Verschil speculeren en beleggen
Wat is het verschil tussen speculeren en beleggen?
Ik heb een variant op deze vraag trachten te beantwoorden in een scriptie ('95) over het debacle van het EMS, de voorganger van de Euro. In hoeverre kon een investeringsactie tegen het Britse pond gezien worden als een speculatie als de markt weet dat een situatie niet houdbaar is?
Speculeren is wat klanten in een casino doen, ze gokken op winst en doen dat meestal door een systeem te gebruiken; bijvoorbeeld op zwart bieden en de inleg verdubbelen wanneer rood valt. Toch is tegen het systeem van een casino niet op te bieden omdat het statistisch zo ontworpen is dat de klant niet kan winnen.
Bij beleggen is er geen bank of tegenpartij die het systeem aanbiedt, maar handelt ieder tegen een anonieme tegenpartij. Toch ook hier zijn sommige producten minder neutraal opgebouwd dat op het eerste gezicht blijkt. Alle turbos*, sprinters en speeders bijvoorbeeld hebben een mechanisme in zich waarin de uitgever - de bank - de positie sluit. Daar is dus geen sprake van symmetrie en evenwichtig risico. De klant riskeert meer dan de bank. Bij opties is deze evenwichtigheid wil aanwezig.
Het bekende voorbeeld van een investering is deze als mislukte speculatie: men hoopt op een stijging van een aandeel, het daalt echter tegen de verwachting in en houdt het object in portefeuille.
De belangrijkste dimensie waar het verschil tussen gokken en investeren zichtbaar wordt is bij het thema Spreiding. Het verschil tussen de twee werelden is daarmee eenvoudig te concretiseren. Bij een gok is er geen of nauwelijks spreiding, bij een investering wel.
Spreiden kan op vele manieren, zoals in objecten die verschillenden rendementen opleveren (aandelen, obligaties, sparen, etc). Dit is het meest bekende voorbeeld. Een andere manier is om te spreiden in de tijd, bijvoorbeeld een deel van het vermogen in zetten bij de eerste investering en vervolgens uitbreiden in de tijd.
In de aandelenmarkt is het beste voorbeeld echter de spreiding in positie: zowel long- als short-gaan; het ene aandeel verkopen en het andere kopen, of een call optie kopen, maar tevens een putoptie kopen. Ook het verzekerd beleggen is een vorm van spreiding en is daarmee dus geen speculeren.
Een andere visie op hetzelfde concept van spreiding is dat de investeerder vooral de grillige markt als uitgangspunt neemt voor zijn acties, terwijl de speculant vooral zijn eigen visie voor ogen heeft.
* RBS stopt met deze turbos die ze destijds van de ABN heeft overgenomen... Reactie op twitter: - Diede van den Ouden @diedemink Opmerkelijke stap van RBS door Trubo-afdeling te verkopen. RBS is de enige die fatsoenlijke spreads afgeeft. Blijkbaar is dat niet rendabel.
Ik heb een variant op deze vraag trachten te beantwoorden in een scriptie ('95) over het debacle van het EMS, de voorganger van de Euro. In hoeverre kon een investeringsactie tegen het Britse pond gezien worden als een speculatie als de markt weet dat een situatie niet houdbaar is?
Speculeren is wat klanten in een casino doen, ze gokken op winst en doen dat meestal door een systeem te gebruiken; bijvoorbeeld op zwart bieden en de inleg verdubbelen wanneer rood valt. Toch is tegen het systeem van een casino niet op te bieden omdat het statistisch zo ontworpen is dat de klant niet kan winnen.
Bij beleggen is er geen bank of tegenpartij die het systeem aanbiedt, maar handelt ieder tegen een anonieme tegenpartij. Toch ook hier zijn sommige producten minder neutraal opgebouwd dat op het eerste gezicht blijkt. Alle turbos*, sprinters en speeders bijvoorbeeld hebben een mechanisme in zich waarin de uitgever - de bank - de positie sluit. Daar is dus geen sprake van symmetrie en evenwichtig risico. De klant riskeert meer dan de bank. Bij opties is deze evenwichtigheid wil aanwezig.
Het bekende voorbeeld van een investering is deze als mislukte speculatie: men hoopt op een stijging van een aandeel, het daalt echter tegen de verwachting in en houdt het object in portefeuille.
De belangrijkste dimensie waar het verschil tussen gokken en investeren zichtbaar wordt is bij het thema Spreiding. Het verschil tussen de twee werelden is daarmee eenvoudig te concretiseren. Bij een gok is er geen of nauwelijks spreiding, bij een investering wel.
Spreiden kan op vele manieren, zoals in objecten die verschillenden rendementen opleveren (aandelen, obligaties, sparen, etc). Dit is het meest bekende voorbeeld. Een andere manier is om te spreiden in de tijd, bijvoorbeeld een deel van het vermogen in zetten bij de eerste investering en vervolgens uitbreiden in de tijd.
In de aandelenmarkt is het beste voorbeeld echter de spreiding in positie: zowel long- als short-gaan; het ene aandeel verkopen en het andere kopen, of een call optie kopen, maar tevens een putoptie kopen. Ook het verzekerd beleggen is een vorm van spreiding en is daarmee dus geen speculeren.
Een andere visie op hetzelfde concept van spreiding is dat de investeerder vooral de grillige markt als uitgangspunt neemt voor zijn acties, terwijl de speculant vooral zijn eigen visie voor ogen heeft.
* RBS stopt met deze turbos die ze destijds van de ABN heeft overgenomen... Reactie op twitter: - Diede van den Ouden @diedemink Opmerkelijke stap van RBS door Trubo-afdeling te verkopen. RBS is de enige die fatsoenlijke spreads afgeeft. Blijkbaar is dat niet rendabel.
Reacties