Maria Montesorri

 Een interessante biografie. Als klein meisje heeft ze moeite op school, ze vindt de lessen vervelend en let niet op, is rebels en zo doet ze er drie jaar langer over om de lagere school af te maken. Tegen die tijd is het bekend dat ze een autoritair persoontje is die geen nee accepteert.

Haar vader werkt voor de belasting en door zijn werk verhuizen ze naar Rome. Het is de tijd dat vrouwen niet studeren of enkel om een betere bagage te hebben voor een huwelijk.

In Rome komt ze op een technische school () die speciaal bestemd is voor meisjes en die rond ze met hoge cijfers en een eervolle vermelding af. Dan wil ze medicijnen studeren, maar de decaan (Guido Baccelli) laat haat niet toe, omdat ze niet het officiële lyceum heeft gevolgd waar Grieks en Latijn verplicht zijn voor de entree tot geneeskunde. Ze verlaat de zaal met de woorden, "geeft niet excellentie, ik ga medicijnen studeren."

Vanaf dat moment is ze niet te stoppen. Ze gaat algemene wetenschappen studeren, waar de restrictie niet geldt, om later over te schakelen. In een seminaria leert ze via een monnik Grieks en Latijn. Wanneer deze overlijdt overtuigt ze haar vader voor privélessen.

Het is de tijd dat vrouwen hun enkel niet konden ontbloten. De anatomie-les over reproductie eindigt met schaamte, haar moeder had haar niets geleerd. Onschuldig. Thuis vertelt ze dit trauma en ze vrezen dat dissectie bij anatomie fataal zal worden. Daar gebeurt het nodige, schaamte volop, maar ze slaagt voor het examen.

Op onderwijsfilosofie, staat een artikel over haar (boek de) "methode":

Boekbespreking geschreven door de redactie / 20 april 2018 / De naam Montessori is bovenal bekend door het grote aantal Montessori-scholen. Montessori onderwijs staat voor een op het kind toegespitst onderwijs dat altijd wil aansluiten bij waar het kind op dat moment aan toe is. Het wil “de vrije ontwikkeling van de werkzaamheid van het kind” toelaten. Per school kan er meer of minder strikt het oorspronkelijke gedachtegoed van Maria Montessori worden gevolgd. Dit oorspronkelijke gedachtegoed heeft Montessori zelf vastgelegd in (met name) het hier besproken boek.

Montessori’s boek ‘De methode’ kwam uit in 1909 (Nederlandse vertaling 1916). In het boek schrijft ze overtuigend en krachtig haar visie op onderwijs en gaat ze in op de concrete onderwijspraktijk zoals zij die ontwikkelde. Ze beschrijft haar La casa dei bambini en kan zich beroepen op succesvolle experimenten bij zwakzinnige kinderen, zwervende kinderen, arme kinderen – kinderen die zoals Montessori zegt ‘slaaf waren van hun eigen minderwaardigheid‘. Montessori is enorm begaan met de kinderen en spreekt zich ferm uit tegen alles wat die kinderen in de weg zit. Allerlei eenvoudige alledaagse onderwijssituaties en leermiddelen worden besproken vanuit die opvatting. Een rijke bron voor ieder onderwijsgezind hart. Het is heerlijk te lezen in welke rust en vrijheid Montessori het kind wil waarnemen, vooruit helpen, juist door het kind op specifieke momenten zijn of haar gang laat gaan en níet in te grijpen. Allerlei rijke beschrijvingen van het onderwijs komen aan bod: gericht op de tastzin, het samenhangende lees- en schrijfwerk, rekenen, gymnastiek en beweging, materialen, muziek, landarbeid, begrip van vormen, evenals de stilteles: ... (bron: https://www.onderwijsfilosofie.nl/de-methode/)