Cultuur & het WK 2018
Zo'n WK zorgt altijd wel voor een moment om te reflecteren over thema's als cultuur, organisatie en leiderschap. Dat begon dit WK met Duitsland, typisch een voetbalnatie en dus qua cultuur een land dat een voorsprong heeft op anderen. Alleen al door het opgebouwde imago. Maar puur statistisch kan Duitsland net zo goed verliezen in de eerste ronde als een willekeurig ander land. Toch viel me op dat de coach van dit Duitse team, een bondscoach was die we al een paar keer eerder op een WK hadden gezien. Was het geen tijd voor een vernieuwing? Nu kan je het verlies niet enkel tot de keuze van een coach terugbrengen, maar het speelt wel een rol. Duitsland ging voor zeker, en dat conservatieve gedrag kan de reden geweest zijn om te kort te schieten. Het kan ook zijn dat Duitsland net als Spanje met te grote verwachtingen het WK begonnen.
Typisch een cultuurelement is wederom de verdeling van een aantal voetbalhelden (Messi, Ronaldo en in mindere mate Neymar) en het team waarin ze spelen. Bij Ronaldo is het duidelijk dat de heldenstatus van deze speler de opzet van het team heeft beïnvloed. Hij krijgt meer ruimte en dat gaat ten koste van de teammentaliteit. Bij Messi is dit al het tweede WK waar hij niet uit de verf komt. Sommigen wijden dit aan het gebrek aan kwaliteit van de aangevers - die bij Barcelona veel groter of hoger is met Xabi en Iniesta, maar algemeen gesteld kan je zeggen dat een sterspeler niet een heel team kan ophemelen.
Engeland zit sinds vandaag in de kwartfinale. De coach van het Engelse team, destijds een voetballer die een penalty miste op een cruciaal moment, had een heel andere opdracht. Hij moest het team met een heel ander imago zien te veranderen. Want Engeland heeft al heel lang niet meer meegedaan aan de kwartfinales. Een van de maatregelen van deze coach was het om niet te oefenen voor penalty's. Denk er eens over. Wat een bijzondere maatregel.
Ik moest direct denken aan het fenomeen leren. Naarmate je meer leert wordt je logischerwijs meer voorbereid op de toekomst. Leren is in dit geval het leren of studeren op school. Iemand die doorleert - zo leert onze cultuur - heeft automatisch meer uitzicht op een betere baan. Je bent beter voorbereid. Maar er is ook een groot nadeel wat het leren met zich meebrengt, en dat is dat je rigide ten strijd gaat in de wedstrijd van het leven zonder te weten waar de moeilijkheden zich precies bevinden. Dat is dan ook de reden dat veel ondernemers hun studie juist niet afmaakten, omdat deze voorbereid op een breed gebied dat allemaal ballast is voor iemand die een duidelijk doel heeft.
Er is natuurlijk een break-even-punt want zonder school en opleiding redt niemand het in het leven, maar teveel voorbereiding is vaak even zinloos.
En dus dan maar geen strafschoppen oefenen. De coach onderbouwt zijn argument met de stelling dat je bij het oefenen van penalty's nooit precies dezelfde condities kan genereren als op een WK. De simulatie gaat altijd mank. Dit is natuurlijk anders voor een piloot die wel moet oefenen, maar van een voetballer mag je ervan uit gaan dat deze al zijn hele carrière penalty's heeft geoefend. Meer oefenen leidt eerder tot een teken van zwakte, want wat als die oefening nu zorgt dat de eerste vier fout gaan?
Door niet te oefenen zet de coach in op een psychologisch effect. Iedereen weet hoe hij een penalty moet nemen en in de wedstrijd moet je op jezelf kunnen vertrouwen dat het goed gaat. Wanneer je voorbereid bent op de match ben je overal op voorbereid.
Als laatste zou je nog kunnen denken dat het niet oefenen van penalty's misschien nog bijdraagt om extra energie te leggen in de wedstrijd om met doelpunten te winnen en niet met penalty's. Overigens is dat niet gebeurd in de wedstrijd van Engeland tegen Colombia.
Wat ook bijzonder is in dit WK is de kracht van het Belgische team. Niet zozeer in de voorronde maar wel in de wedstrijd tegen Brazilië. Wat een counter kon dat team laten zien. Niet eerder speelde België zoals gisteren. Ook dit heeft een cultuurelement: Puur een autochtoon team zou nooit dit resultaat hebben neergezet. De atletische kracht van Lukaku heeft te maken met zijn Congolese achtergrond en met het feit dat zijn vader in Zaïre professioneel voetballer was.
Over cultuur gesproken. Wat zou er met de Nederlandse identiteit gebeuren wanneer België wereldkampioen wordt?
Maar zover is het nog niet. Wederom van cultuuroogpunt ligt het in de lijn der verwachting dat België uitgeschakeld wordt door Frankrijk dat een langere voetbaltraditie heeft (WK's aangaande). De mentaliteit om te winnen is bij Frankrijk beter geïnstitutionaliseerd in het WK voetbal dan bij België.
Maar bij elke wedstrijd kan alles gebeuren.
