Een weekje in de wereld van IPTV
Na jarenlang bezig zijn met het schrijven van boeken die niet altijd gelezen worden, ben ik alert op echte kansen of "opportunities". En opeens was er daar weer één. Kennissen hoorden op de Engelstalige radio (Talk Radio Europe) een vacature en zij vonden dat "precies iets voor mij." Ze noteerden de details en pas een week of wat later toen ik op visite was vertelden ze me over de uitzending. Het ging om een groep van bedrijven waarvan één zich richtte op de verkoop van Televisie via Internet ofwel IPTV. Vooral voor het Engelstalige publiek is dat actueel want het schijnt zo te zijn dat de satelliet die Engelse TV in Spanje uitzendt niet langer de gratis kanalen zoals BBC1 en ITV, etc, etc in haar "beam" heeft opgenomen. Mensen die enkel TV via een satelliet ontvangen moeten het volgens de theorie binnen korte tijd zonder de informatieve / gratis kanalen stellen.
Wanneer je iemand een dergelijk idee brengt over de mogelijkheid om op een baan te solliciteren die niet direct voor de hand ligt ga je nadenken. De business van IPTV was me nauwelijks bekend of had in ieder geval niet eerder mijn interesse opgewekt en ook die van Internet Via Satelliet niet die bestemd is voor die bewoners die buiten de bebouwde kom wonen - in Spanje en vooral Zuid Spanje niet uitzonderlijk - en geen toegang hebben tot de traditionele ADSL-of andere telefoonnetwerken. Toch besloot ik contact op te nemen al was het maar om het voorval als een uitzonderlijke kans te zien. In deze barre tijden. En in een moment van zwakte.
Ik belde de Engelsman A.J. op en we spraken kort via de telefoon. Hij was door mijn kennis geïnformeerd over mijn interesse en zelf waren ze al tot klant geconverteerd; ook zij waren inmiddels client van de IPTV-service die vanuit Engeland gedistribueerd wordt. Het telefoongesprek eindigde met de vraag of ik op kantoor wilde verschijnen. Hij legde me uit hoe ik moest rijden en een paar dagen later ging ik op bezoek.
Het kantoor was een twee verdieping groot gebouw dat in een commercieel centrum te vinden was. Deze zijn typisch voor Zuid Spanje en liggen vaak langs de snelweg vlak voor de stadscentra.
Ik heb in mijn verleden voornamelijk gewerkt voor grotere bedrijven en bij binnenkomst merkte ik het bedrijf een kleine ondernemende organisatie was. Typisch voor Spanje, ook al waren het Engelsen, was het een familiebedrijf. De CEO was een echte ondernemer, die er zeer actief uitzag gegeven zijn leeftijd die ver over de pensioengrens heen lag.
We spraken opnieuw en de voor een Engelsman ongekende directheid zei hij aan het eind; "I'm interested in you." Hij vertelde dat hij acht kandidaten had die hadden gereageerd op zijn radio interview maar met geen enkele had hij nog een afspraak kunnen maken. Hij had het eenvoudigweg te druk. Ik wachtte rustig af hoe sterk die interesse woog maar al twee dagen later belde hij of ik opnieuw wilde komen. Dit keer op zaterdag. Hij liet wederom zien hoe het proces werkte, en halverwege het gesprek kwam zijn vrouw met wie ik kort over de meer informele zaken (mijn familie) converseerde en aan het eind van de ochtend stelde hij voor: "shall we give it a try." Ik ging akkoord. Het leek me op diverse fronten een uitdaging; vooral qua cultuur om met zoveel verschillende nationaliteiten te maken te krijgen. De Engelsen en Ieren als voornaamste groep, maar ook Scandinaviërs, Fransen en vooral ook Nederlanders zijn klanten van het bedrijf. De kleine organisatie leek me uitermate uitdagend alleen de afstand - meer dan een half uur rijden, vond ik een nadeel.
