Risk Management op de universiteit
Bijvoorbeeld door studenten te adviseren. De meeste universiteiten kennen de functie van bedrijfspsycholoog (die is er nu juist weer niet bij bedrijven), maar er is ook een advies dat bindend kan zijn, het Bindend Studie Advies dus. Dat is een krachtig instrument om de kosten voor zowel de klant (student) als de universiteit (en dus ook overheid) in de gaten te houden en te managen.
Het BSA gaat samen met criteria die sommige faculteiten hanteren om de doorstroom te garanderen. Zoals: het eerste jaar moet de student (80 of 100%) van de vakken positief afsluiten en mag dus maar 20% of minder meenemen naar het volgende jaar. Wanneer je begint te studeren en je krijgt steeds meer vakken met een onvoldoende wordt de toekomstige last steeds zwaarder.
Er zit een duidelijke logica in dit systeem. Maar er is nog een veel duidelijker voorbeeld van risk-management en dat zit bij de toelating. Toelating of Admission is een afdeling die te vergelijken is met een bedrijfsorganisatie zoals werving en selectie. Dit gebeurt bij de academische wereld echter op initiatief van de klant (werving) en voor de universiteit blijft er een marketingfunctie over. De selectie vindt echter wel bij de universiteit plaats.
Het risico-management bestaat eruit dat de universiteit zo'n standaard mogelijk profiel student zoekt. Zij wil haar proces optimaliseren bij minimale diversificatie. Dit heeft alles met cultuur en hierbinnen met imago te maken.
Als je zoekt vindt je diverse voorbeelden, zoals die van een meisje met Havo-opleiding en een propedeuse HBO. Die klaagde dat ze niet werd toegelaten, maar de logica is daarvan heel duidelijk. Het argument van de universiteit was dat ze "het risico" loopt om zowel haar HBO als de universiteit niet af te maken (BSA - stop er maar mee!), maar het feitelijke risico is dat de universiteit een normaal profiel wil. Ze willen geen uitzonderingen, en zeker niet naar lager niveau omdat dit haar bedrijfsproces destabiliseert. Je krijgt een onzuivere cultuur en loopt allerlei impliciete risico's dat het niveau als geheel omlaag wordt getrokken. De positieve uitzonderingen zitten in gevallen waar de kandidaat een topprestatie heeft verricht. Dan mag het kennisniveau lager zijn. Het is m.i. een vorm van narrow-minded en misschien raakt het aan discriminatie.
Voor buitenlandse kandidaten - dit is nu mijn hypothese - geldt waarschijnlijk dat ze wel studenten van bekende culturen zoeken in de werving, bijvoorbeeld de supergemotiveerde Chinezen of Aziaten in het algemeen, maar dat een universiteit wel extra zal opletten alvorens ze iemand uit een ontwikkelingsland (zoals Roemenie?) aannemen.
De academische cultuurcirkel sluit bij het toewijzen van een titel zoals Doctor honoris causa, aan personen die buiten de academische wereld om succesvol zijn geworden.
Een ander cultuur element dat hier speelt, en dat typisch Nederlands is, is dat het vlakke en egalitaire Nederland elitaire standaarden hanteert als het om kennis gaat. Een voorbeeld is de snelle voorsortering van leerlingen, waarin het onderscheid tussen VWO, Havo en Vmbo al vroeg gemaakt wordt. Dit is in feite asociaal.
Over de vroege voorselectie schrijft M. Bouman in het FD: Nederland verspilt talent bij vroege voorselectie en stroeve doorstroming ... Toch slagen we er niet in deze verspilling te stoppen. Sterker: de talentverkwisting neemt toe. Dat bleek deze week uit het jaarverslag van de Onderwijsinspectie. Inspecteur-generaal Monique Vogelzang schrijft in het voorwoord: 'Niet alle leerlingen en studenten krijgen de kans het onderwijs te volgen dat past bij hun niveau. Er waren altijd al verschillen in kansen, maar de verschillen worden de laatste jaren groter.'
--
Soort-zoekt-soort-nogsteeds
Risk-management-impulsief-of-met...
Universiteiten-zijn-net-bedrijven
Hbo+universiteit/2=
Hbo-student-versus-universiteitstudent
Reacties