Expat is geen emigrant
Mensen gaan en mensen komen. Achter de macrostromen van immigratie en emigratie zit steeds een individueel en persoonlijk verhaal.
STEEDS MINDER WERK VOOR EXPAT. Hollander verlaat Spanje (Eric Castien).
In Spanje is niemand zijn baan en een dak boven het hoofd meer zeker. Ook het tot voor kort goed afgeschermde bataljon expats behoort tegenwoordig tot de categorie aangeschoten wild. Multinationals sturen massaal hun internationale werknemers terug naar hun land van herkomst en tijdelijke contracten worden niet verlengd. Honderden Nederlanders pakten het afgelopen jaar gedesillusioneerd zonnebril, korte broeken en slippers weer in om een plek onder de Spaanse zon voor de Nederlandse polder te verruilen...
Het uitgebreide verhaal staat in de papieren-editie.
Bestaat de echte Expat nog wel? Is dat niet een ouderwets begrip? Ik heb heel wat meegemaakt en de terugkerende expat had het altijd moeilijk. Aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid in Nederland, terwijl hij in de exotische uithoeken alle vrijheid kreeg werd het leven in Holland al snel een keurslijf.
Ook de zittenblijvers zijn niet altijd vriendelijk tegenover te terugkeerder: na het aanhoren van de prachtige verhalen gaat men toch weer over tot de orde van de dag. Is de zittenblijver jaloers? Dat hoeft niet, maar invoegen is altijd lastig. Menig expat komt terug met een pak aan bagage en ervaring maar deze sluit niet altijd aan op de gewenst ervaring in Nederland: "Vijf jaar in Kenia gewerkt." Hoeveel is een dergelijke ervaring waard in het thuisland?
De echte die-hard blijft waar hij is. Je ziet soms ook mensen die hun Nederlandse netwerk afbreken en zich alleen nog maar op de nieuwe omgeving richten. Of een internationaal netwerk opbouwen en van de ene cultuur naar de andere springen als ware het schotsen.
En op een gegeven moment komt de wens toch om te settelen. En dan is de vraag: waar? De echte expat keert terug naar land van oorsprong (Nederland), de ander verandert van expat in emigrant.
STEEDS MINDER WERK VOOR EXPAT. Hollander verlaat Spanje (Eric Castien).
In Spanje is niemand zijn baan en een dak boven het hoofd meer zeker. Ook het tot voor kort goed afgeschermde bataljon expats behoort tegenwoordig tot de categorie aangeschoten wild. Multinationals sturen massaal hun internationale werknemers terug naar hun land van herkomst en tijdelijke contracten worden niet verlengd. Honderden Nederlanders pakten het afgelopen jaar gedesillusioneerd zonnebril, korte broeken en slippers weer in om een plek onder de Spaanse zon voor de Nederlandse polder te verruilen...
Het uitgebreide verhaal staat in de papieren-editie.
Bestaat de echte Expat nog wel? Is dat niet een ouderwets begrip? Ik heb heel wat meegemaakt en de terugkerende expat had het altijd moeilijk. Aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid in Nederland, terwijl hij in de exotische uithoeken alle vrijheid kreeg werd het leven in Holland al snel een keurslijf.
Ook de zittenblijvers zijn niet altijd vriendelijk tegenover te terugkeerder: na het aanhoren van de prachtige verhalen gaat men toch weer over tot de orde van de dag. Is de zittenblijver jaloers? Dat hoeft niet, maar invoegen is altijd lastig. Menig expat komt terug met een pak aan bagage en ervaring maar deze sluit niet altijd aan op de gewenst ervaring in Nederland: "Vijf jaar in Kenia gewerkt." Hoeveel is een dergelijke ervaring waard in het thuisland?
De echte die-hard blijft waar hij is. Je ziet soms ook mensen die hun Nederlandse netwerk afbreken en zich alleen nog maar op de nieuwe omgeving richten. Of een internationaal netwerk opbouwen en van de ene cultuur naar de andere springen als ware het schotsen.
En op een gegeven moment komt de wens toch om te settelen. En dan is de vraag: waar? De echte expat keert terug naar land van oorsprong (Nederland), de ander verandert van expat in emigrant.
Reacties