Einde Mad Men
Spoiler alert. Lees dit wanneer je Mad Men (inmiddels op Netflix), hebt gezien.
Ik heb na vluchtig de eerdere delen zappend door te nemen, toch het laatste seizoen van de serie gezien. Ik wilde toch weten hoe het afliep. Om gelijk daar op terug te komen, viel dat einde - vooral in aflevering 12, 13 en veertien (die ik op dit moment nog niet gezien heb) - niet tegen. De cowboys van de vernieuwende marketing worden opgezogen door de traditionele, mainstream of hoe dit anders te noemen, bestaande orde, zijnde McCann Erikson. Dat gaat natuurlijk fout en we zien de groep versplinteren tot in het verhaal waar iedere "professional" een ander einde aan de serie lijkt te breien. Het begint met de dood van Cooper, Roger Sterling die een snor laat groeien en nog iets probeert te redden, maar met de ruimte van een gevangene in een zich verkrappende omgeving. Ook de enige vrouwelijke partner moet een stap terug doen in de tijd en krijgt met allerlei anti-emancipatoire gebeurtenissen te maken, waar ze juist was uitgegroeid bij SCP.
Iedereen die een beetje een organisatie kent en de veranderingen van de tijd herkent die tot grote ingrepen gaan leiden herkent dit deel van het verhaal ongetwijfeld. De eerste computer - een mainframe - wordt eerst nog binnengereden in de hoop de nieuwe tijd in te halen dan wel op zijn minst bij te benen, maar het komt allemaal te laat. McCann is al veel verder.
De amateurs - worden door de echte professionals op hun nummer gezet, al lijkt het nog dat de pionierende marketeers zo slim zijn.
Maar dan het einde van de hoofdpersoon? Hoe loopt dat af, in de context van het geheel, en vooral als Don die symbool stond voor het veranderende Amerika zelf. Hoe zit het met Mr America?
Hij ontmoet op een dubieuze wijze de andere helft van zijn identiteit (media naranja in het Spaans), maar ook dat verhaal blijft vaag anders dan we van deze Diane Bauer (leuke naam in het geheel) tot veel ellende heeft geleid in haar familie en op de vlucht lijkt te zijn. De zoektocht naar haar begint nog in de buurt (figuurlijk gesproken) van de bedrijfsactiviteiten, want Don loot een gevulde ijskast - die ijskast blijkt later op symbolische waarde te hebben - met bier uit aan het huishouden Bauer, maar hij wordt al snel ontmaskerd en dan stopt deze draad met een los einde. Don vervolgt zijn reis naar het westen... Daar ik meen in Nebraska, zonder dat er fotos van de omgeving worden getoond, komt hij in een motel terecht en moet zijn auto gerepareerd worden. Hij wordt mee uitgevraagd om een reünie te bezoeken dat een goedkope aanleiding is om iemand wiens huis verbrand is, uit de nood te helpen met een inzamelingsactie. De jongen die in het motel klusjesman is, zoekt contact met Don, maar blijkt later degene te zijn die de bus met inzamelingsgeld heeft gepikt. De volgende ochtend wanneer Don wakker wordt van een kater omdat de de groep hem verdenkt de collectebus te hebben gestolen - Really, you think I need your petty money - en hem in elkaar geslagen te hebben, wordt Don boos op het jochie - voor het eerst echt in de serie en eist hem het geld terug te geven. "Je kan nu nog voor een ander levenspad kiezen," wrijft hij het kereltje onder zijn neus, "als oplichter zal je alleen maar in de problemen komen." Een scene die past in het grotere geheel en bij het personage van Don.
[zo ver tot aflevering 14.]
En dan de laatste aflevering. Hoe loopt het af met Mad Men? Ik moet zeggen dat me het einde niet tegenviel. Ik wist van af het begin dat het in California zou eindigen bij dat "instituut" (Esala) aan de kust. Het is een soort retraite een toevluchtsoord [in termen van het verhaal] om jezelf te vinden en het is het nichtje van Don die hij eerder bezoekt die hem daarheen brengt. Zij zit in de problemen en het lijkt erop alsof dat het verhaal is, maar wanneer ze in een sessie huilend vertrekt wordt duidelijk dat Don alleen achterblijft. Hij heeft betaald voor de week en hij is wederom zonder vervoer, want zij heeft zijn auto meegenomen.
Hij belt Peggy - "het is eigenlijk om je te zeggen dat ik nooit afscheid van je heb genomen" - en had eerder al afscheid genomen van zijn eerste vrouw die er net achter is gekomen dat ze ongeneeslijk ziek is. Hij heeft niemand en blijft bij de groep. Dan in een zelfde soort groepssessie waar zijn nichtje () tot uitbarsting kwam vertelt iemand zijn verhaal, en de verwachting is dat Don die zich duidelijk geëmotioneerd voelt ook zijn verhaal zal vertellen, maar dat gebeurt niet. In plaats daarvan neemt iemand het voortouw en deze vertelt zijn verhaal, in grote metaforische termen: "Ik ben niks, ik heb nooit iets bereikt en ik betekent niets voor niemand." Hij heeft het gevoel zo zegt hij dat hij in een grote ijskast (!) leeft, en dat steeds de deur opengaat, en iemand pakt er iets - een product natuurlijk, een merk zoals Coca-Cola - uit, maar ze laten hem altijd staan. En dan gaat het licht weer uit. Opnieuw opent te deur, maar, Nee, hij wordt niet uitgekozen."
Het is een mooi beeld. Maar ook wat ironisch. Hoe serieus is dit alles en hoe serieus moet je deze serie nemen, hoe serieus is dat marketing allemaal? Wanneer de man aan het eind van zijn Latijn, tot tranen uitbarst loopt Don op hem af en omarmt hem in volle kracht en emotie.
Het verhaal eindigt met een ander beeld waarschijnlijk waar Don aan zit te denken, een campagne voor Coca-Cola, een van de klanten van McCann en die zingend aan de kust van California, op hetzelfde terrein, een ode doen aan het goede leven (een liedje van...).
En dan de speculaties, over deze serie...
Voor mij blijft het vooral het tijdsbeeld, dat me aanspreekt, en het verhaal over marketing dat in de vorige eeuw in opkomst was, en natuurlijk ons leven heeft veranderd en blijft veranderen. In die zin is het een serie die je niet mag missen. Hoe serieus is alles? En hoe waarheidsgetrouw? Het is marketing, dat ten eerste en op die tweede vraag: wat maakt het uit. Het is entertainment en ter ontspanning.
Iemand zei onlangs, dat ze geen zin meer had in het lezen van romans, de energie om je in te leven in personages, maar dat is dus wat we doen met series, die we 's avonds kijken. Een vluchtige roman of nouvelle waar we tijd in stoppen. Om heel even "mee te leven." Op afstand.
Reacties