Niet normaal - Paralympische spelen
Foto: Oscar Pistorius in action at the Olympic Games ((c) London 2012.com) |
De "blade-runner" heeft al veel aandacht gekregen en ook dat wordt binnenkort gewoon, maar van hun rolstoel vallende basketbalspelers is nog wat te heftig. Maar misschien wennen we ook daaraan.
Toch zal de paralympics nooit de aandacht krijgen die de gewone olympische spelen ontvangen.
Ik begrijp niet goed waarom, maar het hoort bij onze cultuur, waar normaal de norm is: goed presteren, een mooi gezicht, succes, een atlethisch lichaam, symmetrie. Zaken die we begrijpen. De blade-runner is daarentgen niet normaal. Wat valt nog onder de prestatie van de atleet en wat krijgt hij mee van de techiek zal de toeschouwer denken.
-- Een andere invalshoek die psychologische kanten heeft, net als een cultuurelement is de motiverende krachten om een topsport te doen. Zijn deze voor de gewone atleet en de invalide sporters hetzelfde? Is juist de zwakte - door het missen van een arm - een drijfveer om extra goed te presteren? Zijn de paralympische spelen daarom niet juist extra interessant omdat de inzet van deze sporters buitengewoon is in vergelijking met de andere oplympici? Is het ook boosheid en verdriet omzetten in energie? Of is het kiezen voor sport als alternatief leven omdat ze juist voelen er niet helemaal bij te horen?
--
Hmm. En dan op 3 september verschijnt er dit bericht in de VK: Furieuze Blade Runner schopt rel na nederlaag
--
Zie ook: natuurlijk maar niet normaal.
Reacties