Cervantes (2)

EEN.

... De biografie van Miguel de Cervantes Saavedra is op het internet wel te vinden. In deze variant heb ik de nodige beelden toegevoegd om een idee te geven van het tijdsbeeld vlak voor en van Balthasar Gracian [hetgeen lange tijd een aparte blog was]. Deze beelden komen van een documentaire over zijn leven die als een film is opgezet. 

De film is gemaakt door Alfonso Ungria en geeft zowel het verhaal van het leven van de schrijver als ook over de tijd waarin deze leefde, en dus van de geschiedenis. Het voordeel is dat de belangrijkste elementen waar de meeste het over eens zijn naar voren komen. 

Het nadeel is dat andere belangrijke ingrediënten achterwege blijven, zoals zijn achtergrond en bijvoorbeeld een detail zoals dat zijn vader Rodrigo gevangen genomen werd omdat deze zijn schulden niet kon betalen. "Als het gaat om belasting betalen," leren we van de hoofdpersoon () halverwege de film, "is iedereen arm." 

...

Over Cervantes & Don Quichot In tegenstelling tot het werk en de persoon Baltasar Gracián is over het werk en leven van Cervantes veel geschreven in Nederland. Op zich is dat logisch. El Criticon is duidelijk geinspireerd op Don Quichot, en Santos Alonso schrijft: don Quijote y Sancho son arquetipos psicológicos; en cambio, Critilio y Andrenio son arquetipos morales de la persona humana (don quichot en Sancho zijn psychologische archetypen, terwijl Critilio en Andrenio morele archetypen zijn van de menselijke natuur).

Don Quichot in wikipedia:

Don Quichot is de hoofdpersoon in de door Cervantes geschreven roman De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha. Deze roman bestaat uit twee delen; het eerste werd gepubliceerd in 1605, het tweede in 1615.
Het boek is een van de eerste geschreven romans in een moderne Europese taal. Het vertelt de komische reisavonturen van een oude edelman die denkt dat hij een dolende ridder is. Deze hoofdpersoon, Don Quichot, is het stereotype van de idealist, een dwaze held die zich met zijn goede bedoelingen maar onpraktische daden min of meer belachelijk maakt.

