Poch toch (niet) veroordeeld
Geert Jan Knoops verdedigde bij Pauw en Witteman opnieuw de onschuldigheid van Julio Poch.
Als ik een advocaat op de tv zie dan denk ik: waarom komt zo iemand niet een keer in een wollen trui het podium op? Maar direct erna realiseer ik me: een verkoper zal je ook niet snel in een trui tegenkomen. Verkopers weten dat een duur pak zich zelf terugverdient.
Wat je overigens van advocaten kan leren is dat je niet te snel moet (ver)oordelen.*
Dit was de derde uitzending over de piloot, de vorige keer zag ik de twee piloten die een aanklacht hadden ingediend en nu zag ik zijn dochter. Mariana. “Hola Papi.” Zij vertelde dat haar vader wel eens vaderlandse "geschiedenisles" had gegeven aan haar en haar vriend... Het vaderland was dan Argentinië. “Beiden kanten waren fout.” Dat was zo’n beetje zoals Mariana het had begrepen van haar vader, en zoals ze vertelde en die informatie golfde de Nederlandse huiskamers in.
Het is aan Nederlanders moeilijk uit te leggen wat een burgeroorlog is, omdat Nederland zoiets nooit meegemaakt heeft. Ik ben zelf opgegroeid met “Soldaat van Oranje,” en in de schoolboeken werd uiteengezet dat er goede en foute (de NSB’ers) Nederlanders waren tijdens de oorlog. Later kwam pas nieuwe informatie op de markt door films (en een veranderende tijdsgeest) als Zwartboek, waar het verschil tussen goed en fout genuanceerd werd.
Maar Spanje en Argentinië zijn landen – culturen – waar wel een burgeroorlog is geweest. In de biografie over het leven van Messi (van Lucas Caioli, dat in Nederland in maart op de markt komt) staat letterlijk: “in 1987 stond Argentinië op de rand van een nieuwe burger oorlog toen de militair Aldo Rico in opstand kwam.” Dat is sterk overdreven maar de angst zat er goed in, en de weerstand tegen de militairen ook en zo werd de opstand door de ontwikkeling in de tijd de kop ingedrukt. Nu is het ondenkbaar dat een militair nog in opstand komt, omdat deze zich realiseren dat de tijdgeest is veranderd.
Maar Mariana als Argentijn (natuur) en opgegroeid in Nederland (Cultuur) leeft nog met de gedachte dat van beiden kanten geweld gebruikt werd (de militairen en de burgers in opstand tegen het regime) en beiden "fouten" hadden gemaakt. Het was een soort gelijkspel. Hoe naïef kan je zijn door dat hardop op de televisie te verkondigen. Dat kan in een land dat geen burgeroorlog heeft gekend en geen militaire junta.
Maar ook in Nederland is het politieke klimaat veranderd. Ook daar begrijpt men dat de tijd van Freek de Jonge ('78) ten einde is, en realiseert men zich blijkbaar dat er twee kanten aan het verhaal zitten. “Die militairen hadden het goede voor met het land.” Zo dacht menigeen ook over Pinochet, want die "had veel bereikt met Chile." Waar we (Freek) vroeger wat kritisch waren over Argentinië, zijn we nu gematigd.
Het is maar wat je wilt geloven en wat je belangrijk vind: economie of humanistiek. Poch blijft in Nederland wonen, daar is zijn leven. Hij is onschuldig en zijn enige fout is geweest om in een betoog de kant van de militairen te verdedigen.
Niet te snel (ver)oordelen dus? Of is er niets veranderd omdat hij de dictatuur verdedigd heeft? Argentijnen hebben een dubbel imago. Zeer positief bekend staat hun opleidingsniveau (de beste piloten, artsen en ingenieurs zwerven over de wereld), en vechtdrang, daar staat een negatief imago tegenover – wellicht door de Italiaanse roots van de doorsnee Argentijn, waar ze hun snelle babbel van hebben geërfd en al snel meer beloven dan ze waar kunnen maken – dat ze snel de boel nog al eens belazeren. Dit onbetrouwbare imago achtervolgt hen soms. De termen in Lunfardo zal ik u onthouden. Maar de Argentijnen die nu nog (openbaar) de militaire junta verdedigen zijn volgens mij echt zeldzaam aan het worden. Daar hoor je eigenlijk niemand over; en als er iemand is, dan houd deze wijselijk zijn mond wel. Zeker in Argentinië omdat hij weet hoe men dan reageert.
De piloot heeft in het afgelopen jaar kunnen nadenken waar hij het beste van zijn pensioen kan genieten. En gezien de laatste ontwikkelingen is de definitieve keuze voor Nederland zo gek nog niet...
--
10 juni 2011: NRC "Poch toch weer vast in Argentijnse cel... Knoops reageert verbijsterd"
--
* - 27 januari 2019
Ook ik heb me hier aan schudig gemaakt destijds in mijn eerste blogartikel over Julio Poch. Ik ben er van uit gegaan dat hij schuldig was - zo herlees ik die post van destijds - en zie nu hoe ik destijds een fout heb gemaakt, die ik tegenwoordig denk ik niet meer zo snel zal maken, omdat ik veel neutraler in het leven sta. Maar iemand is altijd onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Desondanks, sta ik nu wel nog achter hoe ik er destijds over schreef. Hij heeft namelijk wel degelijk schuld in deze zaak, door niet het werk van de Argentijnse militairen vanaf het begon van zijn carriere in Nederland af te keuren. Had hij dat gedaan dan zou dit nooit gebeurd zijn.
