Ambitie als schaarste
Ambitie wordt kennelijk veel gevraagd als persoonlijk stijlkenmerk bij sollicitaties. Organisaties vragen professionals met ambitie. Kan dat betekenen dat er een tekort is aan ambitie binnen (die) organisaties?
Over de professional en ambitie is veel te vinden op het internet. Het gaat dan over doelgerichtheid over resultaatgerichtheid en over durf.
Er is moed voor nodig om dingen te willen die anderen niet hebben, zijn of kunnen. De ambitie om te winnen, om continue de beste te zijn. De ambitie om hoger op te klimmen op de organisatieladder. Naast over resultaatgerichtheid gaat ambitie over status en macht. Want iemand die iets bereikt komt vaak in een machtspositie.
Ambitie vraagt offers. Ik denk dat diegene die iets ambieert andere zaken opoffert om datgene te bereiken wat hij verlangt. Ambitie kan dus conflicten opleveren in de balans tussen werk en privé. Je moet soms meer werken om meer voor elkaar te krijgen. Bedrijven weten dit, want niemand werk precies de uren van zijn contract, maar altijd iets meer. Vooral nieuwe medewerkers werken meer uren en ambitieuze mensen zullen ook daar beginnen: meer uren maken.
De persoon vanuit human resources die een professional rekruteert zal iemand uitzoeken die een aanvulling is op de groep binnen de organisatie. Die groep - als groep genomen - heeft een gemiddeld karakter. De gemiddelde werknemer heeft een gemiddeld ambitieniveau. De nieuwe professional moet daar dus boven uitsteken. Het is dus in feite een dooddoener om ambitie te vragen, want hoe meer het door een organisatie gevraagd wordt hoe duidelijker het is dat er in die organisatie ambitie ontbreekt.
De verklaring waarom er ambitie ontbreekt, lijkt mij, is dat professionals normaal gesproken in hun comfortzone zitten.
Binnen de organisatie kan het zijn dat mensen te snel doorgroeien of wanneer professionals doorgroeien de organisatie niet evenredig meegroeit. Hier speelt de economie natuurlijk een rol. De vaste kern binnen een organisatie zit er voor de langere termijn. Rond die vaste kern worden flexibele medewerkers bij gehuurd afhankelijk van de conjunctuur.
Medewerkers zitten comfortabel wanneer de organisatie boven het marktgemiddelde betaalt (arbeidsvoorwaarden) en dat het verloop relatief laag is. Maar alles heeft dus met de ontwikkeling van de business te maken en hoe arbeidsvoorwaarden en loon met die groei samenvallen. Werknemers moeten een beetje hongerig gehouden worden.
Een organisatie kan dus met een cultuurprobleem stoeien, dat het zelf te weinig ambitieus is - of ambitieuzer wil worden, en opgescheept zit met medewerkers die teveel in hun comfortzone zitten. Het aantrekken van een ambitieuze persoon zal niet voldoende zijn om een cultuurprobleem op te lossen. Wanneer het de organisatie aan ambitie ontbreekt, is er meer nodig, te beginnen met een analyse van het probleem: is het een cultuurprobleem (de bestaande medewerkers zitten teveel in hun comfortzone) of een organisatieprobleem (er zijn teveel medewerkers voor te weinig business) of een business probleem (de omzetten lopen terug, marktaandeel daalt, etc).
--
2017/06/ambitie-en-cultuur
Over de professional en ambitie is veel te vinden op het internet. Het gaat dan over doelgerichtheid over resultaatgerichtheid en over durf.
Er is moed voor nodig om dingen te willen die anderen niet hebben, zijn of kunnen. De ambitie om te winnen, om continue de beste te zijn. De ambitie om hoger op te klimmen op de organisatieladder. Naast over resultaatgerichtheid gaat ambitie over status en macht. Want iemand die iets bereikt komt vaak in een machtspositie.
Ambitie vraagt offers. Ik denk dat diegene die iets ambieert andere zaken opoffert om datgene te bereiken wat hij verlangt. Ambitie kan dus conflicten opleveren in de balans tussen werk en privé. Je moet soms meer werken om meer voor elkaar te krijgen. Bedrijven weten dit, want niemand werk precies de uren van zijn contract, maar altijd iets meer. Vooral nieuwe medewerkers werken meer uren en ambitieuze mensen zullen ook daar beginnen: meer uren maken.
De persoon vanuit human resources die een professional rekruteert zal iemand uitzoeken die een aanvulling is op de groep binnen de organisatie. Die groep - als groep genomen - heeft een gemiddeld karakter. De gemiddelde werknemer heeft een gemiddeld ambitieniveau. De nieuwe professional moet daar dus boven uitsteken. Het is dus in feite een dooddoener om ambitie te vragen, want hoe meer het door een organisatie gevraagd wordt hoe duidelijker het is dat er in die organisatie ambitie ontbreekt.
De verklaring waarom er ambitie ontbreekt, lijkt mij, is dat professionals normaal gesproken in hun comfortzone zitten.
Binnen de organisatie kan het zijn dat mensen te snel doorgroeien of wanneer professionals doorgroeien de organisatie niet evenredig meegroeit. Hier speelt de economie natuurlijk een rol. De vaste kern binnen een organisatie zit er voor de langere termijn. Rond die vaste kern worden flexibele medewerkers bij gehuurd afhankelijk van de conjunctuur.
Medewerkers zitten comfortabel wanneer de organisatie boven het marktgemiddelde betaalt (arbeidsvoorwaarden) en dat het verloop relatief laag is. Maar alles heeft dus met de ontwikkeling van de business te maken en hoe arbeidsvoorwaarden en loon met die groei samenvallen. Werknemers moeten een beetje hongerig gehouden worden.
Een organisatie kan dus met een cultuurprobleem stoeien, dat het zelf te weinig ambitieus is - of ambitieuzer wil worden, en opgescheept zit met medewerkers die teveel in hun comfortzone zitten. Het aantrekken van een ambitieuze persoon zal niet voldoende zijn om een cultuurprobleem op te lossen. Wanneer het de organisatie aan ambitie ontbreekt, is er meer nodig, te beginnen met een analyse van het probleem: is het een cultuurprobleem (de bestaande medewerkers zitten teveel in hun comfortzone) of een organisatieprobleem (er zijn teveel medewerkers voor te weinig business) of een business probleem (de omzetten lopen terug, marktaandeel daalt, etc).
--
2017/06/ambitie-en-cultuur
Reacties