Weerstand moet je wel eerst voelen
Weerstand is een abstract begrip en dus niet direct tastbaar in het dagelijks leven. Meestal kom je er achteraf pas achter dat je te maken hebt met weerstand. Bijvoorbeeld, je oppert een idee en de mensen om je heen zijn niet enthousiast. 
Zelf heb ik het volgende meegemaakt. Ik was goed op weg met mijn loopbaan die niet gepland was, maar waar wel voortgang in zat. Het waren goede tijden. Toen dacht ik nog dat ik heel wat talenten had, maar nu weet ik ook dat ik de markt mee had. Het tij zat mee.
In dat productieve feest waar veel collega's om me heen "meer" wilden, koos ik voor "anders." Deze wens kwam niet geheel uit de lucht vallen, maar ik was toch realistisch en schatte mijn kansen altijd wat lager in: je wordt betaalt voor je kennis en ervaring (herinnerde ik mijn baas zeggen) en met dat salaris kan je niet zomaar even opnieuw beginnen in een andere tak van sport. Ik was het daar natuurlijk niet mee eens, want ik vond dat ik ook daar de nodige ervaring had, maar dan als amateur en niet als professional.
Het was de eerste keer dat ik "Nee" hoorde zeggen.
Het verhaal eindigde dat ik mijn droom in de ijskast parkeerde en laconiek mijn weg vervolgde met minimale koerswijziging. Ik werkte nog een aantal jaren door en we namen op een gegeven moment afscheid van elkaar. Ook daarna ben ik min of meer hetzelfde blijven doen, in andere vorm, en pas later dacht ik weer aan het werk dat ik altijd al wilde doen. Het was alsof je een doos in de kast tegen komt met oude foto's en je opeens herinnert wat je verloren had.
Het duurde uiteindelijk een jaar of tien voordat ik de stap naar mijn nieuwe rol durfde te nemen. En waarvan ik nu weet dat ik destijds tegen een weerstand opliep, maar toen zo helemaal niet herkende. Anderen hebben een beeld van je en laten dat niet los en kunnen zeker niet inzien dat je nog andere kwaliteiten hebt. Als je iets te vertellen hebt, dan zal je het toch echt zelf moeten doen. Zo is het natuurlijk ook. Een goeroe vertelde in dit verband ooit het verhaal over krabben in een emmer die een krab die wil ontsnappen niet laten gaan...
Als je je door een muur van weerstand laat tegenhouden en niet doorzet dan betekent waarschijnlijk dat je de weerstand niet voelt, je wil het niet zien en je wil misschien ook geen gezichtverlies. Je mist overtuiging voor je doel. In termen van cultuur: je laat je leiden door de groep en wellicht waar jouw plaats zou moeten liggen volgens of binnen die groep. Je laat je koers afhangen van de groep.
Op een bepaald moment komt dan toch het afscheid van de groep. Wanneer je overtuigd bent van de richting die je op wilt en je deze in groepsverband niet kan bereiken dan moet je afscheid nemen. Dat is ook een vervelend gevoel, want je staat er opeens alleen voor.
In beide gevallen gaat het om gevoel. Veranderen gaat om emotie.
--
2008/07/weerstand-kan-geen-kwaad
Zelf heb ik het volgende meegemaakt. Ik was goed op weg met mijn loopbaan die niet gepland was, maar waar wel voortgang in zat. Het waren goede tijden. Toen dacht ik nog dat ik heel wat talenten had, maar nu weet ik ook dat ik de markt mee had. Het tij zat mee.
In dat productieve feest waar veel collega's om me heen "meer" wilden, koos ik voor "anders." Deze wens kwam niet geheel uit de lucht vallen, maar ik was toch realistisch en schatte mijn kansen altijd wat lager in: je wordt betaalt voor je kennis en ervaring (herinnerde ik mijn baas zeggen) en met dat salaris kan je niet zomaar even opnieuw beginnen in een andere tak van sport. Ik was het daar natuurlijk niet mee eens, want ik vond dat ik ook daar de nodige ervaring had, maar dan als amateur en niet als professional.
Het was de eerste keer dat ik "Nee" hoorde zeggen.
Het verhaal eindigde dat ik mijn droom in de ijskast parkeerde en laconiek mijn weg vervolgde met minimale koerswijziging. Ik werkte nog een aantal jaren door en we namen op een gegeven moment afscheid van elkaar. Ook daarna ben ik min of meer hetzelfde blijven doen, in andere vorm, en pas later dacht ik weer aan het werk dat ik altijd al wilde doen. Het was alsof je een doos in de kast tegen komt met oude foto's en je opeens herinnert wat je verloren had.
Het duurde uiteindelijk een jaar of tien voordat ik de stap naar mijn nieuwe rol durfde te nemen. En waarvan ik nu weet dat ik destijds tegen een weerstand opliep, maar toen zo helemaal niet herkende. Anderen hebben een beeld van je en laten dat niet los en kunnen zeker niet inzien dat je nog andere kwaliteiten hebt. Als je iets te vertellen hebt, dan zal je het toch echt zelf moeten doen. Zo is het natuurlijk ook. Een goeroe vertelde in dit verband ooit het verhaal over krabben in een emmer die een krab die wil ontsnappen niet laten gaan...
Als je je door een muur van weerstand laat tegenhouden en niet doorzet dan betekent waarschijnlijk dat je de weerstand niet voelt, je wil het niet zien en je wil misschien ook geen gezichtverlies. Je mist overtuiging voor je doel. In termen van cultuur: je laat je leiden door de groep en wellicht waar jouw plaats zou moeten liggen volgens of binnen die groep. Je laat je koers afhangen van de groep.
Op een bepaald moment komt dan toch het afscheid van de groep. Wanneer je overtuigd bent van de richting die je op wilt en je deze in groepsverband niet kan bereiken dan moet je afscheid nemen. Dat is ook een vervelend gevoel, want je staat er opeens alleen voor.
In beide gevallen gaat het om gevoel. Veranderen gaat om emotie.
--
2008/07/weerstand-kan-geen-kwaad
Reacties