The Fourth Turning

 Dit boek stond enige tijd geleden op mijn vizier, verdween weer, en na het lezen van The changing world order kwam ik hier opnieuw op uit. 

The fourth turning is geschreven door twee historici van wie Bill Williams inmiddels overleden is. zij schreven al langer over generaties en door verder uitwerken van hun ideeën kwam dit boek tot stand.

In een Interview*, laat Niel Howe, zien wat de bedoeling van het generatiemodel is:

NEIL: We denken dat generaties met de geschiedenis mee verplaatsen en voorkomen dat de samenleving te lang lijdt onder de excessen van een bepaalde generatie. Mensen gaan er vaak vanuit dat dat elke nieuwe generatie een lineaire verlenging zal zijn van de vorige een: ... na Generatie X komt Generatie Y.

Ze zouden verder kunnen verwachten dat Generatie Y net als Generatie X steroïde zal zijn  - nog meer bereid om risico's te nemen en met nog meer scherpzinnigheid in de cultuur. Maar de millenniumgeneratie die volgde op Gen X is helemaal niet zo. In feite is geen enkele generatie zoals de generatie die er onmiddellijk aan voorafgaat.

In plaats daarvan draait elke generatie de hoek om en tot op zekere hoogte compenseert de excessen en fouten van de midlife-generatie die de baas is als ze meerderjarig worden. Dit is noodzakelijk, want als generaties in dezelfde richting zouden blijven gaan als hun voorgangers, zou de beschaving zijn afgegaan klif duizenden jaren geleden.

Dit is dus een noodzakelijk proces, een proces dat bijzonder belangrijk is in moderne niet-traditionele samenlevingen, waar generaties vrij zijn om instellingen te transformeren naar hun eigen stijlen en neigingen.

In ons onderzoek hebben we ontdekt dat in moderne samenlevingen vier basistypen generaties hebben de neiging om in dezelfde volgorde terug te komen.

...  De eerste is die we de Helden-archetype noemen. Heldengeneraties worden meestal beschermend opgevoed als kinderen. Ze komen van leeftijd in een tijd van nood of Crisis en bekend worden als jonge volwassenen voor het helpen van de samenleving bij het oplossen van de crisis, hopelijk met succes. Zodra de crisis is opgelost, worden ze institutioneel krachtig op middelbare leeftijd en gefocust blijven op uiterlijke werelduitdagingen en oplossingen. Op hun oude dag zijn ze begroet door een spiritueel ontwaken, een culturele omwenteling veroorzaakt door de jongeren. Dit is het typische levensverhaal van een Hero-generatie.

Een voorbeeld van de Hero-archetype is de G.I. Generatie (generatie 1), de soldaten van de Tweede Wereldoorlog, die een institutionele krachtpatser werden na de oorlog en toen op hoge leeftijd geconfronteerd de jonge hippies en demonstranten van de jaren zestig. Terug naar binnen Amerikaanse geschiedenis, we hebben veel andere Hero-archetypen gezien, bijvoorbeeld de generatie van Thomas Jefferson en James Madison en president Monroe. Dit waren de helden van de Amerikaanse Revolutie, die op hoge leeftijd werden begroet door de tweede Great Awakening en een nieuwe jeugdgeneratie van vurige Profeten.

Na het Hero-archetype komt de Kunstenaar-archetype.  Artiest generaties hebben een heel andere locatie in de geschiedenis -- ze zijn de kinderen van de crisis. Voor Hero-generaties, kinderbescherming stijgt van eerste cohort tot laatste. Tegen de tijd dat artiesten komen bereikt de kinderbescherming ondertussen een verstikkend niveau. Kunstenaars worden volwassen als jongvolwassenen tijdens het post-crisistijdperk, toen conformiteit lijkt de beste weg naar succes, en ze hebben de neiging om collectief risicomijdend zijn. Kunstenaars zien zichzelf als voorzien in de expertise en verfijning die zowel kunnen verbeteren als sieren de enorme nieuwe institutionele innovaties die hebben gesmeed tijdens de crisis. Ze ervaren meestal een cultureel Ontwaken op middelbare leeftijd, en hun leven versnelt als de cultuur verandert.

Een goed voorbeeld van het archetype van de kunstenaar is de zogenaamde "Silent" Generation, de jongvolwassenen van na de Tweede Wereldoorlog die vroeg getrouwd en verhuisd naar glimmende nieuwe buitenwijken in de jaren vijftig, gingen door hun midlifecrisis in de jaren ’70 en ’80, en zijn vandaag de zeer welvarende, actieve senioren die met pensioen gaan in besloten leefgemeenschappen.

Het derde archetype is wat we een Profeet-archetype noemen. Het meest recente voorbeeld van dit archetype is de babyboom Generatie. Profeet generaties groeien op als kinderen tijdens een periode van welvaart na de crisis en volwassen worden gedurende een periode van culturele omwenteling. Ze worden moralistisch en waarden-geobsedeerde midlifeleiders en ouders, en als ze binnenkomen ouderdom, sturen ze het land naar de volgende grote buitenwereld sociale of politieke crisis. Boomers groeiden bijvoorbeeld op tijdens de naoorlogse Amerikaanse High, werd volwassen tijdens het Bewustzijn Revolutie van de jaren 60 en 70, die nu hun intrede doen oude leeftijd.

Ten slotte is er wat we een Nomade-archetype noemen. Nomaden zijn typisch opgevoed als kinderen tijdens Awakenings, de grote culturele omwentelingen van onze geschiedenis. Terwijl het archetype van de profeet wordt toegeeflijk opgevoed als kinderen, het Nomad-archetype is onderbeschermd en volledig blootgesteld als kinderen. Zij leren vroeg dat ze basisinstellingen niet kunnen vertrouwen om op te passen voor hun beste belangen en volwassen worden als vrije agenten wiens wachtwoord is individualisme. Zij zijn de grote realisten en pragmatici in de geschiedenis van onze natie.

