Aluminium krachtiger dan Staal
En dan komt er een Noorse wetenschapper met een nieuwe theorie. Het blijft een theorie:
Niet een grootschalige brand leidde tot het instorten van de Twin Towers op 11 september 2001, maar het gesmolten aluminium van de twee gekaapte vliegtuigen. Dat droop door de twee getroffen wolkenkrabbers en kwam in contact met honderden liters water van de sprinklerinstallaties. Daardoor ontstond een explosie die de constructie van de gebouwen aantastte.
Dat is althans de uitleg van de Noorse wetenschapper Christian Simensen. Hij presenteerde zijn theorie woensdag op een technologiecongres in het Amerikaanse San Diego. Simensen werkt voor het onderzoeksinstituut Sintef, de Noorse evenknie van TNO. (bron: Architecten Web)
Het aardige van deze nieuwe vondst is vooral dat de aandacht van de meeste mensen en professionals blijkbaar gericht was op de constructie van het gebouw en niet op die van het vliegtuig. Het nieuwe onderzoek klinkt (mij) plausibel. En zou een eind moeten maken aan de mythes die rondzingen.
--
10 juli 2018. "Toevallig" verschijnt er een nieuw boek met een ode aan de bouwingenieur. Zeg maar architect. Built, heet het werk (the hidden stories behind our structures) en is van Roma Agrawal. Zij schrijft dat rampen in het verleden hebben gezorgd dat gebouwen veiliger werden. Zo vertelt ze aan de leek dat hoge gebouwen, zoals dat van de Torre Mayor in Mexico gebruik maakt van een core en dampers (dempers) die tegenwicht moeten geven aan de schokken van aardbevingen. En zo vertelt ze verder, is een van de recente moderne geschiedenis beruchte instortingen het gevolg geweest van technische mankementen, engineering flaws:
De Twin Tower waren ontworpen (in 1973) met een kern, gemaakt van staal, als ook met een extern frame dat speciaal ontworpen was om vliegtuigimpact te kunnen weerstaan. Echter in 1973 konden vliegtuigen nog niet zoveel brandstof bevatten als de huidige generatie toestellen en de explosies waren groter dan de ingenieurs zich konden indenken.. De beschermende laag op het staal-colummen en staal beams beschadigde als ook de gipsen panelen die voor brandisolatie moesten zorgen. Het vuur verspreidde zich snel en de hitte werd extreem meer dan 1000 graden celcius. Dit zorgde ervoor dat de onbeschermde colommen faalden en de hogere vloeren over de lagere vloeren instortten.
Sinds deze catastrofe, schrijft Agrawal, bouwen ingenieurs nu met betonnen kernen die eventueel ook als vluchtroutes kunnen zorgen.
Niet een grootschalige brand leidde tot het instorten van de Twin Towers op 11 september 2001, maar het gesmolten aluminium van de twee gekaapte vliegtuigen. Dat droop door de twee getroffen wolkenkrabbers en kwam in contact met honderden liters water van de sprinklerinstallaties. Daardoor ontstond een explosie die de constructie van de gebouwen aantastte.
Dat is althans de uitleg van de Noorse wetenschapper Christian Simensen. Hij presenteerde zijn theorie woensdag op een technologiecongres in het Amerikaanse San Diego. Simensen werkt voor het onderzoeksinstituut Sintef, de Noorse evenknie van TNO. (bron: Architecten Web)
Het aardige van deze nieuwe vondst is vooral dat de aandacht van de meeste mensen en professionals blijkbaar gericht was op de constructie van het gebouw en niet op die van het vliegtuig. Het nieuwe onderzoek klinkt (mij) plausibel. En zou een eind moeten maken aan de mythes die rondzingen.
--
10 juli 2018. "Toevallig" verschijnt er een nieuw boek met een ode aan de bouwingenieur. Zeg maar architect. Built, heet het werk (the hidden stories behind our structures) en is van Roma Agrawal. Zij schrijft dat rampen in het verleden hebben gezorgd dat gebouwen veiliger werden. Zo vertelt ze aan de leek dat hoge gebouwen, zoals dat van de Torre Mayor in Mexico gebruik maakt van een core en dampers (dempers) die tegenwicht moeten geven aan de schokken van aardbevingen. En zo vertelt ze verder, is een van de recente moderne geschiedenis beruchte instortingen het gevolg geweest van technische mankementen, engineering flaws:De Twin Tower waren ontworpen (in 1973) met een kern, gemaakt van staal, als ook met een extern frame dat speciaal ontworpen was om vliegtuigimpact te kunnen weerstaan. Echter in 1973 konden vliegtuigen nog niet zoveel brandstof bevatten als de huidige generatie toestellen en de explosies waren groter dan de ingenieurs zich konden indenken.. De beschermende laag op het staal-colummen en staal beams beschadigde als ook de gipsen panelen die voor brandisolatie moesten zorgen. Het vuur verspreidde zich snel en de hitte werd extreem meer dan 1000 graden celcius. Dit zorgde ervoor dat de onbeschermde colommen faalden en de hogere vloeren over de lagere vloeren instortten.
Sinds deze catastrofe, schrijft Agrawal, bouwen ingenieurs nu met betonnen kernen die eventueel ook als vluchtroutes kunnen zorgen.
Reacties