, voor andere bedrijven werken of voor ons zelf beginnen, maar steeds op een andere manier. Het aantal biografische mogelijkheden die er zijn, zijn ontelbaar. Hoe kom je met een advies of een stellingname dat iemand meer lijkt op Peter Lynch dan op Buffett. Verkocht jij al kauwgum bv op dertien-jarige leeftijd? Ik niet in ieder geval!

De biografie moet dus gestandaardiseerd worden. En daar ben ik nu mee bezig. Door standaard en terugkerende thema's als uitgangspunt te nemen en dan te onderzoeken hoe bepaalde biografieën meer luisteren naar het ene voorbeeld en anderen meer passen bij een andere dimensie.

Risicoprofiel. Uit eindelijk zit de structuur van het boek er zo uit dat er drie lagen van competitieve voordelen zijn, die tezamen tot een risicoprofiel leiden. Het eerste competitieve voordeel is dat van de biografie. Waarom zijn 80% van de beleggers trendvolgers? En waarom zouden ze dat ook moeten zijn?

Hier zitten een hele basale logica aan vast. Mensen houden niet van veranderingen, maar belangrijker nog, de meeste biografieën lijken op elkaar, slechts 20% van de biografieën zijn uitzonderingen (en dat zijn ook de biografieën die je leest, de overige 80% zijn niet interessant genoeg).

 

Het risicoprofiel van een belegger (waarvan op deze blog de Engelse versie komt) bestaat dus uit: een biografisch deel, een productief deel (dat wat het specialisme van de belegger is) en een stijldeel. Dit laatste is het meest verweven met het normale risicoprofiel. Maar mijn stelling is dat een algeheel risicoprofiel van een belegger de som van deze drie delen is:

- biografisch profiel

- productief profiel

- risico of stijlprofiel

So far so good.

Maar er ontbreekt nog iets aan. Twee dingen eigenlijk. Allereerst vind ik dat een geaggregeerd risicoprofiel een absoluut en kwantitatieve uitkomst moet hebben, en niet enkel kwalitatieve elementen mag hebben. Ik merk in mijn kleine klankboordgroep dat dit op weerstand stuit.

... wordt vervolgd.