Calvijn een mens (2)
De tijd voor Calvijn is op, een kwestie van timeboxing. Hier nog wat voorlopig afsluitende passages uit het boek / zijn leven.
De kerkenraad bijvoorbeeld. Het mechanisme om tucht als organisatiemiddel vorm te geven. De bijbel is hiervoor leidend en vanuit die bijbel ziet Calvijn dat een christelijke levenswandel het middel van tucht noodzakelijk maakt.
Dat die raad in Geneve werd opgericht betekent niet dat Geneve precies bij Calvijn paste of andersom. Calvijn had een alles-of-niets-houding, als je het doet, moet je het goed doen. [herkenbaar bij mijn familie]. Dat was ook de reden dat Calvijn moeite had met Libertijnen. Calvijn zat ook achter het doopnamenbeleid, waarin kinderen de naam van een heilige kregen. Dat maakte deze echter niet "Bijbelser." Het "avondmaal," werd een thema van verschil tussen Luther (en Zwingli) en Calvijn.
Calvijn begon de dag met bidden, ook dat gebeurde ordelijk, via een kloosterachtig schema... Hoogmoed vond Calvijn een van de grootste zondes.
Een verbinding tussen Calvijn en Erasmus was dat beiden de kunst van het spotten beheersten. ok hier is het toegestaan, maar volgens Calvijns beleid: met mate.
Calvijn trouwt slechts een keer, en wordt al snel weduwnaar. zijn verhouding tot vrouwen was positief, en meende dat je zonder vrouw maar een half mens was. Ook had hij, ook hier, kritiek: want vrouwen hadden de typische kwaal van het eindeloos kletsen, "een kwaal die toenam naarmate ze ouder werden." Hij was tegen seks voor het huwelijk, maar hier ook weer gematigd, want van de maagdelijkheidscultus moest hij niks hebben, want dat zou dan weer later huwelijksproblemen kunnen opleveren. Praktisch gedacht.
Familie was minder belangrijk voor Calvijn dat dan vrienden dat voor hem waren. zo is er ook een boek, vrienden van Calvijn, met daarin o.a. zijn broer, en nog meer dan tien voorbeelden.
Het laatste hoofdstuk "De Zeiler" gaat onder andere in op Calvijn en het kapitalisme, dat ik al ergens anders besproken heb.
En dan is er nog het verhaal van de (Spaanse) ketter Servet. Zoals ik het lees uit deze misschien wat beknopte biografie is Calvijn zeker niet de leider geweest tegenover deze ketter. Hij heeft nog geprobeerd met de ketter te praten over zijn zonde en hem op andere gedachten te brengen, en het is ook vreemd dat juist een ketter Calvijn gaat opzoeken, als of hij hem daarmee provoceert "want wat zou hem anders bezield hebben om op zondagmiddag 13 augustus 1553 bij Calvijn naar de kerk te gaan?". Het was een soort zelfmoordaanslag schrijft Selderhuis. Calvijn gaf hem bij de overheid aan. "Servet stierf in de vlammen, maar de brandlucht bleef eeuwenlang aan Calvijn hangen..."
... later mogelijk opnieuw aandacht hiervoor. Voor Calvijn en het belang van deze figuur voor onze cultuur.
Reacties