Een echte Nederlander
Wie of wat is een echte Nederlander? Dit zou een vraag kunnen zijn voor de inburgeringscursus.
Een voorbeeld: Jan Mulder in aanvaring met een vrouw Lena de Winne - "de Russische echtgenote van Frank de Winne. Astronaut" ... over Poetin en Rusland. De vrouw reageert verontwaardigd over de kritische stelling van Mulder met de woorden: "Oh, bent u er geweest? Kent u het land?" Mulder opent het offensief - de aanval is de beste verdediging - met: "Nee, ik lees kranten!" Die lees ik in de salon, zou je er nog aan kunnen toevoegen.
Het conflict gaat verder met: "De sportpagina's zeker..." of woorden van gelijke strekking. De vrouw verliest haar respect, net als Mulder.
Typisch Nederlands incidentje? Het was even niet gezellig.
Ik denk inderdaad dat het typisch Nederland is. De typisch vooral de hoog opgeleide Nederlander "Weet" wat er in de wereld gebeurt. Hij of zij reist er lustig op los en zit het ene jaar een maandje in MExico, dan weer in Indonesië of Thailand en ook Egypte ontbreekt niet op de lijst. Op het internet houdt deze Nederlander zijn overwinningen bij. En na een maand in Mexico mag je best veronderstellen dat je mee kan praten over de problemen aldaar. In ben er zelf ook geweest en zou zeggen dat ze dat probleem met die drugs maar eens moesten oplossen zoals wij dat in Heerlen doen: een experiment om het te legaliseren...
Maar goed het ging nu even over Rusland en Poetin, of misschien wel over Mulder zelf. Is hij een echte Nederlander? Die reist niet alleen, maar leest daarna ook nog uitgebreid de kranten. En opinieert.
Ik denk inderdaad dat dit typisch Nederlands is. Om het productieve element eruit te halen, gaat het volgens mij hierom:
De Nederlander is hulpgevend / hulpvaardig / behulpzaam. Hij helpt anderen graag, niet in de laatste plaats omdat dit zakelijk interessant kan zijn. "Het kan wat opleveren." Niet direct, maar die mogelijkheid mag je niet uitsluiten. Die behulpzaamheid zien we terug in de verzorgingsstaat. We helpen anderen en betalen daarvoor een prijs. In Spanje ontbreekt die verzorgingsstaat - die wordt de laatste jaren een beetje volgens onbekend Europees model uitgewerkt - en daar mag iedereen vechten voor zijn leven. Je zou kunnen zeggen dat de maatschappij in Spanje HARDER is. Je moet het maar zelf uitzoeken. Nederland niet: die kwam jaren geleden de gastarbeider tegemoet met een handleiding in eigen taal. Nu is die usance achterhaald en biedt de overheid eerst uitzicht op een inburgeringscursus.
Bemoeizucht.
Het helpen van anderen heeft naast de vele voordelen, wederom qua productiviteit Een groot nadeel: je moet je met anderen bemoeien, ZONDER dat je vaak precies weet wat dit werk en de situatie van de ander inhoud.
Bedrijven die deze praktijk hanteren wijten het succes aan de groep wanneer het goed gaat, maar als het fout gaat dan is ook niemand schuldig (of beter: verantwoordelijk), en kan het bedrijf niet leren van haar fouten.
Over de productiviteit van de dominee hoeven we het denk ik niet te hebben.
En dan is er nog de Nederlandse norm. Nederland is een klein land, zonder bergen en een afstand van A(msterdam naar B(reda) is een rechte lijn en voor de Nederlander die achter de krant zijn weg plant naar een onherbergzaam gebied (Spanje, Mexico, Rusland) is het moeilijk voor te stellen dat het "linea recta" dat hij van huis mee gekregen heeft niet altijd opgaat. Ondanks het vele reizen en het lezen van de krant is de Nederlander klein gebleven. Klein in het niet altijd kunnen begrijpen dat anderen (landen, volken) met een andere natuur geconfronteerd zijn en daardoor een andere cultuur hebben ontwikkeld.
Maar waar komt dan die overtuiging van eigen gelijk vandaan?
Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Maar ik denk dat het te maken heeft met het kleine Nederland in een grote wereld. De kleine Nederlander die overal bekend is, maar toch klein is gebleven. Grootsheid meet je niet aan het hebben van een mening. Zou het een teken van een minderwaardigheidscomplex kunnen zijn?
