Uitroeien of "Oplossen" van een gezwel in de samenleving
Veel unieke organisaties die tot de verbeelding spreken zijn vaak nuttige voorbeelden om het thema van organisatie, veranderingen en cultuur te bespreken. Sommige voorbeelden zijn op de rand van het betamelijke, waaronder misschien het volgende.
In Spanje is er het alom bekende ETA, een terreurbeweging die al jaren actief is en al meerdere malen wapenstilstand heeft toegezegd en nu zelfs een nieuwe variant daar aan toegevoegd heeft. E.e.a. is niet erg geloofwaardig.
Als voorbeeld voor bedrijfsarchitectuur zijn twee zaken uniek aan deze case.
Allereerst hoe dit gezwel - een organisatie die een andere organisatie aanvalt - in het leven kan blijven gedurende zo vele jaren. Dat is op zich niet moeilijk uit te leggen als je iets weet over de historie van ETA. Heel kort samengevat is ETA ontstaan door een groeiend conflict in de Baskische samenleving waar traditie en moderniteit in botsing kwamen; Ignacio Suárez-Zuloaga, schreef hierover het boek "Basken tegen Basken." Er ontstond op een moment een rivaliserende groep die naar de wapens greep, met de goedkeuring van een grote aanhang die hun terroristische acties nooit openlijk afkeurde. De financiering van de beweging gebeurde - en gebeurt nogsteeds volgens de publieke opinie - door afpersing van bedrijven; deze bedrijven betalen een belasting waardoor ze "met rust gelaten worden." Dit principe is niet uniek en gebruiken "andere" maffiaorganisatie ook. Echter in Spanje is het een publiek geheim welke bedrijven betalen. [In het nieuwe boek ETA, S.A. schrijft de auteur Mikel Buesa Blanco dat hij deze afpersing schat op 115 miljoen euro over de afgelopen (30) jaren. Nog opmerkelijker is dat hij meent dat het grootste gedeelte van dit geld van de lokale baskische overheden afkomstig is... (bron: El Mundo)]
Naast de betalende bedrijven was een groot deel van de baskische bevolking nooit tegen ETA. Wellicht dacht men: "het doel heiligt de middelen, en misschien lukt het ze.." De steun van de lokale bevolking is echter de laatste jaren duidelijk af genomen. Persoonlijk dacht ik dat met het einde van de IRA in Ierland e.e.a in versnelling zou komen, maar dat gebeurde niet.
Zolang bedrijven hier dus aan mee blijven doen, blijft het gezwel in leven. Een van de risico's lijkt me dan ook dat de gehele beerput open gaat en als een wikileak duidelijk wordt welke bedrijven de organisatie altijd gesteund heeft.
Naast deze voeding is een ander belangrijk aspect elementair in de oplossing van het conflict. Hierbij is het niet belangrijk wat de juridische oplossing gaat worden, maar hoe een organisatie zich kan transformeren.
In dit geval moet de organisatie oplossen en blijven enkel de "human resources" over. Een deel van de organisatie zal in de gevangenis komen, maar een deel niet of nooit. Twee mogelijkheden zijn hierbij het meest logisch.
Export naar een ander land is een mogelijkheid (de integratie met de Farc in Colombië is bijvoorbeeld een mogelijkheid). Ook mogelijk is een overgang naar een interne maffiaorganisatie a la Italiaanse maffia. De overstap van iemand die voor een terreurorganisatie gewerkt heeft naar een traditioneel bedrijf is om geloofwaardigheidsredenen niet waarschijnlijk.
De eerste optie lijkt mij persoonlijk het minst waarschijnlijk, ook al heeft men het er vaak over (samenwerking tussen Eta en Farc). Het typische kenmerk van de ETA organisatie (als bedrijfsarchitectuur) is volgens mij namelijk dat het een interne organisatie is. De gewone Basken zijn zeer internationaal georienteerd, maar ETA juist niet door hun oorspronkelijke doelstelling om een onafhankelijk Baskenland te verkrijgen. Daarvoor moeten ze in het Iberische vastenland verblijven. Daar liggen hun wortels. Een maffia-afgeleidde organisatie past daar het meeste bij.
Als er toch een officiële internationale ETA variant ontstaat bv door samenwerking met de Farc dan is dat wel opmerkelijk, juist door een ander typisch element: de taal. ETA-leden spreken baskisch en zijn tegen het officiële Spaans. In Zuid Amerika spreekt men echter enkel (gewoon) Spaans.
