Van IM naar Imtech
Het wachten is op Imtech. Aan het eind van deze maand komt het bedrijf met de officiële cijfers over de schade die geleden is in Duitsland en Polen. De koers van het bedrijf is inmiddels al meer dan gehalveerd wat aangeeft dat de imago-schade bijna niet te herstellen is. Imtech was een groeiend bedrijf en richtte zich de laatste jaren op een groeistrategie alsof ze een heuze bleu-chip zou zijn. Inmiddels zit de belegger maar hopelijk ook de bestuurder bij Imtech weer met beide voeten op de grond.
In de markt horen we veel berichten over grote bedrijven die steeds slechter betalen en de kleinere leveranciers in de mangel nemen. Ook bij Imtech speelde dit fenomeen, waar onder andere Siemens (meen ik) wel opdrachten fiatteerden maar niet overeenkomstig betaalden. Het is puur kapitalisme in een kapitalistische wereld. De sterkste overleeft en hij die bezig is met zijn eigen groei, moet lenen bij grote banken, en niet door heeft dat het ondernemersklimaat verhardt verliest.
Imtech moet nu een stap terugdoen. In die zin is het goed nog eens de in principe jonge geschiedenis van het bedrijf door te nemen. Imtech onstaat namelijk als een centrale afdeling van twee gefuseerde conglomeraten Internatio en Müller die zich met handel en scheepvaart bezig houden. Deze afdeling IM techniek doet dienst als interne leverancier van electriciteit, werkbouwtechniek en later ICT oplossingen. De structuur is dan al een verzameling van onafhankelijke bedrijfjes die elk een eigen opdrachtgever hebben binnen het grote concern.
Het internationaal georiënteerde conglomeraat Internation-Müller werd door de druk van de tijdgeest ontmanteld en imtech neemt de beursnotering van de moeder over rond 2001. Het fenomeen conglomeraat bestaat nu enkel nog veel een handvol zeer specifieke bedrijven zoals Samsung en Siemens die nogsteeds klant is van Imtech.
In de meer dan tien jaar dat Imtech gegroeid is op de beurs is de gefragmenteerde organisatiestructuur nog steeds terug te vinden. Ook al prijkt het logo op de diverse facades, intern bestaat het bedrijf nog uit losse ondernemingen. Dat binnen de centrale organisatie niet goed helder is hoe die werkmaatschappijen functioneren blijkt onlangs met het debacle in Polen.
In die zin is het misschien een goed moment dat de bestuurder die destijds als een ingenieur het bedrijf op de kaart heeft gezet nu plaats maakt voor een nieuw gezicht, van iemand buiten de organisatie en die een succesvol trackrecord heeft.
De techniek is daarbij de kleinste uitdaging. Kennis en ervaring op dat vlak heeft Imtech ongetwijfeld. Het grote probleem van de formule E+ICT+M is dat het overal voor in te zetten is. Alles en iedereen is als marktpartij te zien. Ook een investeerder van een pretpark. Dat maakt de business zeer divers.
Eighty per cent of Imtech’s business is generated in so-called ‘local-for-local’ markets in which Imtech’s major direct competitors with local market positions are only active in specific local markets.
(Imtech Jaarverslag 2011)
Het is nu zorg om de centrale organisatie van Imtech een nieuw imago te geven dat verder gaat dan de technische formule en duidelijk herkenbaar wordt in de markt. Dat is ook goed voor de interne organisatie.
In de markt horen we veel berichten over grote bedrijven die steeds slechter betalen en de kleinere leveranciers in de mangel nemen. Ook bij Imtech speelde dit fenomeen, waar onder andere Siemens (meen ik) wel opdrachten fiatteerden maar niet overeenkomstig betaalden. Het is puur kapitalisme in een kapitalistische wereld. De sterkste overleeft en hij die bezig is met zijn eigen groei, moet lenen bij grote banken, en niet door heeft dat het ondernemersklimaat verhardt verliest.
Imtech moet nu een stap terugdoen. In die zin is het goed nog eens de in principe jonge geschiedenis van het bedrijf door te nemen. Imtech onstaat namelijk als een centrale afdeling van twee gefuseerde conglomeraten Internatio en Müller die zich met handel en scheepvaart bezig houden. Deze afdeling IM techniek doet dienst als interne leverancier van electriciteit, werkbouwtechniek en later ICT oplossingen. De structuur is dan al een verzameling van onafhankelijke bedrijfjes die elk een eigen opdrachtgever hebben binnen het grote concern.
Het internationaal georiënteerde conglomeraat Internation-Müller werd door de druk van de tijdgeest ontmanteld en imtech neemt de beursnotering van de moeder over rond 2001. Het fenomeen conglomeraat bestaat nu enkel nog veel een handvol zeer specifieke bedrijven zoals Samsung en Siemens die nogsteeds klant is van Imtech.
In de meer dan tien jaar dat Imtech gegroeid is op de beurs is de gefragmenteerde organisatiestructuur nog steeds terug te vinden. Ook al prijkt het logo op de diverse facades, intern bestaat het bedrijf nog uit losse ondernemingen. Dat binnen de centrale organisatie niet goed helder is hoe die werkmaatschappijen functioneren blijkt onlangs met het debacle in Polen.
In die zin is het misschien een goed moment dat de bestuurder die destijds als een ingenieur het bedrijf op de kaart heeft gezet nu plaats maakt voor een nieuw gezicht, van iemand buiten de organisatie en die een succesvol trackrecord heeft.
De techniek is daarbij de kleinste uitdaging. Kennis en ervaring op dat vlak heeft Imtech ongetwijfeld. Het grote probleem van de formule E+ICT+M is dat het overal voor in te zetten is. Alles en iedereen is als marktpartij te zien. Ook een investeerder van een pretpark. Dat maakt de business zeer divers.
Het is nu zorg om de centrale organisatie van Imtech een nieuw imago te geven dat verder gaat dan de technische formule en duidelijk herkenbaar wordt in de markt. Dat is ook goed voor de interne organisatie.
Reacties