Geen respect voor Spanje

De Spaanse verslaggever van Telecinco gebruikte het woord voortdurend: respect. "De Duitsers tonen respect voor de Spanjaarden."

Dat is een manier om de wedstrijd uit te leggen. In tegenstelling tot de wedstrijd tegen de Argentijnen, voor wie de Duitsers geen enkel respect toonden. "We zullen die club van die vreemde Maradona eens een lesje leren," stond er op het gezicht van de mannschaft te lezen. Maar tegenover de Spanjaarden was het anders. Ze respecteerden de Europees kampioen en waar dat toe geleid heeft weten we inmiddels.

Maar was dat respect terecht? De Spanjaarden lieten zich niet uit hun spel halen, maar konden ook niet scoren. Zo eenvoudig was het dus niet. Er moest "een" verdediger aan te pas komen om de situatie te veranderen. Zelfs de Spaanse top aanvaller David Villa moest uitgeput van het veld zonder te scoren, en Pedro die voor Torres was opgenomen maakte een geweldige blunder... Uiteindelijk was het dus het doelpunt van Carles Puyol - koning Charles - een van de zeven Catalaanse spelers, dat de wedstrijd besliste.

Respect? Ach, het was aardig maar niets speciaals. Daar kan het Nederlandse team gewoon van winnen zoals ze nu spelen met de nieuwe stijl: Oranje 2.0.

Nederland heeft een groot aantal voordelen om deze finale te winnen. Allereerst de ervaring om twee keer eerder in de finale te staan. Spanje nog nooit. En Nederland heeft een last uit het verleden weggewerkt: zeg maar het Johan-Cruyff-Syndroom waarin het op professioneel niveau steevast spelers van wereldformaat heeft opgeleid, die vaak starten bij de kweekschool Ajax.

Dit werd een traditie: topspelers, maar zonder een wereldbeker. Nederland kon meedoen met spelers in de top leagues, maar een WK winnen was er nooit bij. Cruyff stond symbool voor deze generatie, maar die lijkt nu gelukkig ten einde. De namen van de individuele spelers doen er op dit moment minder toe. Hun naam zal altijd minder grootst zijn dan die van Cruyff, maar het team van bondscoach Bert van Marwijk met "gewone" spelers als Schneijder, van Bommel en Robben, kan winnen en daar kan Cruyff alleen maar jaloers op zijn.

(Is dat achteraf misschien dé reden geweest waarom het spel van Messi niet uit de verf kwam? Zijn coach de legendarische Maradona gunde hem het niet).

De Oranje 2.0 speelstijl lijkt daar een eind aan te maken. Mooi spelen, is niet meer voldoende. Winnen is wat telt. Een beetje irriteren, psychologische oorlogsvoering en natuurlijk goed (blijven) spelen.

Zover is Spanje nog niet. Die is nog in de fase dat ze denken met mooi en goed voetbal ook kampioen kunnen worden. Daarvoor is het veranderingstechnisch nog te vroeg. Nu de finale bereiken en een volgend WK deze les meenemen en alsnog winnen...

--
In bijna heel Spanje (in Catalunia is de vreugde gematigd) is de euforie buitengewoon. In het dorp waar ik woon kreeg ik de indruk dat er meer mensen op straat verschenen dan na de finale van het EK in 2008... Op het spel staat de Finale van het WK en dat is meer waard dan Europees Kampioen zijn...

--

Oh ja. Even niet vergeten. Spanje (en Griekenland, Portugal, etc) zijn de afgelopen jaren uitgemaakt voor Pigs (varkens) en de wraakgevoelens vanuit het Zuiden tegenover het gedisciplineerde Noorden (Duitsland, Nederland) zijn groot. houd daar rekening mee. Men zet alles op alles om toch te winnen...