Cervantes op wikipedia:
Miguel de Cervantes Saavedra (Alcalá de Henares, 29 september 1547 – Madrid, 23 april 1616) is één van de belangrijkste roman- en toneelschrijvers uit de Spaanse literatuur. Hij schreef een twintigtal toneelwerken, maar is vooral bekend geworden door zijn boek Don Quichot van La Mancha (El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha).
Cervantes werd geboren in Alcalá de Henares, een universiteitsstad dichtbij Madrid. Zijn vader, Rodrigo de Cervantes, was barbier-chirurg en combineerde de kappersstiel met het uitvoeren van kleine chirurgische ingrepen (heel gebruikelijk in die tijd). Cervantes behoorde dus tot wat we de middenklasse kunnen noemen. Over zijn vroege jeugd weten we weinig, Zijn familie lijkt nogal wat rondgereisd te hebben in Spanje en woonde onder meer in Sevilla, waar de jonge Miguel mogelijk de jezuïetenschool volgde. In 1566 vestigde het gezin zich in Madrid. Hoewel ze verbleven nabij de universiteit, volgde Miguel de Cervantes nooit een universitaire opleiding. Het eerste spoor dat we van hem als schrijver vinden dateert uit 1569 en komt uit een literaire compilatie van de directeur van de humanistische academie in Madrid, López de Hoyos. Hierin prijst deze laatste Cervantes als 'onze jonge en dierbare leerling' en sluit ook enkele van Cervantes gedichten in die de jongen opdroeg aan de nagedachtenis van de pas overleden koningin, Elisabeth van Valois (1546-1568).
Hoewel hij katholiek was, maakte zijn deels joodse afkomst dat hij het niet makkelijk had in het Spanje van de strenge contrareformatie. In 1569 verliet hij Spanje en trok naar Italië, in dienst van Giulio Acquaviva, die in 1570 kardinaal werd. In Italië publiceerde Cervantes enkele elegieën. Als lid van het Spaanse leger vocht hij tegen de Ottomanen in de Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571.[1] In deze gevechten verwondde hij zijn linkerhand die voorgoed verlamd bleef. Vanaf toen werd hij el manco de Lepanto (de éénarmige van Lepanto) genoemd, hoewel de arm niet geamputeerd was. Hij keerde niet naar Spanje terug, maar vertrok naar de Spaanse Nederlanden (waarschijnlijk was hij nog steeds soldaat). Toen hij naar Spanje wilde terugkeren ( in 1575 ) werd hij door piraten uit Algiers (in Algerije) gevangengenomen. Hij verbleef 5 jaar in gevangenschap en werd in 1580 vrijgelaten nadat zijn losgeld was betaald.
Terug in Spanje huwde hij met Catalina de Salazar y Palacios (1584) en publiceerde La Galatea in 1585. Korte tijd was hij actief als leverancier en belastingambtenaar.
In 1597 begon hij met het schrijven van zijn meesterwerk, Don Quichot, terwijl hij gevangen zat, wegens onbetaalde schulden, in Sevilla. In 1605 publiceerde hij het eerste deel: El Ingenioso Hidalgo Don Quixote de la Mancha, in hedendaagse spelling Quijote en in het Nederlands De vernuftige edelman Don Quichot(te) van La Mancha. Het tweede deel verscheen pas 10 jaar later, in 1615. In die tussentijd voltooide hij ook Novelas Ejemplares (De voorbeeldromans), een collectie van 12 korte verhalen. Nog in 1615 gaf hij Ocho Comedias y Ocho Entremeses Nuevos Nunca Representias uit, hoewel zijn beroemdste toneelstuk, La Numancia, onveranderd bleef tot in de 18e eeuw.
De roman Don Quichot was weliswaar succesvol, maar Cervantes verloor de daardoor verworven inkomsten weer waardoor hij in 1616 in armoede stierf in Madrid. Na zijn dood werd zijn roman Los Trabajos de Persiles y Sigismunda uitgegeven. Dit minder bekende verhaal wordt door kenners unaniem veel beter beoordeeld dan 'Don Quichot'.
Bibliografie (selectie)La Galatea (1585) Don Quichot van La Mancha (1605) De hoofdpersoon in Don Quichot is een oude maar idealistische dwaas die, geholpen door zijn knecht Sancho Panza, ten strijde trekt tegen allerlei (vermeend) onrecht.Persilas en Sigismunda (1616)
Cervantes nuCervantes' belangrijkste werk is Don Quichot. Het boek was al bij de uitgave een bestseller, omdat het de eerste roman was die zich durfde af te zetten tegen het klassieke epos. Het boek was voor het eerst in het Nederlands vertaald door Lambertus van den Bos in 1657 onder de titel "Den verstandigen vroomen ridder, Don Quichot de la Mancha". Met 12 gravures gestoken door Salomon Savry, was dit de eerste geïllustreerde uitgave van het boek in de wereldliteratuur. Het boek werd razend populair en genoot 7 maal een herdruk, en er werd 2 maal een lofdicht gemaakt ter ere van de vertaling.
Zijn invloed op het Spaans en het Frans is zo groot dat de Spaanse taal door beide als la lengua/la langue de Cervantes wordt beschouwd.

---

Postzegelverzamelaar Toon Oomens schrijft:

Miguel de Cervantes Saavedra groeide op als zoon van een verarmde landadellijke familie in Alcalá. Hij liep school bij de Jezuïeten en zette al in zijn jeugd zijn eerste stappen in de poëzie. Een gerechtelijke veroordeling, waarvan de inhoud en de reden onduidelijk zijn, dwong hem naar Italië te vluchten toen hij pas tweeëntwintig jaar was. In 1569 kreeg hij in Rome een plaats als kamerdienaar, maar die gaf hij een jaar later weer op om als vrijwilliger bij het leger van zijn vaderland aan te sluiten in de strijd tegen de Turken. In de zeeslag bij Lepanto in 1571 verloor hij de macht over zijn linkerhand. Hoewel zijn hand niet werd geamputeerd, bleef hij in Spanje bekend als ‘el Manco de Lepanto’ (= de éénhandige van Lepanto).

Daaruit blijkt dat Cervantes net als Gracián ook met Jezuïeten in contact is gekomen.


Alwin van Ee, studeerde Spaanse Letterkunde en schreef een essay over de vertaling van Don Quichot van vertaler Barber van de Pol... Wie zo'n meesterwerk vertaalt moet zelf over evenveel moed als Don Quichot beschikken, want een leger critici staat klaar om het zwaard te heffen.