Maandag begon ik. In Nederland had ik de KPN-configuratie van IPTV gezien maar die speciale stekkerdozen (Parallel Line Adapters) hadden nooit mijn aandacht getrokken. Toch zijn ze uniek; de ethernet verbinding wordt via de elektriciteitskabels doorgeleid. Dit omdat de modem dichtbij de Tv moet staan. Ik kreeg inzicht in de Engelse broadcaster die de service via internet aanbiedt en omtrent Engelse providers (zoals Bentley & Walker) die voor klanten in Spanje een UK-internet adres kunnen simuleren. Dat kan soms handig of zelfs nodig zijn. Er ging een wereld voor me open, van satellieten en telecom, maar ook van de vele buitenlanders waaronder zeer vooraanstaande Engelse families die in Spanje huizen bezitten. Ik maakte me bekend met de informatiesystemen (rudimentair), hoe ze facturen via een externe service opgelost hadden en diverse andere organisatorische zaken.
Vrijdag eindigde het. Een week voor het echte einde van de afgesproken trail-periode.
Nu zal u zich afvragen, waar lag nu het probleem precies? Ik kon het zelf niet direct onder woorden brengen, maar ik merkte donderdag dat mijn nieuwe baas bedenkingen had. Hij riep me vrijdag bij zich "in de boardroom," en vertelde als een echte manager, "'i've no so good news for you." Hij vond het vervelend dat hij er zelf niet eerder aan gedacht had, want hij had dit probleem eerder meegemaakt, met een Spanjaard die producten aan Engelsen moest verkopen. Hetgeen (ook) niet werkte. De taal is toch een probleem. Het ging om woordgebruik. Engels spreken is één ding, maar echt de taal van Engelsen spreken is van een andere orde. Op zich heel logisch. Ik herinnerde me zelf momenten waar ik een zin gebruikte die me zelf al te veel als straattaal voorstond. Te laat echter en de vraag is of je je echt kan aanleren om de taalgebruik te veranderen zodat het past bij wat een Engelsman wil horen. Engelsen zijn minder slordig dan Nederlanders als het om taal gaat.
Zelf wist ik nog wel een reden waarom ik niet aangenomen werd; ik had meer tijd (de ruimte) moeten nemen om precies te weten hoe alles werkte alvorens de telefoon op te nemen en klanten te woord te staan. Ook al werd ik direct in het diepe gegooid er was die tijd er niet echt.
Hoe dan ook een leuke ervaring die me inzicht heeft gegeven in een aantal zaken, vooral over iets dat hier een vervolg nodig heeft:
- het verschil tussen een grote organisatie en een kleine echte onderneming, vooral qua productiviteit.
--
5 februari 2014 is de stekker er ook daadwerkelijk uitgegaan. De traditionele schotels kunnen in Spanje geen BBC meer via de commerciele satelietontvanger verkrijgen. De IPTV-box doet officieel zijn intrede.
Wanneer je iemand een dergelijk idee brengt over de mogelijkheid om op een baan te solliciteren die niet direct voor de hand ligt ga je nadenken. De business van IPTV was me nauwelijks bekend of had in ieder geval niet eerder mijn interesse opgewekt en ook die van Internet Via Satelliet niet die bestemd is voor die bewoners die buiten de bebouwde kom wonen - in Spanje en vooral Zuid Spanje niet uitzonderlijk - en geen toegang hebben tot de traditionele ADSL-of andere telefoonnetwerken. Toch besloot ik contact op te nemen al was het maar om het voorval als een uitzonderlijke kans te zien. In deze barre tijden. En in een moment van zwakte.
Ik belde de Engelsman A.J. op en we spraken kort via de telefoon. Hij was door mijn kennis geïnformeerd over mijn interesse en zelf waren ze al tot klant geconverteerd; ook zij waren inmiddels client van de IPTV-service die vanuit Engeland gedistribueerd wordt. Het telefoongesprek eindigde met de vraag of ik op kantoor wilde verschijnen. Hij legde me uit hoe ik moest rijden en een paar dagen later ging ik op bezoek.
Het kantoor was een twee verdieping groot gebouw dat in een commercieel centrum te vinden was. Deze zijn typisch voor Zuid Spanje en liggen vaak langs de snelweg vlak voor de stadscentra.
Ik heb in mijn verleden voornamelijk gewerkt voor grotere bedrijven en bij binnenkomst merkte ik het bedrijf een kleine ondernemende organisatie was. Typisch voor Spanje, ook al waren het Engelsen, was het een familiebedrijf. De CEO was een echte ondernemer, die er zeer actief uitzag gegeven zijn leeftijd die ver over de pensioengrens heen lag.