Het meest recente voorbeeld van het Nomad-archetype is Generation X. Deze generatie groeide op tijdens de sociale onrust van de jaren zestig en zeventig en beginnen nu de middelbare leeftijd in te gaan. Zij zijn degenen die weten hoe ze dingen gedaan moeten krijgen op de grond. Zij zijn de thuisblijfvaders en veiligheidsmoeders proberen  hun kinderen meer een jeugd te geven dan zijzelf hebben had. Hun last is dat ze de neiging hebben om grote instellingen niet te vertrouwen en hebben geen sterke band met het openbare leven.

Ze smeden hun identiteit en waardesysteem door "er alleen voor te staan" en buiten het radarscherm van de overheid blijven. Het zou kunnen erg interessant om de rest van het levensverhaal van deze generatie te zien, vooral omdat ze leidinggevende posities overnemen.

--

Een dialectische visie op de geschiedenis, die me zeer aanspreekt.

De auteurs beginnen met de ontleding van het begrip cyclus, dat te vinden is in allerlei Latijnse en Griekse benamingen. Bij deze laatste staat cirkel en cyclus dicht bij elkaar, en het Etruskische Saeculum  staat aan de basis van onze "siglo" (Spaans), eeuw.

Daar ligt de oorsprong van de generatie, want bij alle cycli zoals de dag en de nacht zijn de verhoudingen vast, maar bij de levenscyclus is deze variabel, want / en verbonden aan een mensenleven. In dat leven zijn vier stadia te vinden, die terug te vinden zijn in onze eeuw. De dialectiek van ying en yang, oorlog en vrede is de constante factor bij deze cycli - de uitleg kan beter - Maar elke kracht roept een tegenkracht op. [Ook hier keert hij terug op het Griekse Philia voor liefde en harmony dat tegengesteld is aan Neikos dat streven en separatie betekent] De oorlog in Vietnam leidt tot pacifistische demostraties, etc, etc. Arnold Toynbee schrijft in zijn study of history een alternatief ritme, en een cyclus van oorlog en vrede die de auteurs overnemen: 

• The overture began with the Italian Wars (1494-1525). 
• The first cycle began with Philip IPs Imperial Wars (1568-1609). The second cycle began with the War of Spanish Succession (1672-1713). 
• The third cycle began with the French Revolutionary and Napoleonic Wars (1792-1815). 
• The fourth cycle began with World Wars I and II (1914-1945).

Howe en Williams proberen patronen te destilleren uit deze informatie. Ze betrekken de studie van allerlei historici maar ook op economisch vlak, zoals Terence Hopkins en Immanuel Wallerstein die cycli als kapitalistische ontwikkelingen definieerden.

... na elke honderd jaar komt er een awakeningsfase die een nieuw tijdperk inluidt en historisch gezien valt deze op onderstaande decennia:

Robert Wurthnow reports that revitalization movements "have been distributed neither evenly nor at random in space and time." In fact, their timing since the Renaissance is quite regular. His list of movements is presented here, along with their two-decade spans of peak enthusiasm. The dry phrase revitalization movement is dropped in favor of a gnostic image long popular among Westerners—the image of an awakening of the spirit, or simply Awakening: 

• The Protestant Reformation (1530s-1540s) 
• The Puritan Awakening (1630s-1640s) 
• The Pietist Awakening (1740s-1750s) 
• The Evangelical-Utopian Awakening (1830s—1840s)
• The new age awakening (1960s - 1970s)

... wanneer we dit tijdsschema aanhouden, komt de volgende crisis en "reset" in populaire termen pas rond 2050.

Of het allemaal klopt, vooral qua data is natuurlijk de vraag. Dit is meer een intuïtieve kijk op de wereldgeschiedenis.

De link tussen wereldgeschiedenis en persoonlijke geschiedenis via de rol van generaties, is uniek in dit boek. Persoonlijk vond ik deze aardig:

• de profeten-generatie is geboren gedurende topfase 
• de nomade-generatie is geboren in de ontwakingsfase
• de helden-generatie ... in de ontrafelingsfase
• de kunstenaars-generatie ... gedurende een crisis.

Ieder voor zich kan nagaan of dit enigszins herkenbaar is.

Voorals nog lijkt het aardig uit te komen. The Unraveling is voorbij en we zitten nu in een crisis. Het boek is van voor de eeuwwisseling!

... 

Kritische ontvangst

De Strauss en Howe hervertellen van de geschiedenis door middel van een generatielens die u opnieuw hebt gemengde beoordelingen. Veel recensenten hebben de auteurs geprezen voor de ambitie, eruditie en Accessivy. Voormalig VS bijvoorbeeld Vice -president Al Gore, die afstudeerde aan de Harvard University met Strauss, Calleed Generations: The History of America's Future, 1584 tot 2069 Het meest stimulerende boek over de Amerikaanse geschiedenis die hij ooit had gelezen. Ik heb een gevoel van elk lid van het Congres. Theorie is invloedrijk geweest op het gebied van generatiestudies, marketing en bedrijfsbeheerliteratuur. Het is echter ook bekritiseerd door verschillende geschiedenisnamen en subpolitieke wetenschappers, en journalisten, als overdreven deterministisch, niet-falsifieerbaar en niet ondersteund door rigoureus bewijs. (Bron, Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Strauss%E2%80%93Howe_generational_theory)

--

* - Casey Research