Van Voetbalheld naar Ambassadeur
Van held naar Diplomaat. Denk maar niet dat dat een eenvoudige weg is, als het al mogelijk is om diepgaand te veranderen. Vaak blijven veranderingen enkel zichtbaar aan de oppervlakte. Van diplomaat naar held is even zo moeilijk. Een diplomaat treedt niet graag uit de schaduw. Zijn werkterrein is op de achtergrond.
Bij P&W zag en hoorde ik de schrijver van het boek: “vrede zij met u, zuster.” Een ongelooflijk verhaal over de wereld van terrorisme geheel gewijd aan één persoon; het Belgische meisje uit Charleroi dat een zelfmoordactie uitvoerde in Irak. De eerste en enige zelfmoordactie van Westerse oorsprong.
Chris de Stoop is de schrijver. Het meisje veranderde vanaf haar pubertijd van timide persoontje in een idealistische vrijheidsstrijder, bekeerde zich tot de islam en eindigde als terrorist.
Terroristen zijn voorbeelden van helden, of misschien is de term anti-held nauwkeuriger om de goede en de slechte uit elkaar te houden. Al kan men zich afvragen of het leven zo zwart-wit af te schilderen is.
Ruud Gullit is gekozen tot ambassadeur van het WK in 2018 in Nederland en België. De voetbalheld oefent daarmee tijdelijk een diplomatieke rol uit. Veel lobbyen, veel op reis en veel praten met mensen en presentaties houden. Hij vindt de Nederlands-Belgische-propositie erg sterk en kwam met een aantal voorbeelden: de centrale en compacte ligging van beide landen, waar Spanje en Portugal verder uit elkaar liggen. Ook is er bij die landen weinig synergie. “Spanje zou het ook zelf kunnen doen,” waarom dan Portugal erbij nemen?
Ik kan wel een reden bedenken: dat heet politiek. Denk aan Brazilië die straks moet stemmen voor het WK 2018. Engeland heeft al de Olympische spelen. Over Rusland werd niet gesproken.
Ook kwam de Nederlandse voetbalschool ter sprake. In Barcelona is nog steeds de Nederlandse invloed voelbaar. “Dan kunnen we eens laten zien hoe we het doen.” In deze laatste uitspraak was al minder de diplomaat aan het woord en meer de oude voetbalheld.
Maar de diplomaat maakt een nog veel grotere uitschieter. Toen Chris de Stoop opperde om met één Nederlands-Belgisch team te komen op het WK (Dat is pas vernieuwend denken) reageerde Gullit: “nou, jullie hebben al problemen genoeg daar in België.” Oeps. Een diplomaat in opleiding zou direct op zijn vingers getikt zijn. Naar de ambassadeurspost kan deze nu wel fluiten. Een echte diplomaat zou geantwoord hebben: "dat is een interessante gedachte, daar moeten we het eens over hebben..." Belgen zijn meer diplomatiek dan Nederlanders. Is de Belg meer de diplomaat en wil de Nederlander teveel de held spelen? Een gedachte die zo bij me opkomt.
Gullit had ook zijn eigen visie op het motief van Balkenende om mee te doen met Bush. "Maar zou vriendjespolitiek niet gewoon het motief geweest zijn," stelde Witteman.
Bij motieven moet je denken aan emotie. Meedoen is bijna hetzelfde als zelf de held zijn.
De Vlaamse schrijver denkt in termen van Vrede.
Overigens zie ik wel een groot probleem voor de Nederlandse propositie als WK organisator: het veranderende imago van Nederland. Gullit zei over Spanje – wel die hebben het nu niet zo makkelijk economisch gezien om dit te organiseren (o.i.d.), maar Nederland heeft het dan economisch niet zo moeilijk – al weet niemand echt hoe goed het gaat – maar sociaal en cultureel heeft Nederland een groot probleem. Nee zeggen tegen de EU, bijvoorbeeld. Het imago van Nederland in het buitenland is beter geweest, zullen we maar zeggen. Het Wilders-klimaat kan tegen de WK-2018-campagne werken.
Bij P&W zag en hoorde ik de schrijver van het boek: “vrede zij met u, zuster.” Een ongelooflijk verhaal over de wereld van terrorisme geheel gewijd aan één persoon; het Belgische meisje uit Charleroi dat een zelfmoordactie uitvoerde in Irak. De eerste en enige zelfmoordactie van Westerse oorsprong.
Chris de Stoop is de schrijver. Het meisje veranderde vanaf haar pubertijd van timide persoontje in een idealistische vrijheidsstrijder, bekeerde zich tot de islam en eindigde als terrorist.
Terroristen zijn voorbeelden van helden, of misschien is de term anti-held nauwkeuriger om de goede en de slechte uit elkaar te houden. Al kan men zich afvragen of het leven zo zwart-wit af te schilderen is.
Ruud Gullit is gekozen tot ambassadeur van het WK in 2018 in Nederland en België. De voetbalheld oefent daarmee tijdelijk een diplomatieke rol uit. Veel lobbyen, veel op reis en veel praten met mensen en presentaties houden. Hij vindt de Nederlands-Belgische-propositie erg sterk en kwam met een aantal voorbeelden: de centrale en compacte ligging van beide landen, waar Spanje en Portugal verder uit elkaar liggen. Ook is er bij die landen weinig synergie. “Spanje zou het ook zelf kunnen doen,” waarom dan Portugal erbij nemen?
Ik kan wel een reden bedenken: dat heet politiek. Denk aan Brazilië die straks moet stemmen voor het WK 2018. Engeland heeft al de Olympische spelen. Over Rusland werd niet gesproken.
Ook kwam de Nederlandse voetbalschool ter sprake. In Barcelona is nog steeds de Nederlandse invloed voelbaar. “Dan kunnen we eens laten zien hoe we het doen.” In deze laatste uitspraak was al minder de diplomaat aan het woord en meer de oude voetbalheld.
Maar de diplomaat maakt een nog veel grotere uitschieter. Toen Chris de Stoop opperde om met één Nederlands-Belgisch team te komen op het WK (Dat is pas vernieuwend denken) reageerde Gullit: “nou, jullie hebben al problemen genoeg daar in België.” Oeps. Een diplomaat in opleiding zou direct op zijn vingers getikt zijn. Naar de ambassadeurspost kan deze nu wel fluiten. Een echte diplomaat zou geantwoord hebben: "dat is een interessante gedachte, daar moeten we het eens over hebben..." Belgen zijn meer diplomatiek dan Nederlanders. Is de Belg meer de diplomaat en wil de Nederlander teveel de held spelen? Een gedachte die zo bij me opkomt.
Gullit had ook zijn eigen visie op het motief van Balkenende om mee te doen met Bush. "Maar zou vriendjespolitiek niet gewoon het motief geweest zijn," stelde Witteman.
Bij motieven moet je denken aan emotie. Meedoen is bijna hetzelfde als zelf de held zijn.
De Vlaamse schrijver denkt in termen van Vrede.
Overigens zie ik wel een groot probleem voor de Nederlandse propositie als WK organisator: het veranderende imago van Nederland. Gullit zei over Spanje – wel die hebben het nu niet zo makkelijk economisch gezien om dit te organiseren (o.i.d.), maar Nederland heeft het dan economisch niet zo moeilijk – al weet niemand echt hoe goed het gaat – maar sociaal en cultureel heeft Nederland een groot probleem. Nee zeggen tegen de EU, bijvoorbeeld. Het imago van Nederland in het buitenland is beter geweest, zullen we maar zeggen. Het Wilders-klimaat kan tegen de WK-2018-campagne werken.
Reacties