Op verboden boeken:

Ook in religiosis kunnen we Cervantes niet meer zien zoals Heine hem zag, die de auteur van Quijote een gehoorzaam zoon der kerk noemde, die nimmer bewust tegen de leer inging ... Ook in dit opzicht is Cervantes een typisch vertegenwoordiger van de tijd der Contra-Reformatie, een 'habil hipocrita', wiens meningen men wanneer er sprake is van de officiële godsdienst en moraal slechts met het nodige voorbehoud kan aanvaarden ... Welnu, het christendom van Cervantes, die veel meer waarde hechtte aan liefde tot de naaste dan aan uiterlijke ceremoniën, doet meer denken aan Erasmus dan aan het Concilie van Trente. Maar erasmiaanse denkbeelden konden in Spanje zeker niet in de volkstaal vrijelijk worden verkondigd, want de godsdienst was staatszaak. Vandaar dat de auteur van Quijote zijn toevlucht moet nemen tot 'hipocresia', die hierin bestaat dat hij in zijn kritiek handig bedekt wat schadelijk zou kunnen zijn voor de gevestigde instellingen. C.F.A. van Dam, J.W.F. Werumeus Buning, inleiding vertaling Don Quichot, 1941

 TWEE.

"

Don Quichot de la Mancha wordt unaniem omschreven als het meesterwerk van de universele literatuur en een van de grootste creaties van menselijk vernuft. Ook beschouwd als het startpunt van de moderne roman en oorspronkelijk bedacht door Cervantes als een parodie op de ridderboeken, is Don Quichot een uiterlijk stripboek en intiem triest, een portret van bewonderenswaardige idealen die burlesk worden geconfronteerd met de ellendige realiteit; Er zijn veel parallellen vastgesteld met het keizerlijke Spanje van de Habsburgers, de hegemonische macht die voorbestemd was om de wereld te regeren in de 16e eeuw en in te storten in de 17e eeuw, en met het leven van de auteur, glorieus gewond in de triomf van Lepanto en vervolgens gedoemd tot allerlei tegenslagen.

In tegenstelling tot dat van zijn tijdgenoot Lope de Vega, die van jongs af aan succes kende als comediograaf en dichter en ook als verleider, was het leven van Cervantes zeker een ononderbroken aaneenschakeling van kleine huishoudelijke en professionele mislukkingen, waarin gevangenschap niet ontbrak. de onrechtvaardige gevangenis, noch de publieke belediging. Hij had niet alleen geen inkomen, maar het was ook moeilijk voor hem om de gunsten van beschermheren of beschermers aan te trekken; hieraan kwam een ​​bijzonder ongeluk dat hem zijn hele leven achtervolgde. Pas in zijn laatste jaren, na het succes van de twee delen van Don Quichot, kende hij een zekere rust en kon hij erkenning genieten voor zijn werk, zij het zonder ooit de economische tegenspoed te overwinnen.

Biografie... Als vierde van de zeven kinderen uit het huwelijk van Rodrigo de Cervantes Saavedra en Leonor de Cortinas, werd Miguel de Cervantes Saavedra geboren in Alcalá (de dynamische zetel van de tweede Spaanse universiteit, gesticht in 1508 door kardinaal Cisneros) tussen 29 september (St. Miguel ) en 9 oktober 1547, de datum waarop hij werd gedoopt in de parochie van Santa María la Mayor.

De familie van zijn vader kende welvaart, maar zijn grootvader Juan, afgestudeerd in de rechten aan Salamanca en rechter van de Heilige Inquisitie, verliet het huis en begon een grillig en losbandig leven, waarbij hij zijn vrouw en de rest van zijn kinderen berooid achterliet. , zodat de vader van Cervantes gedwongen zijn beroep als kapperschirurg uit te oefenen, wat de kindertijd van de kleine Miguel veranderde in een onvermoeibare pelgrimstocht door de dichtstbevolkte Castiliaanse steden. Van moederskant had Cervantes een magistraat-grootvader die een kortstondige eigenaar van land in Castilië werd. Deze weinige gegevens over de beroepen van de voorouders van Cervantes vormden de basis van Américo Castro's theorie over de converso oorsprong (joden gedwongen om christen te worden sinds 1495) van beide ouders van de schrijver.