Gisteravond speelde Rusland en ik schatte in dat zij puur met het voordeel van thuisland zouden winnen van Kroatië dat wel sterker heeft gespeeld tot nu toe. Maar dat gebeurde niet. Nu denk ik dat Engeland van Kroatie zal winnen en bij de finale Engeland - Frankrijk wint de eerste wederom, puur omdat "het tijd" is: Engeland is zo lang underdog geweest dat het nu extra sterk terugkeert. Maar dit is puur fictief en hardop denkend.
De feitelijke winnaar wint door een combinatie van geluk en sterkte.
--
2014/07/vijfsterren-voetbal
Typisch een cultuurelement is wederom de verdeling van een aantal voetbalhelden (Messi, Ronaldo en in mindere mate Neymar) en het team waarin ze spelen. Bij Ronaldo is het duidelijk dat de heldenstatus van deze speler de opzet van het team heeft beïnvloed. Hij krijgt meer ruimte en dat gaat ten koste van de teammentaliteit. Bij Messi is dit al het tweede WK waar hij niet uit de verf komt. Sommigen wijden dit aan het gebrek aan kwaliteit van de aangevers - die bij Barcelona veel groter of hoger is met Xabi en Iniesta, maar algemeen gesteld kan je zeggen dat een sterspeler niet een heel team kan ophemelen.
Engeland zit sinds vandaag in de kwartfinale. De coach van het Engelse team, destijds een voetballer die een penalty miste op een cruciaal moment, had een heel andere opdracht. Hij moest het team met een heel ander imago zien te veranderen. Want Engeland heeft al heel lang niet meer meegedaan aan de kwartfinales. Een van de maatregelen van deze coach was het om niet te oefenen voor penalty's. Denk er eens over. Wat een bijzondere maatregel.
Ik moest direct denken aan het fenomeen leren. Naarmate je meer leert wordt je logischerwijs meer voorbereid op de toekomst. Leren is in dit geval het leren of studeren op school. Iemand die doorleert - zo leert onze cultuur - heeft automatisch meer uitzicht op een betere baan. Je bent beter voorbereid. Maar er is ook een groot nadeel wat het leren met zich meebrengt, en dat is dat je rigide ten strijd gaat in de wedstrijd van het leven zonder te weten waar de moeilijkheden zich precies bevinden. Dat is dan ook de reden dat veel ondernemers hun studie juist niet afmaakten, omdat deze voorbereid op een breed gebied dat allemaal ballast is voor iemand die een duidelijk doel heeft.
Er is natuurlijk een break-even-punt want zonder school en opleiding redt niemand het in het leven, maar teveel voorbereiding is vaak even zinloos.
En dus dan maar geen strafschoppen oefenen. De coach onderbouwt zijn argument met de stelling dat je bij het oefenen van penalty's nooit precies dezelfde condities kan genereren als op een WK. De simulatie gaat altijd mank. Dit is natuurlijk anders voor een piloot die wel moet oefenen, maar van een voetballer mag je ervan uit gaan dat deze al zijn hele carrière penalty's heeft geoefend. Meer oefenen leidt eerder tot een teken van zwakte, want wat als die oefening nu zorgt dat de eerste vier fout gaan?
Door niet te oefenen zet de coach in op een psychologisch effect. Iedereen weet hoe hij een penalty moet nemen en in de wedstrijd moet je op jezelf kunnen vertrouwen dat het goed gaat. Wanneer je voorbereid bent op de match ben je overal op voorbereid.
Als laatste zou je nog kunnen denken dat het niet oefenen van penalty's misschien nog bijdraagt om extra energie te leggen in de wedstrijd om met doelpunten te winnen en niet met penalty's. Overigens is dat niet gebeurd in de wedstrijd van Engeland tegen Colombia.
Wat ook bijzonder is in dit WK is de kracht van het Belgische team. Niet zozeer in de voorronde maar wel in de wedstrijd tegen Brazilië. Wat een counter kon dat team laten zien. Niet eerder speelde België zoals gisteren. Ook dit heeft een cultuurelement: Puur een autochtoon team zou nooit dit resultaat hebben neergezet. De atletische kracht van Lukaku heeft te maken met zijn Congolese achtergrond en met het feit dat zijn vader in Zaïre professioneel voetballer was.
Over cultuur gesproken. Wat zou er met de Nederlandse identiteit gebeuren wanneer België wereldkampioen wordt?
Maar zover is het nog niet. Wederom van cultuuroogpunt ligt het in de lijn der verwachting dat België uitgeschakeld wordt door Frankrijk dat een langere voetbaltraditie heeft (WK's aangaande). De mentaliteit om te winnen is bij Frankrijk beter geïnstitutionaliseerd in het WK voetbal dan bij België.
Maar bij elke wedstrijd kan alles gebeuren.
Gisteravond speelde Rusland en ik schatte in dat zij puur met het voordeel van thuisland zouden winnen van Kroatië dat wel sterker heeft gespeeld tot nu toe. Maar dat gebeurde niet. Nu denk ik dat Engeland van Kroatie zal winnen en bij de finale Engeland - Frankrijk wint de eerste wederom, puur omdat "het tijd" is: Engeland is zo lang underdog geweest dat het nu extra sterk terugkeert. Maar dit is puur fictief en hardop denkend.
De feitelijke winnaar wint door een combinatie van geluk en sterkte.
--
2014/07/vijfsterren-voetbal
Reacties