Een voorbeeld: Jan Mulder in aanvaring met een vrouw Lena de Winne - "de Russische echtgenote van Frank de Winne. Astronaut" ... over Poetin en Rusland. De vrouw reageert verontwaardigd over de kritische stelling van Mulder met de woorden: "Oh, bent u er geweest? Kent u het land?" Mulder opent het offensief - de aanval is de beste verdediging - met: "Nee, ik lees kranten!" Die lees ik in de salon, zou je er nog aan kunnen toevoegen.
Het conflict gaat verder met: "De sportpagina's zeker..." of woorden van gelijke strekking. De vrouw verliest haar respect, net als Mulder.
Typisch Nederlands incidentje? Het was even niet gezellig.
Ik denk inderdaad dat het typisch Nederland is. De typisch vooral de hoog opgeleide Nederlander "Weet" wat er in de wereld gebeurt. Hij of zij reist er lustig op los en zit het ene jaar een maandje in MExico, dan weer in Indonesië of Thailand en ook Egypte ontbreekt niet op de lijst. Op het internet houdt deze Nederlander zijn overwinningen bij. En na een maand in Mexico mag je best veronderstellen dat je mee kan praten over de problemen aldaar. In ben er zelf ook geweest en zou zeggen dat ze dat probleem met die drugs maar eens moesten oplossen zoals wij dat in Heerlen doen: een experiment om het te legaliseren...
Maar goed het ging nu even over Rusland en Poetin, of misschien wel over Mulder zelf. Is hij een echte Nederlander? Die reist niet alleen, maar leest daarna ook nog uitgebreid de kranten. En opinieert.
Ik denk inderdaad dat dit typisch Nederlands is. Om het productieve element eruit te halen, gaat het volgens mij hierom:
De Nederlander is hulpgevend / hulpvaardig / behulpzaam. Hij helpt anderen graag, niet in de laatste plaats omdat dit zakelijk interessant kan zijn. "Het kan wat opleveren." Niet direct, maar die mogelijkheid mag je niet uitsluiten. Die behulpzaamheid zien we terug in de verzorgingsstaat. We helpen anderen en betalen daarvoor een prijs. In Spanje ontbreekt die verzorgingsstaat - die wordt de laatste jaren een beetje volgens onbekend Europees model uitgewerkt - en daar mag iedereen vechten voor zijn leven. Je zou kunnen zeggen dat de maatschappij in Spanje HARDER is. Je moet het maar zelf uitzoeken. Nederland niet: die kwam jaren geleden de gastarbeider tegemoet met een handleiding in eigen taal. Nu is die usance achterhaald en biedt de overheid eerst uitzicht op een inburgeringscursus.
Bemoeizucht.
Het helpen van anderen heeft naast de vele voordelen, wederom qua productiviteit Een groot nadeel: je moet je met anderen bemoeien, ZONDER dat je vaak precies weet wat dit werk en de situatie van de ander inhoud.
Bedrijven die deze praktijk hanteren wijten het succes aan de groep wanneer het goed gaat, maar als het fout gaat dan is ook niemand schuldig (of beter: verantwoordelijk), en kan het bedrijf niet leren van haar fouten.
Over de productiviteit van de dominee hoeven we het denk ik niet te hebben.
En dan is er nog de Nederlandse norm. Nederland is een klein land, zonder bergen en een afstand van A(msterdam naar B(reda) is een rechte lijn en voor de Nederlander die achter de krant zijn weg plant naar een onherbergzaam gebied (Spanje, Mexico, Rusland) is het moeilijk voor te stellen dat het "linea recta" dat hij van huis mee gekregen heeft niet altijd opgaat. Ondanks het vele reizen en het lezen van de krant is de Nederlander klein gebleven. Klein in het niet altijd kunnen begrijpen dat anderen (landen, volken) met een andere natuur geconfronteerd zijn en daardoor een andere cultuur hebben ontwikkeld.
Maar waar komt dan die overtuiging van eigen gelijk vandaan?
Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Maar ik denk dat het te maken heeft met het kleine Nederland in een grote wereld. De kleine Nederlander die overal bekend is, maar toch klein is gebleven. Grootsheid meet je niet aan het hebben van een mening. Zou het een teken van een minderwaardigheidscomplex kunnen zijn?
Reacties