Het lot van Miguel leek gedeeltelijk te worden voorafschaduwd door dat van zijn vader, die, geteisterd door schulden, Alcalá verliet om nieuwe horizonten te zoeken in het welvarende Valladolid, maar in 1552 zeven maanden gevangenisstraf kreeg wegens niet-betaling, en zich in 1553 in Córdoba vestigde. Twee jaren later, in die stad, ging Miguel naar de gloednieuwe jezuïetenschool. Hoewel hij geen persoon was met een grote cultuur, maakte Rodrigo zich zorgen over de opvoeding van zijn kinderen; de toekomstige schrijver was een zeer vroegrijpe lezer en zijn twee zussen konden lezen, iets heel ongebruikelijks in die tijd, zelfs in de hogere klassen. Voor het overige was de situatie van het gezin precair. 

Cervantes, prisionero del rey Hassan
(gravure van Eusebio Planas). zelfde
bron als artikel

In 1556 verkocht Leonor haar enige overgebleven bediende en vertrokken ze naar Sevilla om economisch beter te worden, aangezien deze stad de deur van Spanje was naar de rijkdommen van Indië en de derde stad van Europa (na Parijs en Napels) in de tweede helft van de zestiende eeuw. Op zijn zeventiende was Miguel een verlegen en stotterende puber, die lessen bijwoonde op de jezuïetenschool en werd afgeleid als een regelmatige toeschouwer van de uitvoeringen van de populaire Lope de Rueda, zoals hij zich later zou herinneren, in 1615, in de proloog van de editie van zijn eigen komedies: «Ik herinnerde me dat ik de grote Lope de Rueda had zien optreden, een voorname man in representatie en begrip».

In 1551 was de tot dan toe kleine en rustige stad Madrid door Felipe II tot hoofdstad veranderd, zodat de stad in de daaropvolgende jaren in omvang en bevolking zou vervijfvoudigen; Opnieuw gedreven door de wens om te bloeien, verhuisden de Cervantes in 1566 naar de nieuwe hoofdstad. Het is niet met zekerheid bekend dat Cervantes de universiteit bezocht, ondanks het feit dat hij in zijn werken bekendheid toonde met de gebruiken en gebruiken van studenten; in plaats daarvan verschijnt zijn naam in 1568 als de auteur van vier composities in een bloemlezing van gedichten ter ere van Isabel de Valois, de derde vrouw van Felipe II, die datzelfde jaar stierf. De redacteur van het boek, de humanist Juan López de Hoyos (waarschijnlijk de inleiding van Cervantes op de lezing van Vergilius, Horatius, Seneca en Catullus en vooral die van de humanist Erasmus van Rotterdam) verwijst naar Cervantes als "onze dierbare en geliefde student". Anderen wagen zich echter dat Cervantes in de kring of school van Hoyos profesor en niet discipel.

Lepanto soldaat... In het jaar 1569 werd een zekere Miguel de Cervantes in Madrid veroordeeld tot arrestatie en amputatie van zijn rechterhand wegens het verwonden van een zekere Antonio de Segura. De gebruikelijke straf werd opgelegd aan iedereen die het waagde wapens te gebruiken in de buurt van de koninklijke residentie. Het is niet bekend of Cervantes datzelfde jaar Spanje verliet op de vlucht voor deze sanctie, maar de waarheid is dat hij in december 1569 in de Spaanse heerschappij in Italië was, voorzien van een certificaat van oud christen (zonder joodse of Moorse afkomst), en maanden later was hij soldaat in het gezelschap van Diego de Urbina.

Maar de grote oorlogszuchtige verwachting was gevestigd in de campagne tegen de Turk, waarin het Spaanse rijk de continuïteit van zijn dominantie en hegemonie in de Middellandse Zee versleutelde. Tien jaar eerder had Spanje tweeënveertig schepen en achtduizend man verloren in Tripoli. In 1571 vormden Venetië en Rome, met Spanje, de Heilige Alliantie, en op 7 oktober, onder bevel van de bastaard stiefbroer van de koning van Spanje, Juan de Austria, versloegen de Spaanse gastheren de Turken in de slag bij Lepanto. Het was onmiddellijke glorie, een glorie die Cervantes kenmerkte, die vele jaren later, in het eerste deel van Don Quichot, de omstandigheden van het gevecht zou vertellen. Tijdens zijn opleiding liep de schrijver drie verwondingen op, waarvan er één, als deze hypothese wordt aanvaard, zijn linkerhand voor altijd onbruikbaar maakte en hem de bijnaam "eenarmige van Lepanto" opleverde als een teken van glorie.