We spraken opnieuw en de voor een Engelsman ongekende directheid zei hij aan het eind; "I'm interested in you." Hij vertelde dat hij acht kandidaten had die hadden gereageerd op zijn radio interview maar met geen enkele had hij nog een afspraak kunnen maken. Hij had het eenvoudigweg te druk. Ik wachtte rustig af hoe sterk die interesse woog maar al twee dagen later belde hij of ik opnieuw wilde komen. Dit keer op zaterdag. Hij liet wederom zien hoe het proces werkte, en halverwege het gesprek kwam zijn vrouw met wie ik kort over de meer informele zaken (mijn familie) converseerde en aan het eind van de ochtend stelde hij voor: "shall we give it a try." Ik ging akkoord. Het leek me op diverse fronten een uitdaging; vooral qua cultuur om met zoveel verschillende nationaliteiten te maken te krijgen. De Engelsen en Ieren als voornaamste groep, maar ook Scandinaviërs, Fransen en vooral ook Nederlanders zijn klanten van het bedrijf. De kleine organisatie leek me uitermate uitdagend alleen de afstand - meer dan een half uur rijden, vond ik een nadeel.
Maandag begon ik. In Nederland had ik de KPN-configuratie van IPTV gezien maar die speciale stekkerdozen (Parallel Line Adapters) hadden nooit mijn aandacht getrokken. Toch zijn ze uniek; de ethernet verbinding wordt via de elektriciteitskabels doorgeleid. Dit omdat de modem dichtbij de Tv moet staan. Ik kreeg inzicht in de Engelse broadcaster die de service via internet aanbiedt en omtrent Engelse providers (zoals Bentley & Walker) die voor klanten in Spanje een UK-internet adres kunnen simuleren. Dat kan soms handig of zelfs nodig zijn. Er ging een wereld voor me open, van satellieten en telecom, maar ook van de vele buitenlanders waaronder zeer vooraanstaande Engelse families die in Spanje huizen bezitten. Ik maakte me bekend met de informatiesystemen (rudimentair), hoe ze facturen via een externe service opgelost hadden en diverse andere organisatorische zaken.
Vrijdag eindigde het. Een week voor het echte einde van de afgesproken trail-periode.
Nu zal u zich afvragen, waar lag nu het probleem precies? Ik kon het zelf niet direct onder woorden brengen, maar ik merkte donderdag dat mijn nieuwe baas bedenkingen had. Hij riep me vrijdag bij zich "in de boardroom," en vertelde als een echte manager, "'i've no so good news for you." Hij vond het vervelend dat hij er zelf niet eerder aan gedacht had, want hij had dit probleem eerder meegemaakt, met een Spanjaard die producten aan Engelsen moest verkopen. Hetgeen (ook) niet werkte. De taal is toch een probleem. Het ging om woordgebruik. Engels spreken is één ding, maar echt de taal van Engelsen spreken is van een andere orde. Op zich heel logisch. Ik herinnerde me zelf momenten waar ik een zin gebruikte die me zelf al te veel als straattaal voorstond. Te laat echter en de vraag is of je je echt kan aanleren om de taalgebruik te veranderen zodat het past bij wat een Engelsman wil horen. Engelsen zijn minder slordig dan Nederlanders als het om taal gaat.
Zelf wist ik nog wel een reden waarom ik niet aangenomen werd; ik had meer tijd (de ruimte) moeten nemen om precies te weten hoe alles werkte alvorens de telefoon op te nemen en klanten te woord te staan. Ook al werd ik direct in het diepe gegooid er was die tijd er niet echt.
Hoe dan ook een leuke ervaring die me inzicht heeft gegeven in een aantal zaken, vooral over iets dat hier een vervolg nodig heeft:
- het verschil tussen een grote organisatie en een kleine echte onderneming, vooral qua productiviteit.
--
5 februari 2014 is de stekker er ook daadwerkelijk uitgegaan. De traditionele schotels kunnen in Spanje geen BBC meer via de commerciele satelietontvanger verkrijgen. De IPTV-box doet officieel zijn intrede.
Reacties