Terwijl Europa sliep (#Dag99)
Dit boek is van 2006, ik schreef het blog in 2009:
... Terwijl Europa sliep... Waar doet me dat aan denken? Wetende dat de auteur Bruce Bawer een journalist is die in Europa werkt. Was Kennedy ook geen verslaggever? Zijn carrière in de journalistiek begon met een proefschrift over de verzoening van München en zijn eerste boek heette "waarom Engeland sliep". Maar deze keer slaapt Europa tijdens de dreiging van de islamextremisten, in tegenstelling tot vóór de Tweede Wereldoorlog toen er een andere vijand was. Opnieuw komt de vijand van binnenuit: “Hoe de radicale islam het Westen van binnenuit vernietigt.”
Allereerst is dit boek een must read voor iedereen die geïnteresseerd is in de Europese en Amerikaanse cultuur.
Bruce Bawer had een persoonlijk motief bij het schrijven van dit boek (wat duidelijk wordt op de eerste pagina, als hij schrijft: mijn partner en ik…), maar zijn achtergrond ligt in de journalistiek en hij onderzoekt de mogelijke dreiging die in de titel wordt genoemd.
Bij het schrijven van deze recensie kan ik niet anders dan soms glimlachen, bijvoorbeeld nu als ik commentaar geef op de structuur van het boek: dat is heel eenvoudig. Er zijn drie hoofdstukken, het eerste is getiteld: Europe's Blindness.
Persoonlijk vond ik dit het beste hoofdstuk, omdat het het meest accurate en minder persoonlijke hoofdstuk is. Het lijkt mij dat naarmate het verhaal vordert, de woede van de auteur toeneemt.
Al bij de opening realiseer ik me dat Nederland heel goed vertegenwoordigd is in het boek. De opening gaat over het overlijden van Theo van Gogh. Het boek begint in gaat als volgt verder: - Mark? Hallo Bruce. Ben je erachter gekomen wat er met Theo van Gogh is gebeurd? Deze persoonlijke benadering maakt het boek zeer realistisch. Theo van Gogh is een Nederlandse filmmaker en columnist die werd vermoord door Mohammed Bouyeri, “geboren in Nederland, uit Marokkaanse ouders en onderdeel van een radicale moslimorganisatie. De toon (van het boek) is gezet.
De Nederlandse lezer vindt dan een zeer nauwkeurige schets van de Nederlandse samenleving, met woorden als 'gezelligheid', zo belangrijk in Nederland. Het is nauwelijks te vertalen, maar betekent zoiets als: gezelligheid. En je kunt je zelfs afvragen of het woord niet bekend is bij de al genoemde 'appeasement'. Niet alleen in Nederland maar ook in andere Europese landen wordt het abstracte begrip vrede geanalyseerd (Het voorbeeld in het boek verwijst vooral naar de Scandinavische landen waar het geen toeval is dat “de Nobelprijs voor de Vrede” een Zweedse uitvinding is). Een ander feit over de Nederlandse samenleving kan opnieuw alleen worden beschreven met een authentiek woord: 'verzuiling', wat betekent dat elke religieuze groep zijn eigen structuur in de samenleving had; de katholieken, de protestanten, de joden, enz. hadden hun eigen politieke partij, hun eigen nieuwszender, hun eigen arbeiderssyndicaat, enz. Bij de bespreking van het gebruik van verkleinwoorden in de Nederlandse taal "biertje, vriendje" (bier, vriend), waaruit blijkt dat "deze mensen zich zorgen maken om niet te overdrijven en van niets te veel te verwachten." Toen ik dit allemaal las, dacht ik: dit is iemand die onze cultuur heel goed kent. Later komt hij met nog veel meer voorbeelden die gênant zijn om te lezen (de grap over talen).
Maar de Nederlanders hadden een probleem: het land dat bekend stond om zijn tolerantie moest een intolerante groep extremisten tolereren. En toen werd het conflict beslecht met de moord op van Gogh.
Bruce's eerste observatie over moslims in Nederland is in Amsterdam, waar de moslims in het centrum volledig zijn aangepast en bijna geen "nikab of boerka" gebruiken, maar in sommige van de "lelijke" buitenwijken wel. Hij legt ons het verschil uit.