De slag van lepanto... Samen met zijn jongere broer, Rodrigo, ging Cervantes opnieuw de strijd aan op Corfu, eveneens onder het bevel van Juan de Austria. In 1573 en 1574 was hij op Sicilië en in Napels, waar hij een liefdesrelatie had met een jonge vrouw die hij in zijn gedichten "Silena" noemde en van wie hij een zoon kreeg, Promontorio. Het is mogelijk dat hij op bevel van Lope de Figueroa door Genua reisde, aangezien de Ligurische stad wordt beschreven in zijn voorbeeldige roman El licenciado Vidriera, en uiteindelijk naar Rome ging, waar hij het huis van kardinaal Acquaviva bezocht (aan wie hij zou wijden La Galatea), een kennis van hem misschien uit Madrid, en voor wiens rekening hij enkele missies en opdrachten zou hebben vervuld.

Dit was het moment waarop Cervantes trachtte een hogere sociale en economische situatie binnen de militie te bereiken door te worden gepromoveerd tot de rang van kapitein, waarvoor hij twee aanbevelingsbrieven aan Filips II ontving, ondertekend door Juan de Austria en door de onderkoning. van Napels, waarin zijn dappere optreden in de slag bij Lepanto werd gecertificeerd. Met deze bedoeling gingen Rodrigo en Miguel de Cervantes aan boord van de schoener Sol, die op 20 september 1575 uit Napels vertrok, en wat een snelle terugkeer naar hun vaderland had moeten zijn, werd het begin van een ongelukkig en lang avontuur.

Gevangenschap in Algiers... Kort na het zeilen raakte de schoener verdwaald na een storm die hem scheidde van de rest van de vloot en werd voor de kust van Marseille benaderd door drie Barbarijse zeerovers onder het bevel van een afvallige Albanees genaamd Arnaute Mamí. Na hevige gevechten en de daaruit voortvloeiende dood van de christelijke kapitein werden de broers krijgsgevangen gemaakt. De aanbevelingsbrieven hebben het leven van Cervantes gered, maar ze zouden ook de oorzaak zijn van zijn langdurige gevangenschap: Mamí, ervan overtuigd dat ze voor een belangrijk persoon en middelen stond, maakte hem tot haar slaaf en hield hem weg van de gebruikelijke uitwisseling van gevangenen en de huidige handel in gevangenen tussen Turken en christenen. Deze omstandigheid en zijn kreupele hand zorgden ervoor dat hij niet naar de galeien hoefde te gaan.

Algiers was in die tijd een van de rijkste handelscentra in de Middellandse Zee. Daarin gingen veel christenen van slavernij naar rijkdom en verloochenden ze hun geloof. Mensenhandel was intens, maar de familie Cervantes was bij lange na niet in staat om het bedrag bijeen te brengen dat nodig was om zelfs maar een van de broers te redden. Cervantes voerde tijdens zijn gevangenschap vier ontsnappingspogingen uit. De eerste was een gefrustreerde poging om Oran over land te bereiken, het dichtstbijzijnde punt van Spaanse overheersing.

De tweede, een jaar later, viel samen met de voorbereidingen voor de vrijlating van zijn broer. Inderdaad, Andrea en Magdalena, de twee zussen van Cervantes, hadden een rechtszaak met een rijke man uit Madrid genaamd Alonso Pacheco Pastor, waarin ze aantoonden dat hun inkomen als barragan (moedige, kameraad, en hier: vrijgezel) vanwege zijn huwelijk zou worden verminderd, en, volgens de gewoonte, ze verkregen bruidsschat, bestemd voor de redding van Rodrigo, die Algiers zou verlaten op 24 augustus 1577. De broers konden afscheid nemen ondanks het mislukken van Miguels tweede ontsnappingspoging, die van executie werd gered dankzij het feit dat zijn eigenaar beschouwde hem als een «hoofdman».

De derde poging had veel dramatischer gevolgen: Cervantes huurde een koerier in om een ​​brief te bezorgen aan de Spaanse gouverneur van Oran. Onderschept, werd de boodschapper ter dood veroordeeld en aan een paal gehangen, terwijl de schrijver de tweeduizend zweepslagen waartoe hij was veroordeeld en die gelijk stonden aan de dood werden opgeschort. Nogmaals, het vermoeden van rijkdom stelde hem in staat zijn leven te behouden en zijn gevangenschap te verlengen. Dit gebeurde begin 1578.

