Rituelen: het ochtendgebed
Als het gaat om zelfhulpboeken dan denk ik aan het begrip "geloven," of je gelooft in de werking van zo'n gids of niet. Het fenomeen zelfhulp krijgt met de komst van de zzp'er een nieuwe betekenis: als je er helemaal alleen voor staat dan moet je wel terug kunnen vallen op een zelfhulpboek. En de productie van dit soort boeken lijkt nog steeds te stijgen.
Zou er ook een toppunt kunnen komen in het aanbod? Een piek waarna de productie zijn top bereikt zou kunnen hebben? Er moet toch ook weer een keerpunt komen waar het individualisme zijn toppunt bereikt heeft en de groepsstructuur weer belangrijk wordt?
Het blijft gissen.
Wat me wel op valt is dat er toch op een bepaalde manier een herhaling optreedt, van iets wat we vroeger al deden. Een déja vú. Ik denk dan aan het ochtendritueel. Een boek uit 2015, "het ochtendwonder*" biedt een recept om vroeg op te staan en dan een dagelijks ritueel te starten, met een mix van mindfulness (aandachtig en stil waarnemen), schrijven, lezen en ochtendgymnastiek. Niemand zou hier tegen kunnen zijn en in verschillende vormen doet iedereen dit misschien al doet niet iedereen dit met de nadruk op het bereiken van focus. "Wanneer je de dag begint met Facebook en TV dan is de kans groot dat je dag een mislukking wordt," lees ik bij een boekrecensie. Hoe start je dus je dag zo optimaal mogelijk?
Of het boek ook een avondritueel aanspoort is me niet bekend maar dat zou heel goed passen. Og Mandino schrijft bijvoorbeeld dat je 's avonds in bed je dag moet evalueren ter voorbereiding op een nieuwe dag en dat je de fouten van die dag moet proberen te vermijden. Een avondritueel.
Vroeger toen er nog geen zelfhulpboeken waren was er enkel de bijbel. En de rituelen die grote groepen van mensen 's morgens en 's avonds volgden waren die van het gebed.
De vergelijking is niet moeilijk te trekken: bij beiden gaat het om geloven. Je moet ergens in geloven dan wel in een god dan wel in een soort goeroe die een betere wereld voor je voorspelt.
Helpt het dan dus niet? Of juist wel?
Ik geloof wel in de werking van rituelen. Hoe meer je ze uitvoert hoe geloofwaardiger ze werken. Daarbij maakt het niet uit of het een bedrijf of een persoon betreft. Voor een onderneming is het wat moeilijker om organisatierituelen te implementeren, maar in beide gevallen gaat het om geloofwaardigheid, met de nadruk op het begin, geloof. En vooral blijven doen.
--
* - The Miracle Morning, is een boek van Hal Elrod, Changing the World One Morning at a Time
-- 17 juni
Een nieuw boek van dezelfde schrijver is, The Miracle Equation. In dat boek gaat hij een stap verder en beschrijft hij hoe een nieuw wonder je kan helpen om je doelen te bereiken. Dat begint met het onderscheid tussen twee wonderen. Het eerste waarin iemand met zijn hand een kogel afwendt en daardoor in leven blijft bij een aanslag. De tweede is het echte wonder, namelijk dat je door hard werken alles kan bereiken wat je maar wilt. Maar dan moet je wel aan de slag gaan. Hiervoor is het belangrijk dat je onvoorwaardelijk vertrouwen (faith) hebt en houdt in je "onderneming." Grenzen die je je zelf oplegt zijn vaak irrationeler dat grote doelen die iemand durft te stellen. Hij gaat in op een vijf minuten regel (die hij vond nadat hij als een wonder levend uit een ongeluk kwam) waar in je wel stil mag staan bij negatieve emoties die je voelt wanneer je ellende op je pad ondervindt. Maar niet langer dan vijf minuten. Dan ga je weer aan de slag. En mensen hebben een missie nodig, en het beste om die te bereiken is door het stellen van concrete doelen.
Zou er ook een toppunt kunnen komen in het aanbod? Een piek waarna de productie zijn top bereikt zou kunnen hebben? Er moet toch ook weer een keerpunt komen waar het individualisme zijn toppunt bereikt heeft en de groepsstructuur weer belangrijk wordt?
Het blijft gissen.
Wat me wel op valt is dat er toch op een bepaalde manier een herhaling optreedt, van iets wat we vroeger al deden. Een déja vú. Ik denk dan aan het ochtendritueel. Een boek uit 2015, "het ochtendwonder*" biedt een recept om vroeg op te staan en dan een dagelijks ritueel te starten, met een mix van mindfulness (aandachtig en stil waarnemen), schrijven, lezen en ochtendgymnastiek. Niemand zou hier tegen kunnen zijn en in verschillende vormen doet iedereen dit misschien al doet niet iedereen dit met de nadruk op het bereiken van focus. "Wanneer je de dag begint met Facebook en TV dan is de kans groot dat je dag een mislukking wordt," lees ik bij een boekrecensie. Hoe start je dus je dag zo optimaal mogelijk?
Of het boek ook een avondritueel aanspoort is me niet bekend maar dat zou heel goed passen. Og Mandino schrijft bijvoorbeeld dat je 's avonds in bed je dag moet evalueren ter voorbereiding op een nieuwe dag en dat je de fouten van die dag moet proberen te vermijden. Een avondritueel.
Vroeger toen er nog geen zelfhulpboeken waren was er enkel de bijbel. En de rituelen die grote groepen van mensen 's morgens en 's avonds volgden waren die van het gebed.
De vergelijking is niet moeilijk te trekken: bij beiden gaat het om geloven. Je moet ergens in geloven dan wel in een god dan wel in een soort goeroe die een betere wereld voor je voorspelt.
Helpt het dan dus niet? Of juist wel?
Ik geloof wel in de werking van rituelen. Hoe meer je ze uitvoert hoe geloofwaardiger ze werken. Daarbij maakt het niet uit of het een bedrijf of een persoon betreft. Voor een onderneming is het wat moeilijker om organisatierituelen te implementeren, maar in beide gevallen gaat het om geloofwaardigheid, met de nadruk op het begin, geloof. En vooral blijven doen.
--
* - The Miracle Morning, is een boek van Hal Elrod, Changing the World One Morning at a Time
-- 17 juni
Een nieuw boek van dezelfde schrijver is, The Miracle Equation. In dat boek gaat hij een stap verder en beschrijft hij hoe een nieuw wonder je kan helpen om je doelen te bereiken. Dat begint met het onderscheid tussen twee wonderen. Het eerste waarin iemand met zijn hand een kogel afwendt en daardoor in leven blijft bij een aanslag. De tweede is het echte wonder, namelijk dat je door hard werken alles kan bereiken wat je maar wilt. Maar dan moet je wel aan de slag gaan. Hiervoor is het belangrijk dat je onvoorwaardelijk vertrouwen (faith) hebt en houdt in je "onderneming." Grenzen die je je zelf oplegt zijn vaak irrationeler dat grote doelen die iemand durft te stellen. Hij gaat in op een vijf minuten regel (die hij vond nadat hij als een wonder levend uit een ongeluk kwam) waar in je wel stil mag staan bij negatieve emoties die je voelt wanneer je ellende op je pad ondervindt. Maar niet langer dan vijf minuten. Dan ga je weer aan de slag. En mensen hebben een missie nodig, en het beste om die te bereiken is door het stellen van concrete doelen.
Reacties