Oudere Jongeren ... die maar niet volwassen worden

Met verbazing heb ik naar Sonja Barend gekeken. Ze was terug op tv bij Pauw & Witteman. Onbewust of beter gezegd achteraf, vraag ik me dan af of ze veranderd is. En zijn die veranderingen ook verbeteringen?

Maar ik zag geen veranderingen. Ik weet niet hoelang het geleden is dat ik naar haar shows keek, vroeger, maar ze is nog precies dezelfde. Dat merkte ik toen ze de Vlaamse mentalist Gili op haar manier in de hoek zette. Ze had blijkbaar de truk door en wilde dat aan het publiek laten weten. Als evangelist van de waarheid.

gevonden op: schuurtjesite.nl

In de biografie van de professional zet ik uiteen hoe het productieve leven van de professional verandert. Die cirkel bestaat in feite uit een opeenvolging van verbeteringen, totdat er niets te verbeteren valt en het tijd is voor een echte verandering. Je moet weg, je komt terug eventueel tot inkeer en je gaat verder. Sommigen herrijzen als een Feniks en zorgen voor een come-back. Bij Yuri van Gelder is het niet direct gelukt. Bij veel anderen wel.

Zoals ik begreep kwam SB terug omdat ze een boek geschreven heeft, over het leven van de Birmaanse vrijheidsstrijder of oppositie-leidster Aung San Suu Kyi.

Sonja begreep maar niet waarom deze vrouw in Birma bleef. "Ze kon vanuit London waarschijnlijk veel meer doen." Er zijn twee soorten veranderaars: de intellectuele elite probeert te veranderen op afstand, de ander blijft bij de groep waar het om gaat. Als socialist zou Sonja Barend dat moeten begrijpen, maar niets is minder waar. Ze snapte er niets van. Net als intellectuelen niets van cultuur begrijpen.

In twee aansluitende PenW-afleveringen zag ik Herman Wijffels en Jeroen van de Veer. Twee mannen die duidelijk wel veranderd waren. Wijffels legde uit dat hij niet meer in de rol van CEO of bestuurder zijn productieve leven wilde voortzetten, en nog geen vijf minuten daarna vraagt de interviewer waarom hij niet het voorzitterschap van het CDA ambieert. Luisteren is niet meer van deze tijd.

De ex-Shell topman zet zich in voor de betastudent. Ook dat is een verandering. Beide bestuurders kunnen terugkijken op een productief en succesvol leven en zijn volwassen geworden, waar ze dat al misschien waren.

Maar hoe zit het dan met Sonja Barend? Je zou denken die is met haar ervaring en op haar leeftijd wijs geworden waar ze dat misschien niet altijd was. Maar, nee: ze wil nogsteeds gelijk hebben en opdringerig probeert ze dit aan ons toeschouwers haar gelijk te accepteren. Helaas wilde ik gewoon genieten van de mentalist en had ik Barend niet nodig om uit te leggen dat het gewoon een truk is, want dat had de goede man zelf vooraf al verteld.

Is het een vorm van hufterigheid?

Johan Cruijff heeft ook moeite met zijn nieuwe productieve rol. Wel manager, geen coach, wel leider of toch meer supporter. Wel diplomaat of held. Iedereen vindt het moeilijk. Bij Sonja Barend vraag ik me af of haar rivaliserende karakter past bij haar sociale doel: is een socialist niet iemand die steunt, coacht en (anderen) helpt, conflicten oplost maar niet veroorzaakt?

Maar niet alleen Sonja is terug. Ook Freek weet van geen ophouden, om over Youp maar te zwijgen. "Ga schilderen," denk ik dan, jullie hebben een mooie tijd gehad, maar nee...