Uiteindelijk, anderhalf jaar later, plande Cervantes een ontsnapping in het gezelschap van een afvallige uit Granada, de advocaat Girón. Volgens een zekere Blanco de Paz werd Cervantes geketend en voor vijf maanden opgesloten in de gevangenis voor veroordeelde Moren in Algiers. Het had een nieuwe eigenaar, koning Hassan, die zeshonderd dukaten vroeg als losgeld. Cervantes was doodsbang: hij vreesde een transfer naar Constantinopel. Ondertussen was zijn moeder, mevrouw Leonor, procedures gestart voor zijn redding. Ze deed alsof ze weduwe was, zamelde geld in, kreeg leningen en garanties, plaatste zich onder de bescherming van twee broeders en leverde in september 1579 vierhonderdvijfenzeventig dukaten aan de Raad van de Kruistochten. Hassán hield Cervantes vast tot het laatste moment, terwijl de broeders onderhandelden en smeekten om het bedrag te voltooien. Uiteindelijk, op 19 september 1580, werd hij vrijgelaten, en na een maand om zijn naam te zuiveren klaagde hij Blanco de Paz aan, en vertrok op 24 oktober naar Spanje.

Terugkeer naar het moederland... Vijf dagen later, na vijf jaar gevangenschap, arriveerde Cervantes in Denia en keerde terug naar Madrid. Hij was drieëndertig jaar oud en had de laatste tien tussen de oorlog en de gevangenis doorgebracht; De situatie van zijn familie, verarmd en schatplichtig aan de Raad van de Kruistochten, weerspiegelde in zekere zin de diepe algemene crisis van het rijk, die zou verergeren na de nederlaag van de Onoverwinnelijke Armada in 1588. Bij zijn terugkeer gaf Cervantes zijn leger op. carrière. , hij was enthousiast over de welvaartsvooruitzichten van de ambtenaren van Indië, hij probeerde een positie in Amerika te verwerven en faalde. Ondertussen, als resultaat van zijn clandestiene relaties met een jonge getrouwde vrouw, Ana de Villafranca (of Ana de Rojas), werd een dochter geboren, Isabel, opgevoed door haar moeder en door wie ze verscheen als haar vermeende vader, Alonso Rodríguez.

Op zevenendertigjarige leeftijd trouwde Cervantes; Zijn vriendin, Catalina de Salazar y Palacios, kwam uit een familie uit Esquivias, een boerendorp in La Mancha. Hij was pas achttien jaar oud; het lijkt echter geen door liefde gekenmerkte verbintenis te zijn geweest. Maanden daarvoor had de schrijver zijn eerste belangrijke werk voltooid, La Galatea, een pastorale roman in de stijl die tachtig jaar geleden door Jacopo Sannazaro's Arcadia in de mode was gebracht. De uitgever Blas de Robles betaalde hem 1.336 reales voor het manuscript.

Deze niet onbelangrijke figuur en de goede ontvangst en het relatieve succes van het boek moedigden Cervantes aan om zich te wijden aan het schrijven van komedies, hoewel hij wist dat hij, nog steeds met respect voor de klassieke normen, nauwelijks kon concurreren met de nieuwe stijl van Lope de Vega, absolute eigenaar van het Spaanse toneel. De eerste twee (The Comedy of Confusion and the Treaty of Constantinople and the Death of Selim, geschreven rond 1585 en die beide zijn verdwenen) behaalden relatief succes in hun uitvoeringen, maar Cervantes werd verslagen door de hevige storm en ondanks de twintig of dertig werken gecomponeerd In dit stadium (waarvan we slechts negen titels en twee teksten kennen, The Treatments of Algiers and Numancia), was hij rond 1600 gestopt met het schrijven van komedies, een activiteit die hij aan het einde van zijn dagen zou hervatten.

Tussen 1585 en 1600 vestigde Cervantes zijn residentie in Esquivias, maar hij bezocht Madrid altijd alleen; daar hing hij om met de schrijvers van zijn tijd, las hun werken en had een permanent geschil met Lope de Vega. In 1587 trad hij toe tot de Academia Imitatoria, de eerste literaire kring van Madrid, en datzelfde jaar werd hij benoemd tot koninklijk bevoorradingscommissaris (verzamelaar van soorten) voor de onoverwinnelijke Armada. Dit lot was ook ongunstig voor hem: in Écija kwam hij in botsing met de kerk vanwege zijn buitensporige ijver voor belastinginning en hij werd geëxcommuniceerd; in Castro del Río werd hij gevangengezet (1592), beschuldigd van het verkopen van een deel van de opgeëiste tarwe. Toen zijn moeder in 1594 stierf, verliet hij Andalusië en keerde terug naar Madrid.