Vervolgens vervolgt hij zijn reis in het boek naar andere landen zoals Noorwegen en laat hij zien dat Noorwegen niet zo heel anders is dan Nederland. De Nederlanders zijn meer kosmopolitisch waar de Noormannen meer provinciaal zijn, maar (later leert de lezer) de rol van de autoriteit is dezelfde. Dit is de eerste en fundamentele kritiek op Europa: ze slapen niet alleen als dat niet zou moeten, maar ze kunnen ook geen onafhankelijke mening vormen omdat alles wordt geregeerd door het establishment. Er volgen verschillende voorbeelden waarin kranten en politieke partijen worden gedomineerd door hetzelfde netwerk van intellectuelen. Dat hij gelijk heeft, zal later blijken als zijn boek al is verschenen en zowel de Nederlandse vertaling als deze Spaanse vertaling is gewijzigd vanwege de kritiek die hij uitte op een Nederlandse nieuwsredacteur.
Dit establishment is een zeer ruw netwerk waarvan ik uit ervaring weet dat het erg moeilijk te veranderen is. Als u geen deel uitmaakt van dit netwerk, telt uw mening niet. Dat was wat mij streelde; zoals niet velen hebben uitgebreid over dit onderwerp. Zover ik weet. Een van de redenen waarom innovatie zo'n zwaar onderwerp is, is juist dat, de rol van het establishment en de academici die als professionele poortwachters werken; zij bepalen wat acceptabel is en wat niet. (maar dit is een persoonlijke mening die niet in het boek wordt genoemd).
In de VS is het heel normaal dat een politicus een achtergrond heeft in het bedrijfsleven of een carrière als acteur, in Europa komen de politici rechtstreeks van de universiteit binnen en streven een carrière in de politiek na met als einddoel “Brussel” binnen te komen. De genoemde voorbeelden van "Schwarzenegger en Reagan (hij was een lijfwacht in zijn vorige leven) in de VS zijn onaanvaardbaar in Europa, met één uitzondering: Berlusconi in Italië..."
Een interessant feit is zijn lijst met wanbetalingen op het gebied van immigratie, zoals ik ze noem. Finland en IJsland hebben geen immigratie, maar elk land heeft zijn eigen hoofdbron: in Zweden uit Irak en Iran, in Noorwegen Pakistan, in Denemarken uit Turkije, in het VK uit India en Pakistan, België en Nederland uit Marokko en Turkije, Frankrijk en Italië uit de Magreb, Spanje uit Marokko, Duitser uit Turkije, Zwitserland uit de Balkan… Dan beschrijft hij hoe de immigratie begon: de immigrant zou een vluchteling zijn, brengt geen papieren mee waardoor het onmogelijk is om de geschiedenis te traceren en te verifiëren de feiten. Dan helpen alle, zo niet de meeste Europese regeringen de immigrant met een uitgebreid socialezekerheidsstelsel...
Hij beschrijft het isolatieproces als een proces waarbij het beschreven establishment ‘politiek correct’ is in het accepteren van de nieuwe bewoners ‘met inachtneming van hun eigen culturele achtergrond’. In vergelijking met de VS, waar elke immigrant Amerikaan is en er geen sprake is van segregatie naar religie of etnische achtergrond.
Zoals eerder vermeld sieren een groot aantal kleine anekdotes het boek. Bijvoorbeeld waar een moslimpaar getuige is van twee lesbische kussen. Hij beschrijft de tussenkomst van het moslimpaar en hier wordt duidelijk waar hij op doelt: de waarden van vrijheid staan op het spel, terwijl het establishment in Europa een situatie niet langer aankan vanwege een eerdere aanvaarding van de nieuwe cultuur en onder hun voorwaarden. De politie en andere ambtenaren zijn machteloos.
Het eerder genoemde politieke establishment en het ongenoegen van de burgers leidt ertoe dat de normale politieke partijen concurrentie krijgen van “populistische” partijen die extremisme als enig onderwerp op de politieke agenda hebben. Deze twee – het establishment en de nieuwe populistische partijen – conflicteren duidelijk. Deze populistische partijen hebben een meer Amerikaanse benadering: ze zijn tegen een te proactieve overheid in de samenleving die de vrijheid van mensen beïnvloedt. Omdat de krant van het establishment is laten ze deze partijen zoveel mogelijk buiten beschouwing. (Dit werd geschreven in een omstreeks 2005 …).
Het grote verschil (opnieuw) tussen de VS en Europa is dat Europa luistert naar een autoriteit en de Amerikaanse burgers luisteren naar wat werkt. Ze geven niet om titels zolang mensen leiderschap tonen...
Hij gaat dan dieper in op de Islam Woordvoerder voor Europa: Tarik Ramadan en op het verschil tussen integratie in de VS en Europa. Een immigrant hoort niet als arts te werken, denken Europese burgers. Dit is waar Bruce zich zijn eigen buurt in de VS herinnert en een groot aantal exotische namen samenvat, maar 'allemaal Amerikaans'.
Reacties