Medische en Financiële bijsluiters
De medische wereld (vooral de medische spil in het zorgproces) en de financiële wereld lijken veel op elkaar. Beiden worden bevolkt door hoog opgeleide specialisten. Een cardiologiespecialisatie kan zomaar tien jaar in beslag nemen en dan ben je een bijzondere specialist. Er is hiërarchie in de zorg, maar belangrijker is nog wel dat de specialisten maar koning zijn over een beperkt vakgebied. Als je een decennia hebt gestudeerd over alles op dat gebied dat neemt je zelfvertrouwen niet af. Daar zitten veel positieve kanten aan, zo heeft een chirurg dat zelfvertrouwen nodig om te opereren.
Bij de bank- en verzekeringssector werken veel specialisten en het grote verschil met de zorg is natuurlijk dat de risico's van andere omvang zijn: het is en blijft maar geld of vermogen waarmee gewerkt wordt. Dat is toch wel wat anders dan het leven van een mens.
De belangrijkste parallel is dat in beide sectoren de specialisten te weinig van elkaars werkgebied weten. Zo nemen de investeringsbanken natuurkundigen aan omdat ze zo slim zijn met wiskundige modellen en producten kunnen bedenken die maar een select gezelschap begrijpt. Dat fenomeen ligt aan de basis van de kredietcrisis in 2008: weinig mensen begrepen hoe die producten nu precies werkten.
Gisteren vertelde iemand me een verhaal over een ziekte. Ze nam al vijf jaar een eenvoudig medicijn tegen een zeer bekende ziekte of kleine afwijking waaraan veel mensen lijden. Wel werd over de tijd heen de dosis aangescherpt (verhoogd) maar daarnaast waren er geen bijverschijnselen, behalve af en toe een klacht waarvan de huisarts poneerde, "dat kan met je leeftijd te maken hebben." Alles was prima, totdat ze opeens een aanval kreeg en met ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Voor een vervolgonderzoek bij de cardioloog staat ze nu op de wachtlijst, en de huisarts vertelde dat hij dat onderzoek zou afwachten.
Op een dag sprak ze echter een Apotheker. Die kende haar ziektebeeld en liet haar de bijsluiter zien van het medicijn dat ze nam: "heeft jouw huisarts wel eens verteld van deze bijwerkingen?" Op die vraag kon ze ontkennend antwoorden. De huisarts had bij eerdere klachten nooit gerefereerd aan de bijsluiter dan wel aan bijwerkingen van het medicijn.
Hoe dit verhaal precies gaat aflopen en of de bijwerkingen van het medicijn inderdaad tot de opname hebben geleid, is de vraag. En niet eens zo belangrijk. De essentie is dat de medische wereld is afgebakend. De studie heet geneeskunde, vroeger was medicijnen nog meer in gebruik, maar juist die afbakening is waar het om gaat. Een arts is na een opleiding "owner" (zoals ze dat mooi in organisatiejargon zeggen) van het probleem waarvoor hij heeft gestudeerd. De huisarts voor algemene kwalen te detecteren en om daar waar nodig een specialist in te huren (doorverwijzing).
Maar wie is de owner van het medicijn? Dat is en blijft volgens mij de Farmacoloog. Farmacologie is wel een vak binnen geneeskunde, maar de echte kennis van farmacologie ligt buiten de gezondheidszorg. De hele discussie over de farmaceutische wereld in haar invloed op de zorg is te vergelijken met die in de financiële wereld, waar wizzkids met wiskundige achtergrond nieuwe financiële producten bedenken. Maar weinig van die kids kennen de financiële wereld laat staan de economische wereld.
Toen ik het verhaal hoorde moest ik denken aan een ander voorbeeld, van een vrouw op leeftijd die vele medicijnen tegelijk slikt en waar huisarts, specialist en apotheker continue in de clinch liggen over wat nu precies waarvan de oorzaak is.
Een oplossing voor dit probleem zie ik niet direct. Maar ik kan wel begrijpen dat er een sector alternatieve geneeswijze is ontstaan (die door de medische wetenschap belachelijk wordt gemaakt).
--
2008/10/ziekenhuis-bank-crisis
Bij de bank- en verzekeringssector werken veel specialisten en het grote verschil met de zorg is natuurlijk dat de risico's van andere omvang zijn: het is en blijft maar geld of vermogen waarmee gewerkt wordt. Dat is toch wel wat anders dan het leven van een mens.
De belangrijkste parallel is dat in beide sectoren de specialisten te weinig van elkaars werkgebied weten. Zo nemen de investeringsbanken natuurkundigen aan omdat ze zo slim zijn met wiskundige modellen en producten kunnen bedenken die maar een select gezelschap begrijpt. Dat fenomeen ligt aan de basis van de kredietcrisis in 2008: weinig mensen begrepen hoe die producten nu precies werkten.
Gisteren vertelde iemand me een verhaal over een ziekte. Ze nam al vijf jaar een eenvoudig medicijn tegen een zeer bekende ziekte of kleine afwijking waaraan veel mensen lijden. Wel werd over de tijd heen de dosis aangescherpt (verhoogd) maar daarnaast waren er geen bijverschijnselen, behalve af en toe een klacht waarvan de huisarts poneerde, "dat kan met je leeftijd te maken hebben." Alles was prima, totdat ze opeens een aanval kreeg en met ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Voor een vervolgonderzoek bij de cardioloog staat ze nu op de wachtlijst, en de huisarts vertelde dat hij dat onderzoek zou afwachten.
Op een dag sprak ze echter een Apotheker. Die kende haar ziektebeeld en liet haar de bijsluiter zien van het medicijn dat ze nam: "heeft jouw huisarts wel eens verteld van deze bijwerkingen?" Op die vraag kon ze ontkennend antwoorden. De huisarts had bij eerdere klachten nooit gerefereerd aan de bijsluiter dan wel aan bijwerkingen van het medicijn.
Hoe dit verhaal precies gaat aflopen en of de bijwerkingen van het medicijn inderdaad tot de opname hebben geleid, is de vraag. En niet eens zo belangrijk. De essentie is dat de medische wereld is afgebakend. De studie heet geneeskunde, vroeger was medicijnen nog meer in gebruik, maar juist die afbakening is waar het om gaat. Een arts is na een opleiding "owner" (zoals ze dat mooi in organisatiejargon zeggen) van het probleem waarvoor hij heeft gestudeerd. De huisarts voor algemene kwalen te detecteren en om daar waar nodig een specialist in te huren (doorverwijzing).
Maar wie is de owner van het medicijn? Dat is en blijft volgens mij de Farmacoloog. Farmacologie is wel een vak binnen geneeskunde, maar de echte kennis van farmacologie ligt buiten de gezondheidszorg. De hele discussie over de farmaceutische wereld in haar invloed op de zorg is te vergelijken met die in de financiële wereld, waar wizzkids met wiskundige achtergrond nieuwe financiële producten bedenken. Maar weinig van die kids kennen de financiële wereld laat staan de economische wereld.
Toen ik het verhaal hoorde moest ik denken aan een ander voorbeeld, van een vrouw op leeftijd die vele medicijnen tegelijk slikt en waar huisarts, specialist en apotheker continue in de clinch liggen over wat nu precies waarvan de oorzaak is.
Een oplossing voor dit probleem zie ik niet direct. Maar ik kan wel begrijpen dat er een sector alternatieve geneeswijze is ontstaan (die door de medische wetenschap belachelijk wordt gemaakt).
--
2008/10/ziekenhuis-bank-crisis
Reacties