29 april 2011: "Eta stopt met revolutiebelastingen." Aardig bericht. Wij willen nu graag weten wie, welke bedrijven allemaal en zonder te klagen betaald hebben in het verleden.
In Spanje is er het alom bekende ETA, een terreurbeweging die al jaren actief is en al meerdere malen wapenstilstand heeft toegezegd en nu zelfs een nieuwe variant daar aan toegevoegd heeft. E.e.a. is niet erg geloofwaardig.
Als voorbeeld voor bedrijfsarchitectuur zijn twee zaken uniek aan deze case.
Allereerst hoe dit gezwel - een organisatie die een andere organisatie aanvalt - in het leven kan blijven gedurende zo vele jaren. Dat is op zich niet moeilijk uit te leggen als je iets weet over de historie van ETA. Heel kort samengevat is ETA ontstaan door een groeiend conflict in de Baskische samenleving waar traditie en moderniteit in botsing kwamen; Ignacio Suárez-Zuloaga, schreef hierover het boek "Basken tegen Basken." Er ontstond op een moment een rivaliserende groep die naar de wapens greep, met de goedkeuring van een grote aanhang die hun terroristische acties nooit openlijk afkeurde. De financiering van de beweging gebeurde - en gebeurt nogsteeds volgens de publieke opinie - door afpersing van bedrijven; deze bedrijven betalen een belasting waardoor ze "met rust gelaten worden." Dit principe is niet uniek en gebruiken "andere" maffiaorganisatie ook. Echter in Spanje is het een publiek geheim welke bedrijven betalen. [In het nieuwe boek ETA, S.A. schrijft de auteur Mikel Buesa Blanco dat hij deze afpersing schat op 115 miljoen euro over de afgelopen (30) jaren. Nog opmerkelijker is dat hij meent dat het grootste gedeelte van dit geld van de lokale baskische overheden afkomstig is... (bron: El Mundo)]
Naast de betalende bedrijven was een groot deel van de baskische bevolking nooit tegen ETA. Wellicht dacht men: "het doel heiligt de middelen, en misschien lukt het ze.." De steun van de lokale bevolking is echter de laatste jaren duidelijk af genomen. Persoonlijk dacht ik dat met het einde van de IRA in Ierland e.e.a in versnelling zou komen, maar dat gebeurde niet.
Zolang bedrijven hier dus aan mee blijven doen, blijft het gezwel in leven. Een van de risico's lijkt me dan ook dat de gehele beerput open gaat en als een wikileak duidelijk wordt welke bedrijven de organisatie altijd gesteund heeft.
Naast deze voeding is een ander belangrijk aspect elementair in de oplossing van het conflict. Hierbij is het niet belangrijk wat de juridische oplossing gaat worden, maar hoe een organisatie zich kan transformeren.
In dit geval moet de organisatie oplossen en blijven enkel de "human resources" over. Een deel van de organisatie zal in de gevangenis komen, maar een deel niet of nooit. Twee mogelijkheden zijn hierbij het meest logisch.
Export naar een ander land is een mogelijkheid (de integratie met de Farc in Colombië is bijvoorbeeld een mogelijkheid). Ook mogelijk is een overgang naar een interne maffiaorganisatie a la Italiaanse maffia. De overstap van iemand die voor een terreurorganisatie gewerkt heeft naar een traditioneel bedrijf is om geloofwaardigheidsredenen niet waarschijnlijk.
De eerste optie lijkt mij persoonlijk het minst waarschijnlijk, ook al heeft men het er vaak over (samenwerking tussen Eta en Farc). Het typische kenmerk van de ETA organisatie (als bedrijfsarchitectuur) is volgens mij namelijk dat het een interne organisatie is. De gewone Basken zijn zeer internationaal georienteerd, maar ETA juist niet door hun oorspronkelijke doelstelling om een onafhankelijk Baskenland te verkrijgen. Daarvoor moeten ze in het Iberische vastenland verblijven. Daar liggen hun wortels. Een maffia-afgeleidde organisatie past daar het meeste bij.
Als er toch een officiële internationale ETA variant ontstaat bv door samenwerking met de Farc dan is dat wel opmerkelijk, juist door een ander typisch element: de taal. ETA-leden spreken baskisch en zijn tegen het officiële Spaans. In Zuid Amerika spreekt men echter enkel (gewoon) Spaans.
29 april 2011: "Eta stopt met revolutiebelastingen." Aardig bericht. Wij willen nu graag weten wie, welke bedrijven allemaal en zonder te klagen betaald hebben in het verleden.
Reacties