Buñuel in het labyrint van de schildpadden
Op de Nederlandse Wikipedia staat een enkele paragraaf over deze biografische animatiefilm uit 2018 over het leven van Luis Buñuel. De Engelse versie heeft wel het plot uitgewerkt:
"Door de controverse rond zijn eerste speelfilm, L'Age d'Or [in de film na, El Perro Andaluz ], kan regisseur Luis Buñuel geen nieuw werk vinden. Een antropoloog genaamd Maurice Legendre overhandigt Buñuel een etnografische studie van de regio Las Hurdes in Spanje en vraagt of hij zou willen overwegen een documentaire van de regio te maken. Buñuels vriend, beeldhouwer Ramón Acín, koopt een lot en belooft de winst te gebruiken om de film te financieren.
"
"Dat zou pas echt surrealistisch zijn," zegt Luis en beiden moeten hard lachen. Maar het lot is gunstig gestemd...
"Buñuel verzamelt een filmploeg in de stad La Alberca. Vanuit La Alberca rijdt Buñuel de bemanning naar een klooster dat ook dienst doet als hostel. Vanuit het klooster verkent de bemanning de nabijgelegen dorpen. De dorpen bestaan uit gammele doosvormige huisjes die dicht op elkaar staan. Door de kronkelende straatjes tussen de huizen lijkt elk dorp op een labyrint, en Ramón merkt op dat de puntige daken lijken op de schubben van een schildpad. De bemanning is geschokt door de armoedige omstandigheden in de huizen. De overvloedigheid van hun voedselvoorraden verbaast de dorpelingen. Wanneer ze een school filmen, ontdekken ze dat de lokale bevolking het grootste deel van hun geld verdient met overheidsbetalingen voor het opnemen van weeskinderen, en de schoolkinderen verdringen zich rond Buñuel, wanhopig op zoek naar genegenheid. Buñuel vindt later een klein meisje stervend op straat en voelt zich hulpeloos zonder het medicijn dat haar zou kunnen genezen."
De animaties in de film worden afgewisseld met werkelijke beelden, in zwart wit van de deplorabele siutatie van het land uit die tijd.
"Hoewel de film een documentaire is, ensceneert Buñuel veel scènes voor een dramatisch effect, in tegenstelling tot zijn crew. In La Alberca laat Buñuel Ramón een boer inhuren om de lokale traditie van het afrukken van de kop van een haan na te spelen. Later wil Buñuel het beeld filmen van een berggeit die uitglijdt en van een klif valt, maar hij schiet een geit dood in plaats van te wachten tot er een ongeluk gebeurt. Buñuel regelt ook dat een ezel wordt doodgestoken door bijen, om te gebruiken als symbool voor het lijden van de lokale bevolking.
Gedurende de hele opname wordt Buñuel gekweld door nachtmerries uit zijn moeilijke jeugd [Als ook ziet hij de Olifanten zoals Dalí ze geschilderd heeft door de straten lopen EN later, in een andere nachtmerrie: Zonder Dali zou jij niks geweest zijn.]. Een nachtmerrie over zijn moeder en de Maagd Maria dwingt hem zich te kleden in het habijt van een non. Als het zieke meisje uiteindelijk sterft, krijgt Buñuel een nachtmerrie waarin hij een vriend uit de regio als de Dood ziet. De nachtmerrie inspireert hem om de dorpelingen een begrafenis voor een baby voor de film te laten naspelen.
In 1933 is Buñuel terug in Parijs om zijn film Las Hurdes: Tierra Sin Pan te bewerken.Aantekeningen aan het einde van deze film leggen uit dat dagen na de nationalistische staatsgreep in Spanje, Ramón en vervolgens zijn vrouw werden geëxecuteerd vanwege hun anarchistische activiteiten. Buñuel kan zijn film in Spanje uitbrengen, maar zonder de naam van Ramón. Filmaantekeningen leggen uit dat hij vele jaren later Ramons naam op de aftiteling kon herstellen.
" (bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Bu%C3%B1uel_in_the_Labyrinth_of_the_Turtles)
Reacties