Maar economische tegenspoed bleef hem vergezellen. De bankier aan wie hij grote bedragen had overhandigd, ging failliet en Cervantes belandde in de gevangenis, dit keer in Sevilla, waar hij vijf maanden verbleef. Het schrijven van Don Quichot de la Mancha begon waarschijnlijk in deze tijd van extreme armoede. Tussen 1604 en 1606 volgde de familie Cervantes, zijn vrouw, zijn zussen en zijn woeste natuurlijke dochter, evenals zijn nichten, het hof naar Valladolid, totdat koning Filips III hun beval terug te keren naar Madrid.

De Quijote... In 1605, aan het begin van het jaar, verscheen The Ingenious Hidalgo Don Quichot van La Mancha in Madrid. De auteur was toen een pezige, magere man van achtenvijftig jaar oud, tolerant ten opzichte van zijn turbulente gezin, onbekwaam in het verdienen van geld, lafhartig in vredestijd en vastberaden in oorlogstijd. Fame was onmiddellijk, maar de economische effecten waren nauwelijks merkbaar. Toen in juni 1605 het hele gezin

Cervantes, met de schrijver aan het hoofd, ging een paar uur de gevangenis in vanwege een duistere zaak die hen slechts zijdelings raakte (de dood van een heer die werd bijgestaan ​​door de vrouwen van de familie, die plaatsvond nadat hij gewond was geraakt aan de poorten van het huis), Don Quichot en Sancho behoorden al tot het volkserfgoed.

De auteur bleef ondertussen moeilijkheden ervaren. Zelfs het literaire leven bood hem geen uitstel: aangemoedigd door het succes van Don Quichot trad hij in 1609 toe tot de Broederschap van Slaven van het Heilig Sacrament, waartoe ook Lope de Vega en Francisco de Quevedo behoorden. Het was deze gewoonte van die tijd die Cervantes de kans bood om een ​​protectoraat te verkrijgen.

In datzelfde jaar werd het decreet tot verdrijving van de Moren ondertekend en werd de verharding van het Spaanse sociale leven, onderworpen aan strenge inquisitie, geaccentueerd. Cervantes begroette de uitzetting met vreugde, terwijl zijn zus Magdalena een religieuze orde inging. Het waren jaren van het opstellen van testamenten en gemene geschillen: Magdalena had Isabel van het hare uitgesloten ten gunste van een andere nicht, Constanza, en Cervantes deed afstand van zijn deel van de nalatenschap van zijn broer ten gunste van haar, zijn eigen dochter achterlatend, verwikkeld in een eindeloze rechtszaak met de eigenaar van het huis waarin ze woonde en waarin Cervantes gedwongen was te getuigen ten gunste van zijn dochter.

Ondanks dat hij er niet eens in slaagde (net als Góngora) om opgenomen te worden in de entourage van zijn beschermheer, de graaf van Lemos, onlangs benoemd tot nieuwe onderkoning van Napels (die hem echter concrete tekenen van zijn gunst gaf), schreef Cervantes op een onstuitbaar tempo: de Voorbeeldromans kwamen aan het licht in 1613; de Viaje al Parnaso, in verzen, in 1614. Datzelfde jaar werd hij verrast door de verschijning, in Tarragona, van een tweede onecht deel van Don Quichot, geschreven door een zekere Alonso Fernández de Avellaneda, dat werd uitgeroepen tot een authentieke voortzetting van de edelman's avonturen. Dus, ziek en dringend, en terwijl hij de publicatie voorbereidde van de Acht komedies en acht nieuwe hors d'oeuvres nooit vertegenwoordigd (1615), voltooide hij het tweede deel van Don Quichot, dat in de loop van hetzelfde jaar zou worden gedrukt.

Begin 1616 werkte hij aan een avonturenroman in Byzantijnse stijl: The Works of Persiles and Sigismunda. Op 19 april ontving hij de zalving en de volgende dag schreef hij de opdracht aan de graaf van Lemos, een offergave die wordt beschouwd als een uitgelezen vertoon van zijn genialiteit en een ontroerende autobiografische uitdrukking: «Gisteren gaven ze me een zalving en vandaag heb ik ben dit aan het schrijven; de tijd is kort, de verlangens groeien, de hoop neemt af en met dit alles leid ik mijn leven op basis van het verlangen dat ik heb om te leven...».