--
2009/09/julio-alberto-poch
Als ik een advocaat op de tv zie dan denk ik: waarom komt zo iemand niet een keer in een wollen trui het podium op? Maar direct erna realiseer ik me: een verkoper zal je ook niet snel in een trui tegenkomen. Verkopers weten dat een duur pak zich zelf terugverdient.
Wat je overigens van advocaten kan leren is dat je niet te snel moet (ver)oordelen.*
Dit was de derde uitzending over de piloot, de vorige keer zag ik de twee piloten die een aanklacht hadden ingediend en nu zag ik zijn dochter. Mariana. “Hola Papi.” Zij vertelde dat haar vader wel eens vaderlandse "geschiedenisles" had gegeven aan haar en haar vriend... Het vaderland was dan Argentinië. “Beiden kanten waren fout.” Dat was zo’n beetje zoals Mariana het had begrepen van haar vader, en zoals ze vertelde en die informatie golfde de Nederlandse huiskamers in.
Het is aan Nederlanders moeilijk uit te leggen wat een burgeroorlog is, omdat Nederland zoiets nooit meegemaakt heeft. Ik ben zelf opgegroeid met “Soldaat van Oranje,” en in de schoolboeken werd uiteengezet dat er goede en foute (de NSB’ers) Nederlanders waren tijdens de oorlog. Later kwam pas nieuwe informatie op de markt door films (en een veranderende tijdsgeest) als Zwartboek, waar het verschil tussen goed en fout genuanceerd werd.
Maar Spanje en Argentinië zijn landen – culturen – waar wel een burgeroorlog is geweest. In de biografie over het leven van Messi (van Lucas Caioli, dat in Nederland in maart op de markt komt) staat letterlijk: “in 1987 stond Argentinië op de rand van een nieuwe burger oorlog toen de militair Aldo Rico in opstand kwam.” Dat is sterk overdreven maar de angst zat er goed in, en de weerstand tegen de militairen ook en zo werd de opstand door de ontwikkeling in de tijd de kop ingedrukt. Nu is het ondenkbaar dat een militair nog in opstand komt, omdat deze zich realiseren dat de tijdgeest is veranderd.
Maar Mariana als Argentijn (natuur) en opgegroeid in Nederland (Cultuur) leeft nog met de gedachte dat van beiden kanten geweld gebruikt werd (de militairen en de burgers in opstand tegen het regime) en beiden "fouten" hadden gemaakt. Het was een soort gelijkspel. Hoe naïef kan je zijn door dat hardop op de televisie te verkondigen. Dat kan in een land dat geen burgeroorlog heeft gekend en geen militaire junta.
Maar ook in Nederland is het politieke klimaat veranderd. Ook daar begrijpt men dat de tijd van Freek de Jonge ('78) ten einde is, en realiseert men zich blijkbaar dat er twee kanten aan het verhaal zitten. “Die militairen hadden het goede voor met het land.” Zo dacht menigeen ook over Pinochet, want die "had veel bereikt met Chile." Waar we (Freek) vroeger wat kritisch waren over Argentinië, zijn we nu gematigd.
Het is maar wat je wilt geloven en wat je belangrijk vind: economie of humanistiek. Poch blijft in Nederland wonen, daar is zijn leven. Hij is onschuldig en zijn enige fout is geweest om in een betoog de kant van de militairen te verdedigen.
Niet te snel (ver)oordelen dus? Of is er niets veranderd omdat hij de dictatuur verdedigd heeft? Argentijnen hebben een dubbel imago. Zeer positief bekend staat hun opleidingsniveau (de beste piloten, artsen en ingenieurs zwerven over de wereld), en vechtdrang, daar staat een negatief imago tegenover – wellicht door de Italiaanse roots van de doorsnee Argentijn, waar ze hun snelle babbel van hebben geërfd en al snel meer beloven dan ze waar kunnen maken – dat ze snel de boel nog al eens belazeren. Dit onbetrouwbare imago achtervolgt hen soms. De termen in Lunfardo zal ik u onthouden. Maar de Argentijnen die nu nog (openbaar) de militaire junta verdedigen zijn volgens mij echt zeldzaam aan het worden. Daar hoor je eigenlijk niemand over; en als er iemand is, dan houd deze wijselijk zijn mond wel. Zeker in Argentinië omdat hij weet hoe men dan reageert.
De piloot heeft in het afgelopen jaar kunnen nadenken waar hij het beste van zijn pensioen kan genieten. En gezien de laatste ontwikkelingen is de definitieve keuze voor Nederland zo gek nog niet...
--
10 juni 2011: NRC "Poch toch weer vast in Argentijnse cel... Knoops reageert verbijsterd"
--
* - 27 januari 2019
Ook ik heb me hier aan schudig gemaakt destijds in mijn eerste blogartikel over Julio Poch. Ik ben er van uit gegaan dat hij schuldig was - zo herlees ik die post van destijds - en zie nu hoe ik destijds een fout heb gemaakt, die ik tegenwoordig denk ik niet meer zo snel zal maken, omdat ik veel neutraler in het leven sta. Maar iemand is altijd onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Desondanks, sta ik nu wel nog achter hoe ik er destijds over schreef. Hij heeft namelijk wel degelijk schuld in deze zaak, door niet het werk van de Argentijnse militairen vanaf het begon van zijn carriere in Nederland af te keuren. Had hij dat gedaan dan zou dit nooit gebeurd zijn.
--
2009/09/julio-alberto-poch
Reacties