Een paar maanden voor zijn dood had Cervantes een morele beloning ontvangen voor zijn economische ontberingen en tegenslagen: een van de censoren, de advocaat Márquez Torres, stuurde hem een ​​aanbeveling waarin hij vertelde over een gesprek dat hij in februari 1615 had gevoerd met opmerkelijke heren van de entourage van de Franse ambassadeur: «Ze vroegen me heel weinig naar zijn leeftijd, zijn beroep, kwaliteit en kwantiteit. Ik merkte dat ik gedwongen was te zeggen dat hij oud was, een soldaat, een hidalgo en arm, waarop men deze formele woorden antwoordde: "Nou, heeft Spanje niet zo'n man die erg rijk is en wordt gesteund door de staatskas?" Een andere van die heren kwam met deze gedachte en met grote scherpzinnigheid: "Als de noodzaak hem moet dwingen te schrijven, plaagt het God dat hij nooit overvloed heeft, zodat hij met zijn werken, arm zijnde, iedereen rijk maakt"».

Er waren inderdaad al vertalingen in het Engels en Frans in omloop sinds 1612, en men kan zeggen dat Cervantes wist dat hij met Don Quichot een nieuwe literaire vorm aan het creëren was. Hij wist ook dat hij het genre van de korte roman in het Spaans introduceerde met zijn voorbeeldige romans en vermoedde ongetwijfeld de onbeperkte reikwijdte van de paar personages die hij had bedacht. Hoewel zijn tijdgenoten de levendigheid van zijn humor herkenden, zagen ze niet de diepte van de ontdekking van Don Quichot, de basis van de moderne roman. Zo stierf hij tussen 22 en 23 april 1616 in zijn huis in Madrid, bijgestaan ​​​​door zijn vrouw en een van zijn nichten; Gehuld in zijn Franciscaanse habijt en met onbedekt gezicht, werd hij begraven in het klooster van de Ongeschoeide Trinitariërs, aan de toenmalige Calle de Cantarranas. Begin 2015 vond een groep onderzoekers die op zoek waren naar zijn graf een kist met de initialen "M.C.", maar uit onderzoek van de inhoud bleek dat het niet die van de schrijver kon zijn. In maart van hetzelfde jaar concludeerden geleerden dat zijn stoffelijk overschot werd gevonden in een begrafenis in de kelder van de crypte, na een overdracht vermengd met die van zestien andere mensen.

De bronnen van Cervantes' kunst als romanschrijver zijn complex: aan de ene kant zijn Don Quichot en Sancho parodieën op dolende ridders en hun schildknapen; aan de andere kant verheft het zichzelf

trouw aan eer en de strijd voor de zwakken. In Don Quichot komen realisme en fantasie, meditatie en reflectie op literatuur dan ook samen: de personages bespreken hun eigen entiteit als personages terwijl de grenzen tussen delirium en rede en tussen fictie en realiteit steeds weer worden uitgewist. Maar de koers van Cervantes, die getuige was van zowel de keizerlijke glorie van Lepanto als de nederlagen van de Invincible voor de kust van Engeland, kende alleen de problemen van armoede en angst tegenover de macht. In tegenstelling tot zijn karakter, kon hij nooit ontsnappen aan zijn lot als een hidalgo, een soldaat en een arme man. "

-- bron

Fernández, Tomás y Tamaro, Elena. «Miguel de Cervantes. Biografía». En Biografías y Vidas. La enciclopedia biográfica en línea [Internet]. Barcelona, España, 2004. https://www.biografiasyvidas.com/monografia/cervantes/ 

-- Uit de taal van gracian, 

"De misplaatst nieuwsgierige," is een verhaal of een op zich staande nouvelle binnen de roman Don Quichot van la Mancha van Cervantes.
De oorspronkelijke titel van het verhaal is "El curioso impertinente," en vertelt de geschiedenis van twee vrienden Lotario en Anselmo en de vrouw van deze laatste Camila. Anselmo " bevangen door een  "impertinente curiosidad," een misplaatste nieuwsgierigheid, vraagt aan Lotario om zijn vrouw het hof te maken om er achter te komen of ze hem trouw is...
Dat dit een echte roman is wordt wel duidelijk uit bovenstaand begin, want iedere lezer wil weten of CAmila trouw is en hoe dit verder gaat. De geschiedenis eindigt treurig.